Ξέρεις τι γίνεται με τις παγκόσμιες ημέρες; Όσοι δεν έχουμε βουλιάξει μες στο πρόβλημα, τις αντιμετωπίζουμε με συγκατάβαση. “Κρίμα τις καημένες…” τη μέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, “Τι περνούν κι αυτοί…” τη μέρα κατά του HIV ή του καρκίνου, “Τι δύσκολα που ζουν κάποια παιδάκια…” τη μέρα ενάντια στην παιδική εργασία. Το λέμε, το πιστεύουμε, μας στενοχωρεί αλλά δεν μας αγγίζει. Κι ως ένα βαθμό αυτό είναι λογικό, μιας που την ενσυναίσθηση θέλει καιρό για να την αποκτήσει κανείς. Κάπως έτσι λοιπόν ήταν κι η Παγκόσμια Μέρα Υγείας. Μια αφορμή να σκεφτείς: “Ας έχουμε υγεία!”, κι η ευχή αυτή ν’ ακούγεται όπως την Πρωτοχρονιά που όλοι λένε: “Πρώτα η υγεία” κι αφού το πουν γυρνάνε αμέσως τη σελίδα για “χρήματα, επιτυχία, τύχη, προαγωγές…”.

Σήμερα ωστόσο, ζούμε κάτι όλοι. Περνάμε κάτι όλοι. Άλλοι με τον πιο βαρύ και δύσκολο τρόπο, με χτυποκάρδι μέσα σε νοσοκομεία, κι οι περισσότεροι αποκλεισμένοι στα σπίτια μας για λόγους προστασίας. Σήμερα λοιπόν, με τον κορονοϊό στο πεζοδρόμιο να περιμένει και ν’ απειλεί την υγεία του καθενός, όλοι μπορούμε να εκτιμήσουμε. Δεν υπάρχει συγκατάβαση. Δεν υπάρχει αποστασιοποίηση. Μέσα σ’ αυτό είμαστε όλοι! Σ’ ολόκληρο τον κόσμο!

Η σημερινή Παγκόσμια Μέρα της Υγείας λοιπόν, είναι η πιο σημαντική γιατί αγγίζει το πετσί όλου του κόσμου. Και λειτουργήσει ως αφετηρία παγκόσμια, για να μην ξαναγίνει η υγεία θέμα εύκολο, κλισέ κι αδιάφορο. Η υγεία μας είναι στ’ αλήθεια σημαντική και πρέπει να φροντίζουμε γι’ αυτή. Να προσπαθούμε, να τη διεκδικούμε, να την προσέχουμε. Είναι το πιο μεγάλο μας δικαίωμα κι η πιο μεγάλη μας ευθύνη.

Στην Ελλάδα και σ’ ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν ακόμα πολλά να γίνουν. Υπάρχουν ασθενείς που πεθαίνουν σε άθλιες συνθήκες, ή επειδή δεν τους προσφέρεται καν ιατρική περίθαλψη αν δεν έχουν χρήματα να την πληρώσουν. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και παίζουν κορόνα-γράμματα την επιβίωσή τους, αφού η ζωή τους βρίσκεται σε μέρη που δεν άγγιξε ακόμα η σύγχρονη ιατρική. Κι υπάρχουνε γιατροί, νοσοκόμοι, προσωπικό που δίνει κάθε μέρα αγώνα, κάθε μέρα μάχες επικίνδυνες κι εξαντλητικές, χωρίς να έχει τα κατάλληλα όπλα ή τα πιο σύγχρονα εφόδια. Χωρίς να έχει “στρατιώτες”, κόσμο, βοήθειες, κι ωστόσο είναι εκεί για να σώσει, να κρατήσει στη ζωή, να δώσει ζωή!

Σήμερα λοιπόν, δεν πρόκειται να ξεπετάξει κανείς εύκολα αυτή τη μέρα. Σήμερα αξίζει να σκεφτείς πόσο υπέροχο είναι που οι αρρώστιες πια νικιούνται, που η ζωή σου έχει “ασφάλειες”, που υπάρχουν άνθρωποι που ερευνούν, ανακαλύπτουν, εργάζονται με ζήλο για να φτάσεις στα βαθιά γεράματα. Κι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πρόσωπο, κι αυτό το πρόσωπο αξίζει να το ξέρεις, να το βλέπεις, να το σέβεσαι. Και να το εμπιστεύεσαι!

(Δες εδώ τους γιατρούς στο Ισραήλ που, ακριβώς επειδή ξέρουν ότι ένα πρόσωπο σε γεμίζει σιγουριά κι εμπιστοσύνη, φρόντισαν να βλέπεις τα πρόσωπά τους ακόμα και με μάσκα και στολή!)

Σήμερα αξίζει να σκεφτείς την υγεία σου, κι όλους αυτούς που στην προσφέρουν. Σήμερα αξίζει να σκεφτείς την υγεία των άλλων, κι όσα μπορείς να κάνεις για να τη βοηθήσεις. Με τη φωνή σου, με την αλληλεγγύη σου, με το αίμα σου στις αιμοδοσίες, με τη δωρεά οργάνων σου, με όποιο τρόπο μπορείς. Αξίζει!