Μέχρι τις 2 Μαίου, έξω το Touchstones Museum of Art and History στο Νέλσον του Καναδά, οι περαστικοί στέκονται μπροστά στο θέαμα κόκκινων φορεμάτων, κρεμασμένων σε κλαδιά δέντρων, να ανεμίζουν με το φύσημα του αέρα. Μερικά από τα κόκκινα φορέματα είναι επίσημα, άλλα φορεμένα, άλλα νεανικά, άλλα μεγαλύτερων γυναικών.
Το κοινό ανάμεσα στα φορέματα είναι ότι ανήκουν σε ιθαγενείς του Καναδά, που εξαφανίστηκαν ή δολοφονήθηκαν, σε μια κοινωνία που αγνοεί συστηματικά τα υψηλά ποσοστά βίας μεταξύ ιθαγενών, τα οποία και ξεπερνούν οποιαδήποτε άλλη πολιτισμική ομάδα στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εδώ και γενιές, οι αυτόχθονες οικογένειες δίνουν μάχη για να αλλάξουν το αποικιακό σύστημα που συχνά αντιμετωπίζει τους δράστες πράξεων βίας με ατιμωρησία. Θύματα αυτής της βίας, πολλές φορές είναι γυναίκες και αυτές ήθελε να τιμήσει η Τζέιμι Μπλακ, μια επιστήμονας και καλλιτέχνιδα με τα κόκκινα φουστάνια (REDRESS), αφού μεταξύ τον ενδιαφερόντων της είναι ο φεμινισμός και η κοινωνική δικαιοσύνη ανάμεσα σε ιθαγενείς και την κοινωνία του Καναδά.
Μέσα από το έργο της, θέλει να αρθρώσει λόγο για κινήματα που μάχονται για την προστασία των γυναικών. Στο επίκεντρο της δουλειάς της είναι αγνοούμενες ή δολοφονημένες γυναίκες και κορίτσια (MMIWG). Τα κόκκινα φορέματα με έναν τρόπο δίνουν το χώρο για να λεχθούν οι ιστορίες τους και να προστατευθούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Οι ιθαγενείς γυναίκες είναι η καρδιά των πολιτισμών και των κοινοτήτων μας στο Turtle Island. Για χιλιάδες χρόνια οι γυναίκες βρίσκονταν στο κέντρο του κύκλου, δημιουργώντας ισορροπία και αρμονία στις κοινότητές μας» λέει η Τζέιμι Μπλακ. «Από τότε που οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι ο στόχος ώστε να διαλυθεί η κοινότητα των ιθαγενών, πήρα την απόφαση να βγάλω τις ιστορίες τους στο φως και να καλέσουμε με αυτό τον τρόπο τα πνεύματά τους. Είναι μια εγκατάσταση πολιτική αλλά και πνευματική και ένας τρόπος για να μάθουμε τις ιστορίες τους και να ακούσουμε τις φωνές τους».
Το μουσείο έχει την ελπίδα πως αυτό το σημαντικό έργο θα κάνει επίκαιρη την συνεχιζόμενη τραγωδία εις βάρος των γυναικών και των κοριτσιών, που δεν αφορά αποκλειστικά το φύλο τους, αφού το πρόβλημα θίγει την ίδια την ουσία των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η έμπνευση πίσω από το έργο της Μπλακ βρίσκεται σε μια διαδήλωση που είχε δει στη Μπογκοτά, το 2010, όταν γυναίκες που είχαν σε λίστα τα δολοφονημένα και αγνοούμενα μέλη των οικογενειών τους, φορούσαν κόκκινα φορέματα για να τραβήξουν την προσοχή.
Οι γυναίκες που εξαφανίζονται, αγνοούνται ή έχουν δολοφονηθεί είναι χιλιάδες και τα στοιχεία κάνουν σαφή την τραγικότητα της κατάστασης. Στις ΗΠΑ η ανθρωποκτονία είναι η τρίτη κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των ιθαγενών γυναικών ηλικίας 10 ως 24 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας. Παράλληλα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης αναφέρει πως οι ιθαγενείς είναι θύματα δολοφονίας 10 φορές πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Στον Καναδά, οι ιθαγενείς γυναίκες έχουν επτά φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να δολοφονηθούν από serial killers.
Αιτία για όλα αυτά για την Μπλακ είναι ο συστημικός ρατσισμός, και η ίδια ελπίζει πως με το έργο της οι ιθαγενείς γυναίκες θα βρουν πια τη φωνή τους, ενώ πλέον, με τις ιστορίες τους «κρεμασμένες» μαζί με τα κόκκινα φουστάνια τους, κανείς δε θα μπορεί να λέει πως δεν ήξερε.
