Είμαι μια ορκισμένη φαν του Διονύση Ατζαράκη. Έχω πληρώσει εισιτήριο να τον δω σε stand up στα πρώτα του βήματα στο Nixon όταν το κοινό του δεν ξεπερνούσε τα 20-30 άτομα. Ήταν εκπληκτικά ταλαντούχος. Παραμένει ανήσυχος, ευρηματικός και μοντέρνος. Του αξίζει η αναγνώριση και η δημοφιλία που γνωρίζει. Σίγουρα του αξίζει η δική του τηλεοπτική εκπομπή. Το παιδί κάνει μοντάζ, γράφει τους διαλόγους, σκέφτεται τα κόνσεπτ, βρίσκει τις τοποθεσίες, κλείνει τους guest star και δεν είναι ψωνάρα. Έχει πει, ουκ ολίγες φορές, “όχι” σε τηλεοπτικές προτάσεις για μια θέση στο πάνελ. Δεν είναι απλά θέμα αισθητικής. Δεν θέλει να γίνει ένας μαϊντανός που απλά βλέπουμε σε ένα καναπέ. Θέλει να υπάρχει λόγος που εκτίθεται στο κοινό, θέλει να επικοινωνήσει τα αστεία του.
Είναι ο ιδανικός “ειρωνικός θεατής” που θα ήθελες να παρωδεί όλες τις ένοχες -και μη- τηλεοπτικές απολαύσεις σου. Τα καυστικά σχόλια του στα βίντεο παρωδίες που κάνει (παρατεταμένο χειροκρότημα για την καλύτερη ιδέα της τελευταίας πενταετίας, τουλάχιστον) είναι το ψυχογράφημα όλης της κοινωνίας μας.
Ο Διονύσης Ατζαράκης είναι και πιστός φίλος. Έχει βρει στο πρόσωπό του Θωμά Ζάμπρα τον συνοδοιπόρο που έψαχνε για να δημιουργήσουν παρέα “σοβαρή τρέλα”. Είμαι σίγουρη ότι για ένα σχεδόν δεκάλεπτο βίντεο “MasterChef, αλλά καλύτερο” έχουν δουλέψει δεκάδες άτομα για πολλές μέρες. Κι ελπίζω να πληρώνονται αδρά, γιατί δεν κάνουν μια δουλειά copy paste βλέποντας Έλεν Ντε Τζένερις, Τζέιμς Κόρντεν και Netflix όπως καλοπληρωμένοι παρουσιαστές στην ελληνική τηλεόραση με συμπεριφορά ντίβας.
Η αμήχανη στιγμή που ο Διονύσης Ατζαράκης είναι μέτριος
Αλλά τα τελευταία βίντεο του που παρωδεί την Φάρμα και το Masterchef δεν είναι καλύτερα. Είναι μέτρια. Κι είναι κρίμα κάποιος τόσο ταλαντούχος άνθρωπος να βγάζει μέτριο περιεχόμενο όταν έχει “κακομάθει” το κοινό του. Υπάρχουν κάποια προβληματικά μοτίβα στα βίντεο του. Είναι οι mainstream επιλογές των guest stars. Φυσικά θα τον φέρουν στην κορυφή των τάσεων οι εμφανίσεις της Ελένης Φουρέιρα, το crossover του ζεύγους Τανιμανίδη –Μπόμπα αλλά οι αλλεπάλληλοι στροβιλισμοί του γύρω από τη μαζικότητα στερούν από τους φαν την φρεσκάδα των διαλόγων του (η Ελένη Φουρέιρα δεν είναι αστεία, sorry not sorry).Αλλά κυνηγώντας τον αλγόριθμο γίνεσαι influencer. Όχι αστείος.
Ο κάθε δημιουργός έχει μια συγκεκριμένη στοχοθεσία. Κυρίως, να αρέσει στο κοινό. Το μαζικό κοινό. Ο Διονύσης Ατζαράκης είχε ψαγμένο κοινό. Με υψηλές απαιτήσεις. Το χιούμορ των stand up κωμικών δεν έχει επιτυχία στην τηλεόραση. Γιατί το βασικό κοινό (*διπλής και πέστε να με φάτε) δεν το πιάνει). Άρα, θέλεις να είσαι viral και αστείος 2 σε 1; Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις.
Στην περίπτωση του Διονύση Ατζαράκη αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσει ο ίδιος είναι ότι κάνει πιο αστείους τους θωρακισμένους σε μια συγκεκριμένη instagrammable εικόνα σελέμπριτι. Που έχουν κάνει καριέρα για πολλούς λόγους, αλλά σίγουρα όχι γιατί έχουν κωμικό ταλέντο. Εκείνος όμως –δημιουργώντας αυτούς τους ψυχαγωγικούς/ επικοινωνιακούς αντιπερασπισμούς- χάνει κάτι από τον οίστρο του. O Διονύσης Ατζαράκης δεν είναι ένα τυχαίο viral. Έχει μοχθήσει να φτάσει στο “πατάω like πριν καν πατήσω play” σχόλιο φαν.
Διονύση Ατζαράκη, πανέμορφε μπάσταρδε, δεν είσαι μέτριος. Προχωράμε.
