6 θεατρικές παραστάσεις που ξεκινούν τον Φεβρουάριο

Ο Ιανουάριος μας βρήκε αρκετές φορές στα θέατρα. Είδαμε έργα που δεν είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τον προηγούμενο χρόνο, αλλά και έργα που συστήθηκαν προσφάτως στο κοινό. Κάτι αντίστοιχο προβλέπεται να συμβεί και τον Φεβρουάριο, αφού αυτός ο μήνες φέρνει μαζί νέες θεατρικές παραστάσεις, που με βάση αυτά που έχουμε διαβάσει, ήδη ανυπομονούμε να ξεκινήσουν. Όλες άξιες προσοχής.

Αν είσαι κι εσύ θεατρόφιλος/η, όσο κι εμείς, τότε σου προτείνουμε τις ακόλουθες έξι παραστάσεις, για να διαλέξεις σε ποια από όλες θα πας. Ή και σε όλες.

ΑΛΓΟ – ΡΥΘΜΟΣ στο θέατρο Θησείον

Αληθινές ιστορίες και μυθοπλασία περιπλέκονται σε αυτή τη χειροποίητη περφόρμανς. Η Αλεξάνδρα Καζάζου και η Ελεάνα Γεωργούλη συναντούν τις πρωτότυπες μουσικές του θρυλικού Γιάννη Αγγελάκα, μέσα στον αναπάντεχο σκηνικό κόσμο του Χρίστου Λάσκαρη και του Βασίλη Χατζόπουλου και το φωτιστικό σύμπαν που συνθέτει ο Karol Jarek.

Μια τρυφερή και συνάμα χιουμοριστική μουσική αφήγηση για τα συγκοινωνούντα δοχεία τη μνήμης και της λήθης στο προσκήνιο των μεγάλων ιστορικών μεταβάσεων που γνώρισε ο Δυτικός Κόσμος του τελευταίου αιώνα. Μέσα από μια αλυσίδα ποιητικών επεισοδίων, οι δυο γυναίκες αφηγούνται και θυμούνται τον πόλεμο στα Βαλκάνια, τις αντάρτισσες γιαγιάδες τους, παράδοξες ερωτικές συναντήσεις του παρελθόντος σε ένα κοκτέιλ μνήμης που διαπερνά την Πρώην Γιουγκοσλαβία και φτάνει ως τον Λίβανο, ενώ το δωμάτιο ενός νοσοκομείου μεταμορφώνεται σε στάση λεωφορείου στην Κουβανική Τρινιδάδ.

Παίζουν: Αλεξάνδρα Καζάζου & Ελεάνα Γεωργούλη

Από 5 Φεβρουαρίου στο θέατρο Θησείον

Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ

«Spa–σε κατάρα» στο θέατρο Μικρό Άνεσις

Πέντε πρόσωπα με διαφορετικές ζωές και στόχους, συναντιούνται στο Isaris Spa, ένα πολυτελές κέντρο ευεξίας, με σκοπό την «αποτοξίνωση από όσα μας εμποδίζουν από την ευτυχία». Όμως, μια θρυλική ινδιάνικη κατάρα ξεσπάει, εγκλωβίζοντας τους ήρωες στο Spa για άγνωστο χρονικό διάστημα. Μέσα από ανατροπές και παρεξηγήσεις, ανάμεσα σε μάσκες ομορφιάς, ασκήσεις ψυχικής ενδυνάμωσης, ανάμεσα σε Zumba και σε κλύσματα, αρχίζει να γίνεται όλο και πιο καθαρό το τι ορίζει ο καθένας ως «ευτυχία».

Το νέο έργο του Στέφανου Παπατρέχα, μέσα από κωμικές καταστάσεις, αλλά και υπαρξιακά ερωτήματα, μέσα από την αναζήτηση της ευτυχίας και τους διαφορετικούς ορισμούς που οι άνθρωποι δίνουν σε αυτήν, επιχειρεί να αντικατοπτρίσει τον σύγχρονο άνθρωπο και το ολοένα πιο επικίνδυνο βύθισμά του στις απαιτήσεις του σημερινού τρόπου ζωής.

Μετά τις επιτυχίες των έργων «Ονόριο, τα ανομήματα ενός εγκληματία», «Φροσύνη» και «Πασού», το σκηνοθετικό δίδυμο των Λάζαρου Βαρτάνη και Στέφανου Παπατρέχα παρουσιάζει μια τρελή κωμωδία, μια σουρεαλιστική, σύγχρονη φάρσα με βασικό θέμα το κυνήγι της ευτυχίας.

Παίζουν: Λάζαρος Βαρτάνης, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Σύνθια Μπατσή, Στέφανος Παπατρέχας.

Από 12 Φεβρουαρίου στο θεάτρο Μικρό Άνεσις

Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ.

Αλίφειρα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Η Αλίφειρα είναι μια αρχαία πόλη στην νοτιοδυτική Αρκαδία, ήδη ερειπωμένη και λησμονημένη στις περιηγήσεις και περιγραφές του Παυσανία (110-180 μ.Χ.) στο κεφάλαιο «Αρκαδικά». Στα αρχαία ερείπια σωρεύτηκαν νέα ερείπια, τα οποία στεγάζουν τα φαντάσματα του νεότερου σύγχρονου οικισμού.

Μια μυστηριώδης «ανώτερη δύναμη» έχει καθηλώσει στην Αλίφειρα, εκτός από τους ελάχιστους εναπομείναντες ζωντανούς-νεκρούς κατοίκους, και κάποιους νέους οι οποίοι παραμένουν, για διάφορους σαφείς και ασαφείς λόγους, μέσα στην ερημιά και τη μοναξιά, σε διαρκή και ατέρμονη προσμονή, με συντροφιά τις αρχαίες πέτρες, τις κουκουβάγιες, τις σαύρες και τις αράχνες. Τελευταία φαντάσματα του χωριού, η Λέλα, μια φυσιογνωμία εύθραυστης Καρυάτιδας που πενθεί νεκρούς και ζωντανούς και η Παπαγαλίνα, μια αθώα νεαρή με άδηλες επιθυμίες και προοπτικές.

Η άφιξη, για πρώτη φορά, μιας αμφιλεγόμενης εκκεντρικής προσωπικότητας και ενός νεαρού αρχαιολόγου με ρομαντικές διαθέσεις, εκλαμβάνονται ως κοσμοϊστορικά γεγονότα που αναστατώνουν και ξυπνούν την Αλίφειρα από τον λήθαργό της. Η παρουσία του «ξένου» αναζωπυρώνει παλαιούς ανεκπλήρωτους έρωτες και δημιουργεί νέες προοπτικές, με αποκορύφωμα την έμμονη φαντασίωση του ζωηρότερου κοριτσιού της συντροφιάς για την πραγματοποίηση μιας μεγαλειώδους ουτοπίας.

Η πραγματικότητα παραμερίζεται. Ανοίγουν οι κρουνοί της φαντασίας, των φαντασιώσεων και του ονείρου που αποτελούν τα υλικά με τα οποία θα αναγερθεί πάνω στην άμμο το νέο, μεγαλοπρεπές κτίσμα της Αλίφειρας.

Παίζουν: Δημήτρης Πασσάς, Ελένη Ζαραφίδου, Εμμανουέλα Κοντογιώργου, Αιμιλία Μήλιου

Από 5 Φεβρουαρίου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Προπώληση Εισιτηρίων ΕΔΩ

«Σάλο, 120 Ημέρες στα Σόδομα» στην Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Η ταινία Σαλό, 120 ημέρες στα Σόδομα του Πιερ Πάολο Παζολίνι τάραξε κοινό και κριτικούς με το ζοφερό, βίαιο σύμπαν της σε μια εποχή που το συλλογικό θυμικό επιθυμούσε διακαώς να ξεπεράσει και να ξεχάσει τις σκοτεινές μέρες της φασιστοναζιστικής κατοχής. Τριάντα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο πολυσχιδής δημιουργός επιχειρεί να ανασυνθέσει την κατακερματισμένη μνήμη, αποφεύγοντας την ιστορική αναπαράσταση, αλλά δημιουργώντας μια σπάνια ποιητική αλληγορία που αποκαλύπτει την τρομακτική ανθεκτικότητα του ολοκληρωτισμού και την πιθανότητα μιας νέας θανατηφόρας μετάλλαξής του, που δεν είναι άλλη από τον νεοκαπιταλισμό.

Στη θεατρική εκδοχή της ιστορίας, σε έναν απομονωμένο και καλά προστατευμένο χώρο, τρεις άντρες, ο Δούκας, ο Εξοχότατος και ο Υψηλότατος, έχουν συγκεντρώσει μια ομάδα αγοριών και κοριτσιών και τα υποβάλλουν σε ακραία σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια. Εδώ, η «τριλογία του θανάτου» εκτυλίσσεται σε τρεις κύκλους (ο κύκλος της μανίας, ο κύκλος των κοπράνων και ο κύκλος του αίματος), ενώ, παράλληλα, δυο Αφηγήτριες διηγούνται τολμηρές ερωτικές ιστορίες παρμένες από το ημιτελές έργο Οι 120 μέρες των Σοδόμων του Μαρκησίου ντε Σαντ.

Σε ένα εφιαλτικό περιβάλλον ανεξέλεγκτης βίας, οι υφέρπουσες τακτικές του φασισμού παίρνουν τη μορφή ακραίων σαδομαζοχιστικών πρακτικών με στόχο τη βαθμιαία υποδούλωση και εξόντωση των υποψήφιων θυμάτων. Οι οικοδεσπότες της αποτρόπαιης αυτής τελετής αφανισμού, φορείς μιας απολυταρχικής εξουσίας που ψυχαγωγείται εξευτελίζοντας, βιάζοντας και σκοτώνοντας, χρησιμοποιούν τη θέση ισχύος που κατέχουν για να αποδείξουν ότι αυτοί ορίζουν τους φρικτούς κανόνες του μακάβριου παιχνιδιού τους.

Στην πρώτη του συνεργασία με την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, ο ‘Aρης Μπινιάρης σκηνοθετεί μια ατμοσφαιρική και υποβλητική παράσταση γεμάτη υπόκωφη ένταση που κλιμακώνεται σταδιακά. Τη μετάφραση, τη δραματουργία και τη θεατρική διασκευή υπογράφουν από κοινού ο ‘Aρης Μπινιάρης και η Έλενα Τριανταφυλλοπούλου.

Παίζουν: Κώστας Μπερικόπουλος, Ιωάννα Μαυρέα, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιάννης Κότσιφας, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Εβίτα Αγαΐτση, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Γιώργος Ζιάκας, Απόστολος Καμιτσάκης, Νάντια Κατσούρα, Μάριος Κρητικόπουλος, Λένα Μποζάκη, Εύη Οικονόμου, Ειρήνη Τσέλλου, Γιάννης Χαρκοφτάκης και Κώστας Phoenix.

Από 10 Φεβρουαρίου στην Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ.

Δε Μιλένιαλς στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα

Τρεις νέοι άνθρωποι, λίγο πριν και λίγο μετά τα 30, προσπαθούν να βρουν τα πατήματά τους στη ζωή, τον έρωτα και τη φιλία. Ένα πάρτι γενεθλίων, ένας χωρισμός, το νοίκι στο τέλος του μήνα, ένας μουσικός παραγωγός που δεν έρχεται ποτέ, αποτυχημένες οντισιόν και συνεντεύξεις για δουλειά, η ενηλικίωση και η ελπίδα ότι, δεν μπορεί, κάτι θα συμβεί… Όλα με φόντο την Αθήνα του σήμερα.

Μία παράσταση με έντονα στοιχεία μιούζικαλ, στην οποία οι τρεις χαρακτήρες ξεδιπλώνουν με χιούμορ και σαρκασμό τις δυσκολίες και τα όνειρα μιας γενιάς, που έχει την προσδοκία να ζήσει όπως η προηγούμενη, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να χαράξει τον δικό της δρόμο και να κρατήσει ζωντανή μέσα της την αίσθηση πως τελικά (μάλλον) όλα θα πάνε καλά.

«Έχουμε πολλά ονόματα: η γενιά που δεν αγοράζει σπίτι, η γενιά που μένει με τους γονείς της, η γενιά του ενοικίου. Διαβάζουμε αγγελίες, ρωτάμε φίλους, μετράμε τα λεφτά. Ψάχνουμε εκείνα τα τετραγωνικά από μπετόν και σίδερα στον αέρα, να χωρέσουν έπιπλα, βιβλία, αναμνηστικά, πράγματα δικά μας, πράγματα αλλωνών, πράγματα που κάποτε ήταν σε άλλα σπίτια».

Ποια είναι η γενιά των millennials; Θα τα καταφέρει να βρει τον βηματισμό της δίπλα στις προηγούμενες; Και αν ναι, με τι κόστος; Υπάρχει χρόνος για όνειρα ή ο ρομαντισμός πεθαίνει, όταν μεγαλώνουμε;

Παίζουν: Λουκία Ανάγνου, Άρης Κασαπίδης, Χρύσα Κολοκούρη

Από 20 Φεβρουαρίου στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα

Προπώληση εισιτηρίων ΕΔΩ.

«Το αμάρτημα της μητρός μου» στο Θέατρο Εν Αθήναις

Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το αμάρτημα της μητρός μου, είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο Βιζυηνός πρωτοπορεί, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ελληνική διηγηματογραφία που ανοίγει ο κόσμος της ψυχής. Ο κόσμος της συνείδησης και του εσωτερικού προβληματισμού.

Το μικρό αυτό αριστούργημα, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1883, μεταφρασμένο στα γαλλικά στη Nouvelle Revue [Νέα Επιθεώρηση], συνδυάζει την ρέουσα και συναρπαστική αφήγηση με τους ζωντανούς διαλόγους, το μυστήριο με την αγωνία, αλλά και το αίνιγμα που πλανάται ήδη απο το άκουσμα και μόνο, του τίτλου του έργου. Ποιό ήταν το αμάρτημα;

Η ιστορία ξεκινά από τα παιδικά χρόνια του αφηγητή – Γιωργή, που σημαδεύονται από την αρρώστια της αδελφής του Αννιώς και τον απελπισμένο αλλά μάταιο αγώνα της μητέρας του να σώσει από το θάνατο, το ασθενικό της κορίτσι. Οι ενοχές της απώλειας ακολούθως, την ωθούν σε δύο αλλεπάλληλες υιοθεσίες νέων κοριτσιών, που γίνονται όμως αιτία να παραμεληθούν τα άλλα τρία ορφανά από πατέρα αγόρια της, και να στερηθούν την μητρική φροντίδα. Όταν μεγαλώνουν και γίνονται πλέον άνδρες, εξακολουθούν να μην μπορούν να κατανοήσουν αυτήν την άστοχη εμμονή, της μητέρας τους. Όταν μετά από χρόνια, επιστρέφει από τις σπουδές του στη Γερμανία, ο Γιωργής , έρχεται σε αντίθεση με την μητέρα του ως προς την διατήρηση της δεύτερης ψυχοκόρης της, γεγονός που την οδηγεί στην απόφαση, να του αποκαλύψει το τραγικό μυστικό της.

Επί σκηνής: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος