Βρισκόμαστε σε ένα λευκό, σχετικά ευρύχωρο δωμάτιο. Το στρώμα στο οποίο ξεκουράζουμε το καταπονημένο από τη νυχτερινή περιπλάνηση σώμα μας στο νησί που επιλέξαμε να περάσουμε τις διακοπές, είναι ιδανικό. Δεν είναι ούτε πολύ σκληρό ούτε πολύ μαλακό. Το σεντόνι με την ουδέτερη μυρωδιά καλύπτει την κοιλιακή μας χώρα διότι δεν έχουμε αποφασίσει αν κρυώνουμε λόγω του κλιματισμού ή ζεσταινόμαστε λόγω του ήλιου που βρήκε τρόπο να διαπεράσει την κουρτίνα μας και να διοχετεύσει τη θερμότητά του στο χώρο μέσω του πελώριου καθρέφτη που βρίσκεται στα δεξιά μας. Το ξενοδοχείο που μας πρότεινε ο φίλο μας, με άριστα το 10, παίρνει 7,8. Καλή βαθμολογία για μια επιλογή της τελευταίας στιγμής, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι τον Αύγουστο η τιμές εκτοξεύονται στο ταβάνι. Στο δικό μας, υπάρχει ένα ιδιαίτερο φωτιστικό που θα το κατατάσσαμε στην κατηγορία minimal.

Βρισκόμαστε σε μία κίτρινη, σχετικά στενή σκηνή φτιαγμένη από πολυεστέρα. Το στρώμα στο οποίο ξεκουράζουμε το καταπονημένο από τη νυχτερινή περιπλάνηση σώμα μας στο νησί που επιλέξαμε να περάσουμε τις διακοπές μας, είναι τίμιο. Δεν είναι ούτε πολύ σκληρό ούτε πολύ μαλακό αν και σταδιακά χάνει λίγο από τον αέρα του με αποτέλεσμα να βυθιζόμαστε σε αυτό. Το σεντόνι με την ουδέτερη μυρωδιά βρίσκεται ακόμα στο σακίδιό μας, δεν χρειάστηκε να το χρησιμοποιήσουμε. Κάνει ζέστη και φυσικά, δεν υπάρχει κλιματισμός αν και το μικρό μας παραθυράκι αποδείχθηκε χρήσιμο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ένα απαλό αεράκι έφτανε πού και πού στην κοιλιακή μας χώρα. Το μέρος που μας πρότεινε ο φίλος μας να πάμε για κάμπινγκ, με άριστα το 10, παίρνει 7,8. Καλή βαθμολογία για μια επιλογή της τελευταίας στιγμής, ειδικά αν αναλογιστούμε ότι τον Αύγουστο οι θερμοκρασίες φτάνουν στο ταβάνι. Στο δικό μας, υπάρχει μία σίτα που μας επέτρεψε να κοιτάξουμε τον έναστρο ουρανό πριν κοιμηθούμε.

Κάθε καλοκαίρι, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αντιμετωπίζει το εξής δίλημμα: ξενοδοχείο ή κάμπινγκ; Συνήθως επιλέγω το δεύτερο, αν και πάντα, οι περισσότεροι που θα ρωτήσεις με ένα μικρόφωνο στην Ερμού, θα επιλέξουν το πρώτο. Η επιλογή μου, φυσικά, βασίζεται και στα θέλω του ατόμου που δέχθηκε να με ακολουθήσει. Οι καλοκαιρινές διακοπές απαιτούν συλλογικότητα και κοινές αποφάσεις, άσχετα αν ο τελικός μου στόχος είναι η πνευματική απομόνωση. Μόνο που, προτιμώ το ελεύθερο κάμπινγκ από το οργανωμένο και όσο πιο μεγάλο είναι το υψόμετρο, τόσο το καλύτερο. Να εξηγήσω: λατρεύω το βουνό το καλοκαίρι σε ένα δρομολόγιο που μάλλον έρχεται σε σύγκρουση με το πνεύμα των θερινών μηνών που μας καλεί να επισκεφτούμε τη θάλασσα. 

Το μυαλό μας, πριν καν το ημερολόγιο του κινητού δείξει Ιούνιο, δημιουργεί διάφορες εικόνες με ηλιοκαμένες επιδερμίδες, κοκτέιλ με βάση τα εσπεριδοειδή και δυνατή μουσική. Κανένα πρόβλημα, το καλοκαίρι, άλλωστε, είναι συνδεδεμένο με την ανεμελιά και τον καταναλωτισμό σε βαθμό που, λίγο τελειώσει ο μήνας, ένα φθηνό δάκρυ κυλά στο αριστερό ζυγωματικό μας μόλις δούμε τι απέμεινε από τις οικονομίες μας στο e-banking. Διακοπές είναι αυτές, φυσικά και θα δώσεις χρήματα. Ακόμα και στο βουνό να περάσεις τις μέρες της άδειά σου, πάλι θα ξοδέψεις χρήματα. Το ψυγειάκι που κουβαλάς μαζί σου πρέπει να είναι γεμάτο για παν ενδεχόμενο. Καμία σύγκριση μεταξύ των δύο, βέβαια. Άλλα χρήματα θα διαθέσεις για ένα ξενοδοχείο σε κάποιο νησί και άλλα σε κάποιο βουνό που, υπό άλλες συνθήκες, θα το επισκεπτόσουν για να βγάλεις τη χειμερινή σου φωτογραφία κρατώντας μια μπάλα χιονιού στη χούφτα σου.

;aΤο ελεύθερο κάμπινγκ δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται υπομονή, εντομοαπωθητικό πολλή προσοχή και ένα mindset εντελώς διαφορετικό από αυτό που θα είχες, ενδεχομένως καθώς περπατάς στη χώρα της Πάρου. Ιδιαίτερη άνεση δεν υπάρχει, υπάρχει όμως σε έναν ικανοποιητικό βαθμό αν έχεις φροντίσει για τα βασικά, δηλαδή για ένα καρεκλάκι και το φουσκωτό στρώμα για να κοιμάσαι «σαν άνθρωπος». Ναι, θα ακούσεις και περίεργους ήχους τη νύχτα, λογικό είναι. Στο φυσικό περιβάλλον των ζώων πήγες. Αν το σκεφτούμε καλύτερα, όμως, ισχύει το ίδιο και για μας. Δεν χρειάζεται να ξυπνήσουν τα πρωτόγονα ένστικτά μας για να «επιβιώσουμε» στο βουνό, αυτή είναι μία από τις πιο διαδεδομένες παρανοήσεις. Το ελεύθερο κάμπινγκ δεν είναι για τους πρωτόγονους, θα νιώσεις όμως λίγη από την ελευθερία τους.

Δεν θα πιεις φρέντο, θα πιεις φραπέ. Δεν θα κάνεις μπάνιο στη θάλασσα, ίσως κάνεις σε μια πηγή. Δεν θα φας σε ταβέρνα, θα φας κάτι γρήγορο, λογικά σάντουιτς. Τον χώρο σου δεν θα φωτίσει μία λάμπα στο ταβάνι αλλά ένας φακός. Το πρωί δεν θα βγεις στο μπαλκόνι σου να βγάλεις στόρι την πισίνα ή τη θάλασσα, μάλλον θα χρησιμοποιήσεις το κινητό σου ελάχιστα. Δεν θα διαβάσεις τις σκέψεις των διανοούμενων στο Twitter, θα διαβάσεις το βιβλίο σου κάτω από ένα πεύκο. Γενικά, δεν θα συναντήσεις και πολλούς που αποφάσισαν να πάρουν τα βουνά, καλύτερα να συνηθίσεις με αυτή την ιδέα  Τώρα αν αυτό είναι καλό ή κακό, θα κριθεί στην αντίδρασή σου την πρώτη μέρα που θα γυρίσεις στη δουλειά.