10 πράγματα που δεν σ’ αφήνουν να μην ΑΓΑΠΑΣ την Ιταλία!

Άλλοι προτιμούν μαγευτική ανατολή. Άλλοι προτιμούν εξεληγμένη δύση. Άλλοι θέλουν ηλιοβασιλέματα σε καφενέδες της Αλγερίας, άλλοι ψάχνουν την ψυχρή τάξη και τα δάση των βόρειων χωρών, άλλοι θέλουν την καλαίσθητη χαρά της Μεσογείου κι άλλοι τα μεγάλα κτήρια και τις πελώριες απλωσιές των ΗΠΑ. Όλα όμορφα και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά υπάρχει και μια χώρα στον κόσμο που (σχεδόν) ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να μην την αγαπάει.

Ιταλία, προβοκάτορα! La bella Italia, προβοκατόρισσα. Και να, πάρε εδώ από κάτω 10 λόγους για ν’ αγαπήσεις κι εσύ την πιο γοητευτική, διασκεδαστική, καλλιτεχνική κι υπέροχη χώρα της γης. Κι ύστερα… buon viaggio, miei amici!

1. Για το καλύτερο φαΐ της γης!

Σκέψου κουζίνα. Σκέψου την καλύτερη κουζίνα του κόσμου. Σκέψου κουζίνα χωρίς ούτε ένα μέτριο φαΐ. Κι αν όλα αυτά σε κουράζουν, σκέψου το καλυτερότερο φαγητό της γης. Αν δεν είσαι αλλόθρησκος, μακαρόνια σκέφτεσαι. Ιταλία μεγάλε, αν δεν έχεις φάει καλή καρμπονάρα δεν έχεις φάει γενικώς…

2. Γιατί γυναίκες υπάρχουν πολλές, Μόνικα ΜΟΝΟ μία!

Τα ‘χουμε ξαναπεί. Υπάρχουν γυναίκες. Υπάρχουν γυναικάρες. Υπάρχει και Η ΓΥΝΑΙΚΑ. Και δεν θα μπορούσε να ‘χει γεννηθεί αλλού. Ti amo, κούκλα μου!

3. Για τον Αντρέα, το Φραντσέσκο, τον Αλέκο και τον Πάολο!

Αυτό δεν ξέρω αν μπορώ να το περιγράψω. Σίγουρα μπορώ να βάλω νούμερα: η Ιταλία είναι η πιο επιτυχημένη χώρα της Ευρώπης στον ομαδικό αθλητισμό. Τρίτη σε Τσάμπιονς Λιγκ, πρώτη (μαζί με τη Γερμανία) σε Μουντιάλ, πρώτη (μαζί με την Ισπανία) σε Ευρωλίγκες, δεύτερη (πίσω απ’ τη Ρωσία) στο Τσουλού του βόλεϊ κτλ. Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι ποσοτικό. Το να βλέπεις Ιταλούς να παίζουν μπάλα, είναι άλλη φάση. Μαέστροι! Αρχοντιά, πίστη, πάθος, τεχνική πάνω απ’ τα πνευμόνια, προπονητές με πλάνο και “βρόμικο” παιχνίδι στα όρια. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω, παρά έτσι: Πίρλο, Τότι, Ντελ Πιέρο, Μαλντίνι… Η Γαλάζια Ομάδα!

4. Για το Δάντη, το Τζιοβάνι, το Ντάριο και τον Ουμπέρτο! (Κάπου εκεί μέσα κι ο Αντρέα Καμιλέρι).

Αν είσαι αναγνώστης, δεν γίνεται να μην τους αγαπάς. Αν δεν είσαι, μάθε τους και γίνε! Απ’ την αρχαία Ρώμη ως τα σήμερα, τα λόγια που γράφονται στα “ιταλικά” έχουν μια σπάνια μαγεία, μια σπουδαία σημασία. Πώς αλλιώς, όταν μιλάμε για ένα παρεάκι που περιλαμβάνει τον ποιητή που σημάδεψε (και σημαδεύει!) τις τέχνες σ’ ολόκληρο τον κόσμο, τον παραμυθά της πιο διάσημης ενήλικης συλλογής παραμυθιών, έναν τύπο που πήρε Νόμπελ γράφοντας σπαρταριστή, πανέξυπνη κωμωδία, κι ένα τύπο που δεν πήρε Νόμπελ κι είναι ντροπή σας! Για το Δάντη, το Βοκάκιο, το Ντάριο Φο και τον Ουμπέρτο Έκο, ρε γαμώτο! Α, και για εκείνον τον τεράστιο τύπο που έγραφε αστυνομικά στη Μεσόγειο…

Υ.Γ. Και για όλους τους άλλους.

5. Για τον διαχρονικά καλύτερο ευρωπαϊκό κινηματογράφο!

Όλοι έχουν από έναν, από δύο, από τρεις σπουδαίους σκηνοθέτες. Η χώρα με τα περισσότερα “Όσκαρ ξενόγλωσσης” στην ιστορία ωστόσο, έχει χίλιους δεκατρείς! Τι Αντονιόνι, τι Ντε Σίκα, τι Μπερτολούτσι, τι αδερφούς Ταβιάνι, κάπου εκεί κι ο Μπενίνι, μα πάνω απ’ όλα είχε τον καλύτερο. Mille Grazie, Φεντερίκο…

6. Γιατί σχεδόν όλες οι πόλεις της είναι μια ομορφιά σκέτη! (Και τα χωριά!)

Αυτό δεν ξέρω αν έχει νόημα να το περιγράψω. Κάνε μια βόλτα στην Ιταλία. Ή ψάξε το υποκατάστατο σε βίντεο και φωτογραφίες. Θα καταλάβεις…

7. Γιατί παράγει τα πιο όμορφα αυτοκίνητα, σ’ ο,τι τιμή κι αν αγοράσεις!

Θες το πιο υπέροχο ακριβό αμάξι στον κόσμο; Έχω Φεράρι. Θες το πιο έξυπνο, όμορφο και φτηνό μικρό στο κόσμο; Έχω 500αράκι (το παλιό, το… καθολικό!). Θες μηχανή να ραγίζει τοίχους; Έχω Ντουκάτι. Θες μηχανή να ραγίζει καρδιές; Έχω Βέσπα. Γενικώς ρε συ, λέγε τι θες, έχω…

8. Γιατί… Aναγέννηση!

Η εποχή που έβγαλε τον κόσμο απ’ τα σκοτάδια, είναι 50% Ιταλία και 50% όλοι οι υπόλοιποι. Στην τύχη πες ονόματα: Ντα Βίντσι, Ραφαέλ, Μιχαήλ Άγγελος, Ντονατέλο (να κλείσουμε τα Χελωνονιντζάκια), Μποτιτσέλι, Τζιότο, Τιτσιάνο, Καραβάτζο… Πώς να μην είναι μουσεία οι πόλεις, μετά;

9. Γιατί… στυλ, πολύ στυλ!

Δεν μπορείς να τους το αρνηθείς. Φυσάνε! Ντύσιμο, αέρας, μέχρι κι η γλώσσα τους είναι τόσο όμορφη στ’ αυτιά. Η πιο όμορφη! Τις όμορφες χώρες τις κάνουν οι άνθρωποί τους, κι οι Ιταλοί φροντίζουν να ‘ναι όμορφοι!

10. Γιατί… ούνα φάτσα, ούνα ράτσα!

Ντάξει, δεν ξέρω αν είμαστε στυλάτοι κι αν η γλώσσα μας είναι όμορφη. Μάλλον όχι. Αλλά να, έτσι και βρεθείς σε παρέα με Ιταλούς, το βλέπεις αμέσως: κολλάτε. Είναι δικοί σου ρε παιδί μου, χαρούμενοι, φασαριόζοι, έξω καρδιά, χαμογελαστοί και πολυλογάδες! Εμείς είμαστε λίγο σαν “ξαδέρφια απ’ το χωριό”, μα οπωσδήποτε είμαστε ίδιο σόι. Ωραίο σόι. Ομορφόσογο! (Δες εδω και θα καταλάβεις:)