Μπορώ να πάθω αμόκ με αυτόν τον καιρό. Τη φάση δηλαδή που είναι Οκτώβρης και μοιάζει με Απρίλης και που κάθε τρείς και λίγο ξεχνιέσαι και αγχώνεσαι για το που θα πας το καλοκαίρι ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ. Που φοράς 3 εποχές σε μια μόνο εμφάνιση και που κάθε τόσο σκέφτεσαι ότι σε έχει πιάσει η Άνοιξη, το Φθινόπωρο.
Τα Σαββατοκύριακα όμως πάντα έρχονται και ανήκουν στις κοπάνες. Ανήκουν στις εκδρομές και στα μέρη που μας περιμένουν κοντά για να μας ταξιδέψουν μακριά. Ένα τέτοιο μέρος είναι η Τζια ή και η Κέα που βρέχεται μόλις μια ώρα μακριά από την Αττική και άκου να δεις… είναι Κυκλαδονήσι, χωρίς να της πολυφαίνεται.
Έχω βρεθεί κάμποσες φορές στο Λαύριο και τις περισσότερες φορές λύγισα στον πειρασμό, μπήκα στο πλοίο, χαιρέτησα τη ματωμένη Μακρόνησο και πέρασα απέναντι. Οποιαδήποτε εποχή αυτό το νησί μαγεύει, καθώς σκαρφαλώνεις στο μοναστήρι της Καστριανής για να ενωθείς με τους θεούς και να απελευθερώσεις τους δαίμονες της ψυχής σου. Γη, νερό και αέρας σου δίνουν το μεγαλύτερο καταφύγιο, σβήνουν κορναρίσματα και τα γαλλικά των μεγαλουπόλεων.
Ο καιρός κρατάει ακόμη για βουτιές ή και όχι. Κρατάει για βόλτες, άραγμα και μπόλικες σιέστες στην παραλία. Φυσικά μπορείς να βρεθείς στο Σπάθι και το Βουρκάρι, στον Οτζιά και στο Γιαλισκάρι όμως δεν πρέπει να μην παλέψεις να φτάσεις στον Βρόσκοπο και στο Καλαμίτσι. Παρθένα μέρη που δεν τα έχει προλάβει ακόμη να τα βιάσει ο πολιτισμός μας.
Την τελευταία φορά που βρέθηκα στην Τζια, ήταν για να δω ερωτευμένους ανθρώπους να ενώνουν τα βήματα τους στα ξωκλήσια και απίθανα αγαπημένα κορίτσια να μεθάνε ξυπόλητα. Σας δείχνω δύο από αυτά με το ένα να είμαι εγώ… άκου να δεις!
Ε, εντάξει! Ιουλίδα μου πρωτεύουσα, να τρέμει η συμπρωτεύουσα. Η χώρα χτισμένη στον βράχο, μετατρέπεται σε πορτοκαλί τοπίο κάθε φορά που ο ήλιος πεθαίνει στο καθιερωμένο του ραντεβού με το φεγγάρι. Μέσα στα σοκάκια της μπορείς να φας και να πιείς, να βρεις στιγμές ευτυχίας.
Πάρα πολλά και όμορφα συμβαίνουν στο αυτό το κομμάτι γης που σε περιμένει… γιατί όχι; Όλον τον χρόνο!
Πολλοί πήγατε και το φωτογραφίσατε και πάντα σας ζηλεύουμε για αυτό 
