Εντάξει, γι’ αυτό το νησί ΔΕΝ γίνεται να ‘μαι και πολύ αντικειμενικός, αφού μιλάμε για τον τόπο του τεράστιου Μάρκου. Παρένθεση: Ένας ήταν ο Μάρκος παίδες, εις τους αιώνας, των αιώνων, αμήν. Όπως επίσης κι ένα ήταν το μέρος που έγραψε την Φραγκοσυριανή, ένα τραγούδι που σε ταξιδεύει και σε αναγκάζει να νοσταλγείς τη Σύρο, ακόμα κι αν δεν είσαι βέρος Συριανός. Κλείνει η παρένθεση.
Ντρέπομαι που θα το πω, αλλά μια φορά έχω καταφέρει να ταξιδέψω στη Σύρο (φέτος αν πάνε όλα καλά θα ‘ναι η δεύτερη!), γι’ αυτό και θα αφήσω τις φωτογραφίες να σε ξεναγήσουν καλύτερα από μένα. Ωστόσο, κάποια πράγματα που θυμάμαι απ’ το νησί οφείλω να στα πω.
Αρχικά, να πας να δεις τη θέα απ’ την Άνω Σύρο και θα με θυμηθείς. Το απόλυτο χάζεμα λέμε, όταν δύει ο ήλιος.
Δεύτερον, οι παραλίες είναι όλες τίμιες, καθώς δεν έχουν την κλασική βαβούρα των νησιών, έχουν ρηχά νερά και άμμο και ΑΞΙΖΕΙ να κάνεις μια βουτιά όπως την έκανε και ο Μάρκος. “Θα σε πάρω να γυρίσω Φοίνικα, Παρακοπή, Γαλησσά και Nτελαγκράτσια και ας μου ‘ρθει συγκοπή“.
Τώρα, το ‘χεις δεν το ‘χεις με τις εκκλησίες, αυτό το πάντρεμα καθολικισμού και ορθοδοξίας σ’ αυτό το νησί είναι το κάτι άλλο. Κι εδώ έρχεται να κολλήσει και η ιστορία αυτού του τόπου, μια ιστορία που αξίζει να διαβάσεις πριν αφήσεις τις βαλίτσες σου στο νησί.
Και τέλος ρε φίλε, είναι απαραίτητο να σουλατσάρεις σ’ όλο το λιμάνι και να μην σταματήσεις φωτογραφίζεις τα πανέμορφα αρχοντικά αυτού του ευλογημένου τόπου.
Έχουμε και λέμε λοιπόν.
Τσέκαρε τις κορυφαίες φωτογραφίες που μαζέψαμε απ’ το ίνσταγκραμ και τα υπόλοιπα θα τα πούμε από κοντά στην Φραγκοσυριανή την γλυκιά…
