Με μια Africa Twin στην Νορβηγία: Μέρα δεύτερη

Όσο εγώ χθες έβαζα όλη μου τη μαεστρία για να περιγράψω γραπτά όσα μου διηγήθηκε προφορικά o Γιώργος Πυρπασόπουλος (τσέκαρε εδώ), εκείνος έκανε τις βολτάρες του στη Νορβηγία συνεχίζοντας την εκνευριστική συλλογή εκπληκτικών εμπειριών (μην ξεχνάμε ότι πήρε τη δική μου θέση σε αυτό το ταξίδι). Και δεν φτάνει που κάνει όλα όσα κάνει, κάθε βράδυ μιλάμε και μου τα μεταφέρει λεπτομερώς σαν να μου λέει μέσα στα μούτρα μου, “ΔΕΝ ΣΕ ΧΑΛΑΣΕ ΠΟΥ ΖΩ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ”. Τι να του πεις;

Λίγο νωρίτερα χθες, κατά τις 23.00 ώρα Ελλάδος, χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν το σηκώνω ~~επειδή δεν είχα ανοίξει ακόμη το λάπτοπ για να κρατάω σημειώσεις~~ έτσι για να το παίξω σκληρός. Τον καλώ εγώ μετά από λίγη ώρα.

-ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ;

Καλά δεν το είπα έτσι αλλά κατάλαβες…

Πιάνουμε κουβέντα και η αλήθεια είναι ότι ακούγεται λίγο πτώμα. Δεύτερη μέρα οδήγησης (τρίτη συνολικά) και νιώθει ήδη κουρασμένος. Την τελευταία μέρα πώς θα είσαι δηλαδή ρε συ Γιώργο; Πιστεύει ότι ευθύνεται ο καιρός γι’ αυτό. Οδηγούν σε μια θερμοκρασία γύρω στους 11 βαθμούς με αρκετή βροχή να τους κάνει τη ζωή δυσκολότερη, ωστόσο δεν φαίνεται να πτοείται. “Το δύσκολο είναι στα χέρια. Βρέχονται τα γάντια και πρέπει να κάνεις όλη τη διαδρομή με μουλιασμένες παλάμες και έναν κρύο αέρα να σκάει πάνω τους. Όχι πολύ εύκολο…”

Μετά μου περιέγραψε ένα συναίσθημα χαρμολύπης. Είχαν προγραμματίσει να κάνουν μια off-road διαδρομή και οι 40 αναβάτες μαζί για να ευχαριστηθούν και λίγο μεγαλύτερη οδηγική ελευθερία με τις Africa Twin τους, αλλά ο καιρός τους έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Οι συνεχόμενες καταρρακτώδεις βροχές δημιούργησαν τεράστιες εκτάσεις λάσπης που είναι εξαιρετικά δύσβατες για τα ελαστικά. Η αλλαγή ελαστικών θα απαιτούσε αρκετό χρόνο, οπότε η συγκεκριμένη εξόρμηση ματαιώθηκε. Χαλάστηκε που δεν έκανε αυτή τη διαδρομή, αλλά δεν τον χάλασε που ξεκουράστηκε περισσότερο.

Η χθεσινή διαδρομή ήταν πολύ διαφορετική από την προηγούμενη, από όλες τις απόψεις. Αρχικά είχε περισσότερες στάσεις αφού οι αναβάτες πήραν 3 διαφορετικά ferry boats διασχίζοντας τα εκθαμβωτικά νερά της Νορβηγίας. Ύστερα οι δρόμοι από το Fosnavag για το Trondheim φάνηκαν πολύ διαφορετικοί στον Γιώργο.

Αυτό που τον εντυπωσίασε περισσότερο από τη χθεσινή μέρα ήταν τα τούνελ. “Φίλε τα τούνελ τους δεν έχουν καμία σχέση με τα δικά μας”. Ακούω αυτό και λέω θα έχουν οι Νορβηγοί κανά τούνελ με ηλεκτρικό δρόμο που θα σε πηγαίνει μόνο του χωρίς να πατάς γκάζι, και τίποτα τέτοιες τεχνολογικές μόντες. Αλλά δεν. “Αρχικά είναι πολύ πιο στενά, καμία σχέση με την Ελλάδα και πολύ μακριά, ένα από αυτά που περάσαμε ήταν γύρω στα 6 χιλιόμετρα”. Έλα μωρή Ελλαδάρα με τις τουνελάρες σου, δίδαξε πολιτισμό! “Και μετά αυτό που μου έμεινε είναι ότι αντί για μπετό στα δεξιά και τα αριστερά του δρόμου, έβλεπες βράχια. Και όχι δεν ήταν παράλειψη, προφανώς ήταν αρχιτεκτονική επιλογή για να σου κάνει τη διαδρομή πιο ευχάριστη”. Ντάξει, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα τέλεια Γώργο μου. Να έχουν και οι Νορβηγοί κάτι να δείχνουν στους τουρίστες.

Και πάμε πάλι στις ηλίθιες ερωτήσεις μου που έπρεπε να υπομείνει ο Γιώργος Πυρπασόπουλος:

Το τοπίο ήταν τόσο καλό όσο το χθεσινό; Το τοπίο δεν είχε καμία σχέση με την προηγούμενη μέρα. Πήραν 3 ferry, πέρασαν όλοι μαζί πάνω από την γέφυρα Atlantic Ocean Road και αυτή ήταν μία εμπειρία που δύσκολα θα ξεχάσει.

Ο καιρός καλυτέρευσε; Όσο απίστευτο κι αν σου φαίνεται, ο Γιώργος έχει ψιλοκαεί από τον ήλιο. Φορώντας κράνος και υπό συνεχόμενη βροχή, κατάφερε να “καεί” από τον ήλιο στο πρόσωπο (!). Από αύριο αντιηλιακά. (Ξανακορόιδεψε Νορβηγό ηλικοκαμμένο στην Ρόδο και την Κρήτη)

Ο δρόμος τι έλεγε; Ο δρόμος ομολογουμένως ήταν λίγο καλύτερος από την προηγούμενη μέρα γιατί είχε πολύ περισσότερες στροφές, οπότε το ευχαριστήθηκαν με την ψυχή τους. Africa Twin + Στροφιλίκια =

Από φαγητό τι λέει εκεί (είμαι κοιλιόδουλος, σόρι); Δεν έχουν φάει κάτι παραδοσιακό από ότι έμαθα, ωστόσο τιμούν αρκετά τον σολωμό και τις γαρίδες. Χθές είχαν ετοιμάσει lunch box από το ξενοδοχείο πάντως.