Ξέρουμε ότι ο καιρός σαμποτάρει τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, όμως παλιά του τέχνη κόσκινο και καθόλου δεν χαμπαριάζουμε. Το μυαλό μας φεύγει εκδρομές μεσοβδόμαδα και επιστρέφει Σαββατοκύριακα, για να ανασυντάξει δυνάμεις. Στη χώρα αυτή που έχουμε την τύχη να βασιλεύουμε, οι ηλιόλουστες μέρες κυριεύουν τις μέρες του χρόνου.
Σήμερα, θα ταξιδέψουμε στην ανυπόφορα όμορφη Δημητσάνα, της ορεινής Αρκαδίας. Εκεί, που τα γραφικά σοκάκια και τα πέτρινα αρχοντόσπιτα μας αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, όλους τους μήνες του χρόνου. Μόλις 48χλμ από την Τρίπολη, που καθόλου δεν τα καταλαβαίνεις μιας και η διαδρομή που διασχίζει τον Μαίναλο και περνά από το Χρυσοβίτσι είναι πανέμορφη και σε φτάνει στο χωριό με τους ατμοσφαιρικούς ξενώνες και τα εντυπωσιακά μοναστήρια.
Περπατώντας στα στενά καλντερίμια του χωριού, θα ανταμώσεις το πατρικό του Παλαιών Πατρών Γερμανού και ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας. Η Ελλάδα όμως είναι φύση. Γη, ύδωρ και φως. Για αυτό θα παίξει επίσκεψη στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης. Οι πηγές του Αη Γιάννη, δίνουν όλο το χρόνο άφθονα νερά που θα σε ταξιδέψουν με το τραγούδι τους και την ορμή τους. Αφού εξοικειωθείς με τις στάλες του νερού, θα είσαι πανέτοιμος για ράφτινγκ στο φαράγγι του Λούσιου. Εάν επιζήσεις, που στο ευχόμαστε, θα πας να προσευχηθείς στα τρία ιστορικά μοναστήρια που φωλιάζουν στο φαράγγι, για να σου κοπεί η ανάσα από το μπαλκόνι τους.
Στη Δημητσάνα τρως και ξανατρως, μέχρι να λιποθυμήσεις. Κάτι κοκόρια κοκκινιστά με χυλοπίτες, κάτι συκωταριές με πατατούλες στο φούρνο και άγρια χόρτα για τη δροσιά. Δε θέλουμε να πούμε άλλα με το καλοκαιράκι να φτάνει, αλλά έναν μπακλαβά παραδοσιακό μην τον περιφρονήσεις. Και στην τελική, φάε μετά ντόπιο γιαούρτι με μέλι, να σου φύγουν οι τύψεις.
Εμμ ακόμα το σκέφτεσαι; Σοβαρά τώρα, ακόμα;
