Επιτέλους. Έφτασε η τίμια ώρα της άδειας. Η μόνη ώρα που κοιτάζω με χαρά την Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα μπουκάρω με τα handsfree και την διχαλωτή μου σαγιονάρα ανά χείρας στο ΚΤΕΛ (ναι, τραβάω αυτό το ζόρι του λεωφορείου) και την κάνω για την νησάρα.
Μόλις πατάω λοιπόν με την (διχαλωτή μου σαγιονάρα πάντα) στα πάτρια εδάφη, ευθύς φορτώνω τα ρεμάλια (κολλητούς) στο αυτοκίνητο και βουρ για τις παραλίες που θα δούμε σήμερα, όπως και της Κεντρικής Εύβοιας, που είδαμε πριν ένα μήνα περίπου.
Είναι δίπλα σου, οι τιμές είναι “αστείες”, έχουν καταγάλανα νερά και την ησυχία που σίγουρα χρειάζεσαι. Τώρα αν θες τουρίστριες, δυνατή μουσική και γενικότερα ξεσάλωμα, τράβα για καμιά Χαλκιδική με τον Κανάκη, εδώ είναι ωραία μίστερ. 
*Αν έχω ξεχάσει καμιά παραλία μην βαράς, και ρίξε στα σχόλια την δική σου επιλογή!
Άγιος Δημήτριος
Νταξ, τι να λέμε τώρα; Το ιδανικότερο μέρος για πιτσιρίκια και γονείς, καθώς για να φτάσει το νερό μέχρι τον αφαλό πρέπει να κάνεις τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα περίπου (εντάξει υπερβάλλω, μόνο 2) και ο βυθός αποτελείται από άμμο και μόνο. Τώρα αν είσαι του κάμπινγκ και σου την σπάνε οι παιδικές τσιρίδες, άραξε ήσυχα πιο κεί με την σκηνούλα σου, επειδή η παραλία είναι και από τις πιο οργανωμένες στο νησί.
Αρμυρίχι
Η απόλυτη παραλία για τους παραθεριστές. Οικογενειάρχες και -μη-. Δεν έχει σχεδόν ποτέ κύμα, ενώ απέχει δυόμισι το πολύ ωρίτσες από την Αθήνα. Ψύχραιμα όμως με το φαγητό, στο μοναδικό και γαμάτο ταβερνάκι που υπάρχει στο μέρος, για να μην σε τρέχουμε μετά και το ‘χουμε και τύψεις. Και το Αιγαίο Πέλαγος στο πιάτο σου δικέ μου.
Κακολίμανο
Aδικημένη παραλία, καθώς το γειτονάκι της ο Χερόμυλος (που ‘χαμε βάλει το πρώτο αφιέρωμα) της έχει κλέψει όλη τη δόξα. Ίσως να σου την σπάσουν λίγο τα φύκια και το ότι δεν είναι οργανωμένη, αλλά μην μασήσεις γιατί έχει απίστευτα νερά, ησυχία για να πας με το αμόρε, όπως και άπλετο χώρο αν την έχεις δει Φέντερερ ή Ναδάλ.
Λιμνιώνας
Αρχικά, πρέπει να ‘χεις το νου σου στην καυτή άμμο για να μην την πατήσεις ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. Δεν υπάρχει καθόλου σκιά, οπότε το νου σου είπαμε. Καλύτερα να πας απόγευμα, ώστε να ‘χει πέσει και ο ήλιος και να γουστάρεις σίγουρα. Γεμάτη βοτσαλάκι, ενώ ΜΠΕΣΑ ΤΩΡΑ τα ομορφότερα νερά που ‘χω ματαδεί στο νησί (τοπικισμέ φύγε από μέσα μου) είναι τα δικά του.
Νέα Στύρα
Είναι (σχεδόν) δίπλα στην Αθήνα, καθώς από Αγία Μαρίνα θα χρειαστείς κοντά στα 45′ για να φτάσεις. Αν έχεις φουσκωτό ψήσου να το πάρεις, επειδή σίγουρα θα ανακαλύψεις και τις υπόλοιπες μαγείες του μέρους (sic). Κι αν είσαι ρομαντικούλης-αρκουδάκος-ζουζούνος, ψάξου και λίγο, γιατί οι τρομεροί του λόφοι είναι ιδανικοί για χαμούρεμα (ψύχραιμα παιδιά, μόνο για φιλάκια και αγκαλίτσες λέμε).
Mαρμάρι
Και φτάσαμε και στο αγαπημένο μας λιμανάκι (μετά της Κύμης βέβαια). Θα μπορούσε να ήταν ένα νησί από μόνο του, καθώς όπως θα ‘ρχεσαι από Ραφήνα (30’ μόνο λέμε) θα ξεκινάς να ρίχνεις χάσταγκ με #islandmarmari. Έχει πεντακάθαρα νερά, μάχιμο φαΐ (δίνουν πόνο οι δικοί μου βλέπετε και το ξέρω), ενώ η παραλία Γιαννίτσι στα λίγα μέτρα θα σε ρίξει στα “σκληρά”.
Και είπαμε, αν ξέχασα καμία να με συγχωράτε…
