Σκέψου να βρίσκεσαι με το ιστιοπλοϊκό ή ακόμα χειρότερα με τη βαρκούλα σου στα ανοιχτά κι εκεί που χαζέυεις το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου να σκάει δίπλα σου το πλάσμα της φωτογραφίας. Το λιγότερο νεκρός εξαιτίας ανακοπής…
Θα μας πεις, “ρε χαζούληδες Προβοκάτορες, δεν υπάρχουν τόσο μεγάλες φάλαινες στην Ελλάδα” και θα έχεις και τα δίκια σου. Σε κάθε περίπτωση και το ένα τρίτο από το μέγεθος της εικονιζόμενης να δούμε, η ανακοπούλα είναι στανταράκι.
“Καμία ανακοπούλα! Δεν σε πειράζουν! Ρώτα κι εμένα, κάτι ξέρω που τις έχω πάρει από πίσω εδώ και 23 χρόνια!“, θα μας έλεγε ο Βρετανός φωτογράφος Christopher Swann αν τον βρίσκαμε στο τηλέφωνο για να μας δώσει μια μίνι συνέντευξη. Δεν τον βρήκαμε, όμως, οπότε συνεχίζουμε να φλυαρούμε μόνοι μας.
Που λέτε, ο Χριστόφορος έχει μια τεράστια καψούρα με τα κητοειδή, ταξιδεύοντας εδώ και δύομιση δεκαετίες περίπου σε κάθε πιθανό σημείο όπου “παίζει” να πέσει πάνω σε φάλαινες ή δελφίνια. Από τον Νότιο Ειρηνικό έως την Αρκτική και με τη φωτογραφική του ανά χείρας, δεν σηκώνει βλέμμα από το νερό, περιμένοντας να βρει την κατάλληλη ευκαιρία.
Σου έχουμε μια μίνι γεύση από ορισμένες – αν μη τι άλλο σκαλωματικές – κατάλληλες ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν…
[gallery-344]
