Το σακ βουαγιάζ έχει καβατζώσει ήδη την αγαπημένη του θέση στη γωνιά του πορτ μπαγκάζ και το πρώτο τραγούδι της play list μόλις έχει μπει στο ρεφρέν. Η εθνική οδός άδεια. Άξιζε τελικά η μικρή θυσία στο πρωινό σου ξύπνημα. Για την πάρτη σου ή με παρέα, δεν έχει σημασία. Ούτε αυτό το ίδιο το ταξίδι δεν έχει σημασία, παρ’όλο που το απολαμβάνεις κι αυτό όσο δεν πάει.
Σημασία έχει ο προορισμός. Ο προσωπικός σου παράδεισος.Το χωριό σου.
Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα. Όπως είναι, άλλωστε, κάθε μία από εκείνες τις ημέρες που επιστρέφεις στα πάτρια εδάφη.
Και οι λόγοι, είναι προφανείς:
1. Οι μυρωδιές
Εκείνη η γνωστή. Από το χώμα που μυρίζει. Από το κοτέτσι μέσα στο οποίο ξεσάλωνες μικρός. Από το δέρμα κι από το ύφασμα της γιαγιάς, όταν σε σφίγγει με όλη τη δύναμη των χεριών και της ψυχής της. Καλωσήρθες.
2. Οι γεύσεις
Όχι πες. Πόσα μπιφτεκόψωμα από το καλύτερο μπεργκεράδικο της πόλης χρειάζονται για να κάνουν καλά μια φρατζόλα ψωμί με προζύμι, φρεσκόβγαλτη από τον ξυλόφουρνο της αυλής σου. Πόσα;
3. Οι άνθρωποι
Αυτοί που τους βλέπεις μια φορά στα τόσα χρόνια, κάθε φορά και πιο αλλαγμένοι, πάντα με την ίδια διάθεση: Να σου ανοίξουν τις πόρτες και να σε κεράσουν ένα τσίπουρο, ένα μεζέ, ένα τραπέζωμα ολόκληρο. Με τα καλά τους και τα κακά τους, οι άνθρωποι του χωριού σου, είναι οι άνθρωποί σου.
4. Οι μουσικές
Αν υπάρχει ένα και μόνο μέρος που η Θώδη και τα κλαρίνα στο ριπίτ όχι μόνο δεν φαντάζουν βασανιστήριο αλλά σε βάζουν στην πρίζα για χορό, αυτό είναι το χωριό σου. Θες μεγαλύτερη απόδειξη για την ιερότητα και τις θεραπευτικές ιδιότητες του μέρους;
5. Οι περίπατοι
Στο βουνό, στο δρόμο που βγάζει στην παραλία, στα σοκάκια που έπαιζες κρυφτό. Στα μονοπάτια εκείνα που τα ξέρεις καλύτερα ακόμη κι από αυτόν τον ίδιο το δρόμο που κάνεις κάθε πρωί εδώ και 5 χρόνια για να πας στη γαμοδουλειά. Περίπατοι στις σπιθαμές των οποίων, έχεις να αναγνωρίσεις θύμισες περισσότερες κι από εκείνες που νόμιζες ότι διαθέτεις ως απόθεμα.
6. Οι υποσχέσεις
Εκείνες που δίνεις και παίρνεις κάθε χρόνο, Πάσχα και Καλοκαίρι και Χριστούγεννα. Οι υποσχέσεις ότι θα ξαναβρεθείτε. Kαι εννοείται πως ξαναβρίσκεστε, δεν γίνεται αλλιώς. Με τα φιλαράκια που μαζί ματώσατε τα γόνατα πρώτη φορά, με τα φιλαράκια που ανταλλάξατε φιλιά. Tότε αλλά για πάντα.
7. Οι εκκλησιές
“Πώς γέρασε, πώς ομόρφυνε, πώς άλλαξε;” Τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά στο μέρος που ξέρεις ότι θα τους συναντήσεις όλους. Τα ζωντανά κομμάτια του ψηφιδωτού που ονομάζεται “Χωριό”, απλωμένα στο προαύλιο, φωτισμένα από ένα κερί, από μία κερασμένη λαμπάδα.
8. Οι καβάντζες
Εκείνες στην κεντρική πλατεία και οι άλλες πίσω από το εκκλησάκι του τάδε Αγίου και του δείνα Προφήτη. Αυτές που νόμιζες ότι θα σου ανήκουν για πάντα και τώρα τις βλέπεις κατειλλημένες από τη νέα γενιά του χωριού. Δεν στεναχωριέσαι. Ο γιος που είναι να γεννήσεις, θα πάρει σε μερικά χρόνια εκδίκηση.
9. Οι νύχτες
Ήρεμες και βαβούρικες, δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί που είναι διαφορετικές. Όλες οι νύχτες στο χωριό είναι διαφορετικές. Και κάτι πεθαίνει μέσα σου κάθε που μια από αυτές τελειώνει.
10. Όλα όσα μας λείπουν…
Θα βρεις και κακά στο χωριό. Το κουτσομπολιό, οι έριδες, η στενομυαλιά… Όλα εκείνα τα στοιχεία, δηλαδή, που κουβαλήσαμε εμείς οι πρωτευουσιάνοι στις πλάτες και με αυτά χτίσαμε τις πόλεις μας. Στις οποίες σπάνια θα συναντήσεις εύκαιρη συντροφικότητα, σπάνια θα καυχηθείς για τη δύναμη της λιτότητας κι ακόμα πιο σπάνια θα πετύχεις ψήγματα αυτάρκειας. Στο χωριό σου, όμως;
