“Η 12χρονη έχει αφεθεί στο έλεος βιαστών και δολοφόνων”

Όλα δείχνουν πως η Πολιτεία έχει την ικανότητα και τη διάθεση ομολογουμένως να παρακολουθεί πολιτικούς αντιπάλους, να δίνει αστυνομική προστασία σε λούμπεν τηλεπερσόνες, να φτιάχνει φράχτες και φράχτες, από τον Έβρο ως τη Μύκονο, να πνίγει στα καπνογόνα όσους επέζησαν από τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη. Αυτό που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να κάνει είναι να προστατεύσει ένα 12χρονο παιδί. Το θύμα ενός κυκλώματος μαστροπείας. Ένα θύμα αλλεπάλληλων βιασμών που για καιρό βρισκόταν στη δούλεψη (με κάθε τρόπο) του βιαστή και μαστροπού της, παιδεραστών και «πελατών». 

Χθες (Δευτέρα) η 12χρονη που έγινε αιτία και ηρωίδα της αποκάλυψης ενός ολόκληρου κυκλώματος παιδεραστίας δέχτηκε άγρια επίθεση μέσα στο ίδιο το σπίτι που διαμένει. Μέσα στο σπίτι της θείας της, όπου ένας άνδρας με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του και ποδονάρια στα παπούτσια ώστε να μην αφήσει ίχνη, τη χτύπησε και την απείλησε με μαχαίρι, καταλήγοντας να διαφεύγει όταν η μικρή αμύνθηκε και έβαλε της φωνές. Το βασικό ερώτημα, που σε έναν όχι ιδανικό κόσμο, αλλά σε έναν κόσμο που φιλοδοξεί έστω να βγάζει νόημα, είναι «πού ήταν η αστυνομία». Αλήθεια, υπάρχει πιο αυτονόητη υπηρεσία σε αυτό το παιδί από την 24ωρη αστυνομική προστασία; Ειδικά εν αναμονή μιας νέας κατάθεσης; «Η Πολιτεία έχει αφήσει τη 12χρονη στο έλεος βιαστών και δολοφόνων», μου λέει η Αντωνία Λεγάκη, που μαζί με την Ασπασία Ταραχοπούλου έχουν αναλάβει νομικά την υπόθεση του Κολωνού. 

Οι δυο γυναίκες έχουν ζητήσει το αυτονόητο. Την 24ωρη αστυνομική προστασία του παιδιού. «Παιδί» είναι μια λέξη που τονίζεται σε κάθε αναφορά στη 12χρονη, με την κυρία Λεγάκη να τονίζει πως «πρόκειται για παιδί, κι ας επιμένουν κάποιοι να αναφέρονται σε εκείνη με άλλους όρους». Η απάντηση της αστυνομίας είναι πως δεν μπορούν να έχουν περιπολικό 24/7 έξω από το σπίτι της 12χρονης και το αποτέλεσμα είναι εκείνη να έχει δεχτεί τέσσερις στο σύνολο απειλές για την ασφάλεια, αν όχι για τη ζωή της, μου εξηγεί η κα.Λεγάκη. «Αυτή είναι η τέταρτη επίθεση που δέχεται, στην επόμενη θα τη σκοτώσουν», τονίζει, ενώ η κυρία Ταραχοπούλου σχολιάζει πως «κάποιος ήθελε να τη φοβίσει, αλλά ίσως ήταν και απόπειρα δολοφονίας». 

Το τέταρτο περιστατικό στη σειρά

Πριν από τη χθεσινή επίθεση, η 12χρονη είχε βιώσει άλλα τρία απειλητικά περιστατικά, «όχι τόσο γνωστά όσο αυτό», μου λέει η Αντωνία Λεγάκη. Τις προάλλες, ένας επιβαίνων σε μηχανάκι, έκανε το σήμα στη σιωπής στον μικρό της αδερφό, οδηγώντας αργά δίπλα του. Παράλληλα, επίθεση με πέτρες στο σπίτι που διαμένει το παιδί (τη διεύθυνση του οποίου έκανε γνωστή η Δόμνα Μιχαηλίδου) είχαν ως αποτέλεσμα σπασμένα τζάμια και φόβο. Ίσως τρόμο. Μια άλλη φορά, ενώ αστυνομικοί μετέφεραν τα δυο παιδιά προς το σπίτι που διαμένουν, συνάδελφοί τους σταμάτησαν το όχημα και με παρατεταμένα όπλα, σε ένα σημείο της Εθνικής Οδού, παρά τις καθησυχάσεις του οδηγού πως είναι συνάδελφος, προχώρησαν σε έναν -όχι και τόσο- «συνηθισμένο έλεγχο». 

Μια μέρα μετά την επίθεση

Η μικρή ακόμα και αυτή τη στιγμή διαμένει στο σπίτι στο οποίο χθες ένας άγνωστος άνδρας κατάφερε να εισέλθει και να την απειλήσει ευθέως. «Πού να πάει; Με τι πόρους», αναρωτιέται η κυρία Ταραχοπούλου. Η κυρία Λεγάκη μου μεταφέρει πως η 12χρονη είναι τρομοκρατημένη και πως όλα αυτά την έχουν κάνει να αναρωτιέται αν έκανε καλά που μίλησε εξαρχής. «Το μόνο που έχει καταφέρει είναι να απειλείται η ζωή της και να έχει φυλακιστεί η μητέρα της», τονίζει η κα. Λεγάκη. Το μέλλον της μητέρας της, σύμφωνα με την κυρία Ταραχοπούλου, μαζί με την ολοκλήρωση των καταθέσεών της, είναι τα δυο ζητήματαπου την απασχολούν πιο έντονα από οτιδήποτε. 

Ευθεία απειλή;

Η χθεσινή επίθεση έγινε στο χρονικό διάκενο ανάμεσα στην αίτηση της κυρίας Ταραχοπούλου για συμπληρωματική κατάθεση, με τη 12χρονη να έχει θυμηθεί ονόματα και άλλων βιαστών της και πελατών του Ηλία Μίχου. «Η επίθεση είναι προφανές πως έγινε από το κύκλωμα. Είτε των πωλητών είτε των αγοραστών του παιδιού», αναφέρει η κα. Λεγάκη. Την ίδια στιγμή, ο κύριος Θεοδωρικάκος με φράσεις όπως «δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα», υποτιμώντας τις καταθέσεις της 12χρονης, κάνει πιο έντονη την πεποίθηση της δικηγόρου πως «όσοι δεν προστατεύουν τη μικρή, έχουν την ίδια ευθύνη με τους δράστες». Τονίζει ξανά και ξανά πως «αυτή τη στιγμή το παιδί είναι εντελώς απροστάτευτο. Η προστασία του είναι νόμιμη υποχρέωση της πολιτείας».

Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει το γεγονός πως μετά την αίτηση για συμπληρωματική κατάθεση, όπως μου λέει η κυρία Λεγάκη, η Πρόεδρος απάντησε πως «δεν χρειαζόμαστε άλλους, έχουμε».
«Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Δεν θέλουμε άλλους εγκληματίες, έχουμε», σχολιάζει ειρωνικά. 

Από την πρώτη είδηση που αφορούσε την υπόθεση, οι «διασυνδέσεις» του Ηλία Μίχου βρίσκονται σε κάθε κρυφή και φανερή γωνία του ίντερνετ. Αυτό αποτελεί και ουσιαστικό στοιχείο για την κυρία Λεγάκη, που χαρακτηρίζει αυτές τις διασυνδέσεις ως «σοβαρούς παίχτες». Κανείς από τους σοβαρούς αυτούς παίχτες δεν έχει κληθεί να καταθέσει για την υπόθεση. Η δικηγόρος υπογραμμίζει πως «Αν δεν παρέμβει η κοινωνία, θα λένε ‘το φάγανε το παιδί’. Και η πολιτεία θα δηλώνει πως έπιασε τον δολοφόνο».