Κάποια στιγμή, θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τι είναι σάτιρα (ακόμα και «σάτυρα», δεν είμαστε αστυνομία ορθογραφίας για κάποιους που θίχτηκαν με αυτό το λάθος) από την προτροπή σε εγκληματική ενέργεια. Δεν είναι, διάολε, τόσο δύσκολο. Δεν θα έπρεπε να είναι, έστω.
Γράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
Βέβαια, πολλοί εκεί έξω ψάχνουν συνεχώς ευκαιρία για να υπερασπιστούν ένα αφήγημα που εκ των προτέρων έχουν στο μυαλό τους, κατασκευασμένο ή μη. Εμείς και οι άλλοι. Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας.
Είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε, για χάρη της συζήτησης και του καλώς εννοούμενου debate, πως ο Πάνος Βλάχος υπέπεσε σε λεκτικό ατόπημα. Γιατί αυτό το περί σάκου για Άδωνι Γεωργιάδη και Άρη Πορτοσάλτε είναι μια ατάκα που μπορεί να πει κανείς σε μια παρέα, σε μια ιδιωτική συζήτηση. Όχι όμως το ίδιο εύκολα σε μια παράσταση. Δηλαδή έπρεπε να το περιμένει, ο 38χρονος ηθοποιός, πως θα του την «πέφτανε».
Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να παρουσιάζεται ως ηθικός αυτουργός κάποιας μελλοντικής ενδεχόμενης απόπειρας δολοφονίας, όπως έγραψε ο υπουργός Υγείας, υπάρχει πολύ μεγάλη απόσταση, χαοτική. Ένα άλμα, μια επικίνδυνη αναγωγή που οδηγεί σε λογοκρισία.
Το ότι πάλι ο κύριος Άρης Πορτοσάλτε είπε πως θα προσφύγει στη δικαιοσύνη, είναι προφανώς και αναφαίρετα, δικαίωμα του. Από την άλλη, θα έπρεπε ενδεχομένως ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ να κάτσει να αφιερώσει λίγο χρόνο προκειμένου να σκεφτεί πόσες φορές πράγματα που έχει πει θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νομική κίνηση εναντίον του. Βασικά πόσο νόημα έχει όλο αυτό.
Κι άλλωστε, ο Πάνος Βλάχος εξήγησε πολύ καθαρά πως μιλούσε συμβολικά, με την άδεια που του δίνει η καλλιτεχνική του ιδιότητα. Πως σκοπό δεν είχε να διχάσει ή να φανατίσει.
«Οι στίχοι και η τέχνη μου ποτέ δεν έχουν σκοπό να υποκινήσουν τη βία. Δεν είναι το χιούμορ και η σάτυρα που γεννούν τη βία. Βάλτε με και μένα μέσα στον σάκο. Ίσως έτσι να έρθουμε πιο κοντά», έγραψε στο Instagram.
Κάποιοι μετέφρασαν αυτά τα λόγια σε φόβο, «τα έκανε πάνω του και προσπαθεί να τα μαζέψει», έγραψαν, άλλοι – όπως είπαμε και στην αρχή- αντί να μείνουν στην ουσία στάθηκαν στο ότι είναι γραμμένη λάθος η λέξη «σάτιρα». Με φανατισμό να ορίζει την αντίδρασή τους, δεν αντιλαμβάνονται πόσο φτηνό είναι αυτό που κάνουν.
Ο Πάνος Βλάχος δικαιούται να μην τον «τσουβαλιάζουν»
Δεν είναι ένας τυχαίος τύπος ο Πάνος Βλάχος, δεν είναι ένας «τσάμπα μάγκας» του πληκτρολόγιου ή του φαίνεσθαι. Είναι ένας από τους πλέον πετυχημένους Έλληνες ηθοποιούς της γενιάς του, με μια παράσταση («Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού») που πάει από sold out σε sold out επί σειρά ετών.
Και μετά το σάλο που προκλήθηκε έδωσε μια πολύ τίμια εξήγηση. Των προθέσεων του, του νοήματος των λεγομένων του. Όπως ακριβώς όταν είπε στους δημοσιογράφους πως έχουν την τάση να λερώνουν κάθε τι όμορφο. Άδικο είχε; Δεν απευθυνόταν στο σύνολο, αλλά σε κάτι πολύ συγκεκριμένο. Σε μια έκφανση της δημοσιογραφίας, που όντως μόνο σωστή δεν είναι.
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας το είχε εξηγήσει πολύ ωραία τότε – το συνηθίζει άλλωστε: «Αν αρχίζουμε να γκρεμίζουμε, σε μία λογική πολιτικής ορθότητας που έχει καταντήσει φονταμενταλισμός, που προσπαθεί να δεσμεύσει την ελευθερία του λόγου και να μπλοκάρει την ελευθερία της σκέψης… Αυτό ζούμε τώρα, το φασισμό της δημοκρατίας, ζούμε το bullying του αν δεν είναι κάποιος μαζί μας, είναι εναντίον μας».
Προσυπογράφουμε τις λέξεις του Έλληνα σκηνοθέτη. Πόσο λυτρωτικό κάποιος να μένει ψύχραιμος όταν οι γύρω επιζητούν το χάος. Να ακούς και λίγο, αντί να φωνάζεις.
