Αν ανοίξετε την τηλεόραση σας το μεσημέρι, το πιο πιθανόν είναι να πετύχετε τη Δώρα Αναγνωστοπούλου, την παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων του MEGA, να μεταφέρει τις σημαντικότερες ειδήσεις της επικαιρότητας. Το βράδυ θα την δείτε να βγαίνει στον δρόμο, να κάνει έρευνα και μαζί με την ομάδα του Mega Stories, να εμβαθύνουν σε κοινωνικά ζητήματα και να αναδεικνύουν συγκλονιστικές ιστορίες, για τέταρτη χρονιά. Η ίδια όπως μας λέει, προτιμά να μιλάει με τη δουλειά της και το κάνει πολύ καλά, αλλά θελήσαμε να συζητήσουμε μαζί της και να μας αφηγηθεί τη δική της ιστορία και τις δικές της αλήθειες.

Δώρα, πώς θα σύστηνες τον εαυτό σου στους αναγνώστες του Provocateur;

Ως δημοσιογράφο. Δηλαδή έτσι συστήνομαι πάντα όταν χρειάζεται κάτι περισσότερο από το όνομα. Μόνο τώρα που με ρωτάς σκέφτομαι μήπως θέλει κάτι ακόμα. 

Βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης. Παρουσιάστρια στο μεσημβρινό δελτίο ειδήσεων του Mega και στην ενημερωτική εκπομπή Mega Stories. Ποιες προκλήσεις και δυσκολίες αντιμετωπίζεις;

Οι προκλήσεις είναι πολλές. Η ειδησεογραφία από μόνη της σε υποχρεώνει να αμφισβητείς πολλά και να θέλεις να φτάσεις στον πυρήνα των πραγμάτων. Κι αυτό είναι κάτι που σε βάζει στη διαδικασία να αναζητάς διαρκώς τις δικές σου αλήθειες.

Το δελτίο ειδήσεων είναι πολύ ζωντανή δουλειά, δημιουργική, και είμαι τυχερή που η δημοσιογραφική ομάδα του Mega είναι αυτή που είναι και πολλές φορές «ενοχλούμε». Αλλά αυτή δεν είναι η δουλειά μας; 

Η εκπομπή ήταν μια επιθυμία. Επιθυμία να βγω εκτός στούντιο, να ασχοληθώ με θέματα που αφορούν την κοινωνία, να αναδείξω ιστορίες. Η δυσκολία εδώ ήταν να πείσουμε κάποιους ανθρώπους να μας εμπιστευτούν, αλλά αυτή η δυσκολία ξεπεράστηκε γρήγορα, το καλό είναι ότι από ένα σημείο και μετά μιλά η δουλειά μας και όχι τα λόγια μας.   

Η ειδησεογραφία από μόνη της σε υποχρεώνει να αμφισβητείς πολλά και να θέλεις να φτάσεις στον πυρήνα των πραγμάτων. Κι αυτό είναι κάτι που σε βάζει στη διαδικασία να αναζητάς διαρκώς τις δικές σου αλήθειες.

Υπάρχει κάποια θεματική με την οποία έχεις ασχοληθεί στην εκπομπή και σε άγγιξε παραπάνω;

Τέταρτη σεζόν φέτος. Έχουμε κάνει ήδη 55 εκπομπές, άλλες πιο «ανάλαφρες», άλλες πιο «βαριές» θεματικά. Δεν είναι λίγες εκείνες που με αγγίξαν πολύ, έχει τύχει αρκετές φορές να βουρκώνω μαζί με τους συνομιλητές μου. 

Η εκπομπή που κάναμε πέρυσι για τους επιζώντες των Τεμπών ήταν πολύ δύσκολη, θρηνούσαμε όλοι για τα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα, όπως εξίσου δύσκολη ήταν η αποστολή στην Τουρκία λίγες ημέρες μετά τους φονικούς σεισμούς, βλέπαμε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα από ερείπια γνωρίζοντας ότι από κάτω υπάρχουν εγκλωβισμένοι άνθρωποι και τους συγγενείς να εκλιπαρούν τα σωστικά συνεργεία να τους αναζητήσουν.

Ως έμπειρη δημοσιογράφος, που μπορείς να αφουγκραστείς τον παλμό της κοινωνίας, ποιοι θεωρείς ότι είναι οι μεγαλύτεροι προβληματισμοί και φόβοι που τη διακέτεχουν εν έτει 2023;

Είναι οι ίδιοι από όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι πώς λειτουργεί η κοινωνία. Η ανάγκη να εξελισσόμαστε και να μπορούμε να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Δεν είναι τυχαίο ότι νούμερο ένα ζήτημα σήμερα είναι η ακρίβεια. Το σούπερ μάρκετ, οι σπουδές των παιδιών, τα ενοίκια που είναι απλησίαστα. Ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση. 

Τώρα αν με ρωτάς για φόβους, εδώ και χρόνια αποτυπώνονται στην κάλπη. Η σταθερότητα είναι το ζητούμενο για την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Εγώ προσωπικά φοβάμαι την κλιματική κρίση και τις προεκτάσεις της -που είναι ήδη εδώ- εξίσου όμως φοβάμαι και την αδιαφορία απέναντι σε κάθε τι που -φαινομενικά- δεν μας αφορά άμεσα, όπως είναι οι παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων που πληγώνουν ωστόσο την Δημοκρατία μας. 

H εσωτερική δύναμη, η πίστη ότι όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, η πηγαία ευγένεια είναι χαρακτηριστικά των ανθρώπων που με γοητεύουν.

Είχες πει πως όταν ήσουν μικρή ήθελες να μοιάσεις στην Οριάνα Φαλάτσι. Συνεχίζει να αποτελεί πρότυπό σου;

Συνεχίζει να είναι ένα πρόσωπο που με έχει εμπνεύσει σε μικρότερη ηλικία και αυτά τα πρόσωπα είναι τα τοτέμ που κουβαλάμε μέσα μας. Δηλαδή πόση δύναμη και πίστη στο λειτούργημά της μπορεί να έχει μια γυναίκα που πετάει το τσαντόρ μπροστά στον Χομεινί το 1979; Έχουν προστεθεί κι άλλα και διαρκώς προστίθενται στη λίστα πρόσωπα που θαυμάζω, αλλά η εσωτερική δύναμη, η πίστη ότι όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, η πηγαία ευγένεια είναι χαρακτηριστικά των ανθρώπων που με γοητεύουν.

Είχες πάντα το δημοσιογραφικό μικρόβιο μέσα σου;

Μου άρεσε πολύ να γράφω σε μικρότερη ηλικία και να καταγράφω γεγονότα σαν ημερολόγιο που έμοιαζαν με χρονογραφήματα για να τα εξηγήσω μέσα μου, να τα καταλάβω, νομίζω πως αυτό ίσως θα μπορούσε να είναι το μικρόβιο που περιγράφεις. Δεν είχα δηλαδή το σύνδρομο του ντετέκτιβ, ούτε έκανα ερωτήσεις για τα πάντα, αλλά μου άρεσε να καταγράφω σκέψεις και γεγονότα που μου έκαναν εντύπωση και να επιχειρώ να δίνω μια εξήγηση.

Πιστεύεις ότι ένας δημοσιογράφος μπορεί να είναι αντικειμενικός;

Στην ερμηνεία της είδησης, όχι. Στην περιγραφή των γεγονότων, είναι αλλιώς. Είναι αυτό που λένε «έντιμη υποκειμενικότητα» και αυτή περιστρέφεται γύρω από το γεγονός. Θα συμφωνήσουμε ότι υπάρχουν ένα εκατομμύριο τρόποι απόδοσης και διατύπωσης μιας είδησης ανάλογα με το τι βάζεις στην εξίσωση. Με τι περιεχόμενο δηλαδή πλαισιώνεις έναν τίτλο.

Πώς διαχειρίζεσαι την έκθεση της τηλεόρασης;

Είναι ένα είδος έκθεσης που σπάνια μου προκαλεί αμηχανία. Μπορώ να σου πω ότι το χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η έκφραση συμπάθειας είναι πολύ σημαντική, άλλωστε στους τηλεθεατές απευθυνόμαστε πάντα.

Ποια είναι η άποψή σου για την ελευθερία του Τύπου στην χώρα μας;

Αν με ρωτάτε αν έχουμε πρόβλημα πολυφωνίας, θα σας απαντήσω πως δεν έχουμε, ούτε πρόβλημα πολυφωνίας, ούτε ποικιλίας. Πολλές φορές μάλιστα παράγουμε περισσότερες απόψεις απ’ ότι ειδήσεις. Τώρα ότι κάθε μέσο έχει μια γραμμή ή μια τοποθέτηση πολιτική-ιδεολογική, ακόμη και αισθητική, αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο.

Πολλές φορές παράγουμε περισσότερες απόψεις απ’ ότι ειδήσεις.

Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος σταθμός κατά τη διάρκεια της πορείας σου που σε οδήγησε εδώ που έχεις φτάσει σήμερα;

Σταθμοί ήταν πάντα οι άνθρωποι. Οι γονείς μου, κάποιοι δάσκαλοι με τους οποίους διασταυρώθηκα στη δουλειά, άλλοι που με στήριξαν και πίστεψαν σ’ εμένα. Θα τους ευγνωμονώ πάντα.

Υπάρχει κάποιο πρόσωπο που θα ήθελες πολύ να του πάρεις συνέντευξη;

Πολλά. Αλλά αφού με ρωτάς η Μισέλ Ομπάμα ήταν το πρώτο πρόσωπο που σκέφτηκα.

Όταν θες να ξεφύγεις από την καθημερινότητα, που αναζητάς καταφύγιο;

Στο σινεμά. Και τις εκδρομές τις αγαπώ πολύ, θα ήθελα να φεύγαμε συχνότερα με την οικογένεια, μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω τη νύχτα.

Αγαπημένη σου βόλτα στην Αθήνα;

Εξαρτάται από τη διάθεση. Ευτυχώς έχω τη θάλασσα δίπλα μου, το κέντρο πάντα με γοητεύει αλλά και μια βόλτα στο δάσος της Καισαριανής ή στην Πάρνηθα είναι αναζωογονητική. 

Αν δεν ήσουν δημοσιογράφος, τι άλλο θα ήθελες να είσαι;

Μάλλον ηθοποιός. Η σκηνή και οι κόσμοι της πάντα με γοήτευαν.