Η κακή κατάληξη των περιστατικών εκφοβισμού δεν είναι ένα ακόμα worst case scenario που δεν γίνεται πραγματικότητα. Έχουμε δει νεαρά πλάσματα να αυτοκτονούν, γιατί δεν αντέχουν άλλο μια πραγματικότητα γεμάτη bullying. Ναι, κάποιες φορές αυτό το «δεν θέλω να πάω στο σχολείο σήμερα» μπορεί να κρύβει βαθιά τραύματα. Σήμερα έγινε γνωστή η ιστορία ενός 13χρονου αγοριού, που κατέληξε εκτός από να χάνει λεφτά για να προστατευτεί από τους νταήδες που το παρενοχλούσαν καθημερινά, να πηγαίνει στο νοσοκομείο με σπασμένο πόδι. Και όλο αυτό, αντί να πονάει, να έρχεται σαν λύτρωση, γιατί το περιστατικό αυτό τον ανάγκασε να μιλήσει για ό,τι βιώνει και να οδηγήσει τους εκφοβιστές του στη δικαιοσύνη. Κάποιος πιο κυνικός θα έλεγε πως σώθηκε ένας παραλίγο Γιακουμάκης, αλλά δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε υποθετικά σενάρια.

Η μητέρα του παιδιού, στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Mega αποκάλυψε πως οι νταήδες είχαν γίνει ο εφιάλτης του γιου της από τον Αύγουστο, απειλώντας τον μάλιστα πως θα σκοτώσουν τους γονείς του. Στην ίδια, η ιστορία έγινε γνωστή, όταν ο 13χρονος έσπασε το πόδι του, αφού είχε εξαναγκαστεί να πηδήξει από ένα container, μετά από απειλές και αφορμές για λίγο ακόμα φόβο. Η μητέρα κατήγγειλε το περιστατικό στο Αστυνομικό Τμήμα του Γαλατά και από εκεί και έπειτα, οι αστυνομικοί εντόπισαν τους δράστες και ξεκίνησαν προανάκριση.

Οι δράστες δεν είναι παιδιά του σχολείου, δεν είναι άλλα 13χρονα. Πρόκειται για ενήλικους, ηλικίας από 25 ως και 28 ετών. Είχαν, μάλιστα, καταφέρει να αποσπάσουν το ποσό των 150 ευρώ από το παιδί, το οποίο προφανώς δεχόταν απειλές και μέσα στον πανικό τους έδινε ό,τι ζητούσαν ώστε να προστατεύσει τον εαυτό του, καθώς και την οικογένειά του.

Είναι πολλές οι παρανοήσεις που ακολουθούν τον όρο bullying. Στερεοτυπικά, θεωρούμε πως πρόκειται για «διαχωρισμό αγέλης», πως αφορά τις διαφορές των δυνατών παιδιών από τα αδύναμα. Καθημερινά, καθηγητές αρνούνται να δώσουν τη δέουσα σημασία σε σημάδια τέτοιων περιστατικών, μεταφράζοντας τέτοιου είδους κακοποιητικές συμπεριφορές σε «πράγματα που κάνουν τα παιδιά στα σχολεία». Μετά έρχεται η ηλικία. Κι όμως, το bullying δεν γίνεται από ανήλικους σε ανήλικους. Η τάση για ψυχολογική και σωματική κακοποίηση, δεν πεθαίνει μόνης της στα 18. Το bullying συμβαίνει και στον δρόμο, από 25χρονους που θεωρούν τους 13χρονους εύκολα θηράματα. Από φοιτητές σε άλλους φοιτητές. Το bullying δεν πεθαίνει μόνο του, αλλά πρέπει να πεθάνει. 

Στις ίδιες δηλώσεις η μητέρα του 13χρονου αγοριού ανέφερε πως το παιδί, με τον γύψο στο πόδι, της είπε πως «είναι η πρώτη φορά που θέλω να κοιμηθώ με ησυχία», αφού μετά από καιρό θα μπορεί να αναπνέει και να κυκλοφορεί ελεύθερο. Οι νταήδες ακολουθούσαν το ίδιο σύστημα και με άλλα πέντε ανήλικα παιδιά, τα οποία φοβούνται να μιλήσουν, το ίδιο και οι γονείς τους. Απορούμε. Στην όμορφη ελληνική επαρχεία, που βήχει κάποιος από τρία σπίτια μακριά και το ξέρει όλο το χωριό, γιατί δεν μίλησε κανείς άλλος; Πώς γίνεται να μην υπέπεσε σε κανενός την αντίληψη πως πέντε πλάσματα απειλούνται και δέχονται βία και απειλές; Ως πότε θα φοβόμαστε ένα μάτσο ψευτονταήδες από συνήθεια; Ή από δυσκολία να αντιμετωπίσουμε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης που μας βασανίζει σαν κοινωνία;