Παράπονο δεν έχουμε. Το Netflix δεν μας αφήνει χωρίς προτάσεις σε crime whodunnit σειρές (που δεν είναι απαραίτητα όλες καλές), για να μας κρατάνε συντροφιά όταν δεν παίζει τίποτα καλό στην τηλεόραση ή όταν δεν έχουμε ιδέα τι να παρακολουθήσουμε. Συνήθως, βέβαια, συμβαίνει το δεύτερο. Έτσι, όταν πρόσθεσε στη βιβλιοθήκη του τη limited σειρά «Bodies», με οκτώ επεισόδια της μίας ώρας, ήταν, αν μη τι άλλο, ένα βάλσαμο για το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε.
Αρχικά και μόνο ότι είναι μια μίνι σειρά, με αρχή-μέση-τέλος που δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε ένα χρόνο για να δούμε τη συνέχεια, έχοντας διαγράψει από τη μνήμη μας οποιαδήποτε πληροφορία, είναι στα υπέρ. Μην ξεχνάμε τι έγινε και με το γαλλικό Lupin, που οριακά το θυμόμασταν. Ωραία η 3η σεζόν btw.
Το «Bodies» θυμίζει το γερμανικό Dark, μιας και γινόμαστε ξανά time travellers μαζί με τους πρωταγωνιστές. Ωστόσο, αυτά τα δύο δεν μπορούν να συγκριθούν. Το Bodies είναι μακράν καλύτερο. Γνώμη μου. Φυσικά δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι αρκετές φορές μπορεί να κουράζει με αυτό το ατέρμονο πηγαινέλα, να καίει και λίγο τα λιγοστά εγκεφαλικά κύτταρα που μας έχουν απομείνει με την ιστορία του, όμως at the end έχει μια μαγική γοητεία που σε κολλάει. Προετοιμάσου από τώρα: Δεν υπάρχει περίπτωση να μην δεχθείς τις εθιστικές ενέσεις του Πολ Τομαλίν, στο τέλος κάθε επεισοδίου. Είναι μονόδρομος να συνεχίσεις παρακάτω, ακόμα κι αν έχει πάει 2 το πρωί.
Το «Bodies» είναι βασισμένο στα κόμις της DC και το graphic novel των Σι Σπένσερ, Ντιν Όρμστον, Τούλα Λοτέι, Μέγκαν Χέκτρικ και Φιλ Γουινσλέιντ. Η σειρά είναι ένας φόρος τιμής στον Σι Σπένσερ, ο οποίος έφυγε στα 59 του, το 2021. Πάμε όμως στα σημαντικά.
Η υπόθεση του Bodies
Στο νέο crime θρίλερ ακολουθούμε τις έρευνες τεσσάρων ντετέκτιβ, οι οποίοι εντοπίζουν το ίδιο πτώμα, στο ίδιο σημείο, σε διαφορετική χρονολογία. Ενδιαφέρουσα πλοκή, όπως και να το κάνουμε. Και στις τέσσερις περιπτώσεις, η εξιχνίαση του εγκλήματος παραμένει άλυτη, μιας και το πτώμα φαίνεται πως έχει δεχθεί μια σφαίρα στο ένα μάτι, χωρίς όμως ο κάλυκας να εντοπίζεται.
Ο πρώτος που έρχεται αντιμέτωπος με το πτώμα, είναι ο ντετέκτιβ Hillinghead το 1890. Ακολουθεί ο ντετέκτιβ Whiteman το 1941, στη συνέχεια η ντετέκτιβ Hasan, το 2023, και στο τέλος η ντετέκτιβ Maplewood, το 2053. Στο κάδρο όμως μπαίνει και ένας αινιγματικός ρόλος, αυτός του Elias Mannix, ο οποίος γρήγορα καταλαβαίνει κανείς πως αποτελεί τον συνδετικό κρίκο στα γεγονότα.
Το πρώτο επεισόδιο του Bodies ξεκινά με την Shahara Hasan, η οποία σε διαδήλωση στο σημερινό Λονδίνο, εντοπίζει έναν ύποπτο. Αυτός ο ύποπτος κρατά στα χέρια του όπλο. Η Hasan τον ακολουθεί στα σοκάκια της πόλης (άδεια εννοείται, ούτε ένας άνθρωπος δεν υπήρχε) προκειμένου να τον συλλάβει. Όμως έρχεται αντιμέτωπη με το γυμνό πτώμα ενός άνδρα, θεωρώντας αμέσως ότι ο ύποπτος που κυνηγούσε βρίσκεται πίσω από τη δολοφονία. Όμως, το γεγονός πως δεν ακούστηκε πυροβολισμός, βάζει σε σκέψεις την ντετέκτιβ, η οποία αρχίζει να σκάβει πιο βαθιά. Από ‘κει και έπειτα, ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας, ταξιδεύοντας ως θεατές μπρος-πίσω στον χρόνο, γνωρίζοντας και τους άλλους ντετέκτιβ που εντοπίζουν το ίδιο πτώμα.
Όσο προσπαθούν όλοι τους να λύσουν το μυστήριο, τόσο ανακαλύπτουν σκοτεινά μυστικά που ανατρέπουν τα γεγονότα. Για να μην σας τα πολυλογώ και να μην σας στερήσω και το ενδιαφέρον από το να δείτε το «Bodies», o Elias Mannix έχει δημιουργήσει έναν κύκλο που ταξιδεύει στον χρόνο.
Ο λόγος που το έκανε είναι γιατί το 2023, ως έφηβος, ανατίναξε το Λονδίνο μετά από απόρριψη που ένιωσε από τους γονείς του. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να δημιουργήσει μια ουτοπία, όπου ο ίδιος και όσοι ζουν σε αυτό, να γνωρίσουν την αγάπη. Το 2053, έχοντας πια ανακαλύψει την χρονομηχανή, επιστρέφει στο 1890 θέλοντας να αρχίσει από την αρχή την καταγωγή του.
Προχωρώντας στα επεισόδια, φτάνουμε στο σημείο όπου το ρου της ιστορίας αναλαμβάνει να το αλλάξει η ντετέκτιβ Maplewood από το 2053, η οποία επιστρέφει στο 1890, σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο για να διαφοροποιήσει τα γεγονότα. Παίζει ένα τελευταίο χαρτί. Έτσι, προκειμένου να σταματήσει τον Elias Mannix, εντοπίζει τον ντετέκτιβ Hillinghead, του εξιστορεί όλα αυτά τα τρελά που συμβαίνουν, προκειμένου να του σπείρει την αμφιβολία και να κάνει αυτό που πρέπει. Να αποτρέψει δηλαδή όσα έχουμε ήδη δει να συμβαίνουν.
Έτσι, ο Hillinghead λίγο πριν δολοφονηθεί από τον Elias Mannix, του ξεφουρνίζει την αλήθεια, με αποτέλεσμα o δεύτερος να συνειδητοποιεί την μεγάλη του φοβία: Ότι θα πεθάνει μόνος και δυστυχισμένος. Συγκλονισμένος από τα λόγια του Hillinghead, αρχίζουν τα νήματα να κινούνται και ο γάμος του με την Polly να είναι μες στη δυστυχία. Η Polly αν και γνωρίζει πως «άλλαξε» η νύχτα του θανάτου του πατέρα της (του Hillinghead), τον βοηθά παρόλα αυτά να εκπληρώσει το το πεπρωμένο του (για να είμαστε δίκαιοι, το παιδί της θα έπαυε να υπάρχει αν δεν το εκπλήρωνε.
Η ενοχή και η λύπη που έχει ο Elias Mannix κατά τη διάρκεια της κοινής τους ζωής, θέτει σε κίνηση μια σειρά γεγονότων που θα σπάσουν τον κύκλο για πάντα.
Όμως και η Hasan έχει έναν καταλυτικό ρόλο σε όλο αυτό. Το 2053 οι αναμνήσεις της αλλάζουν και ξαφνικά γνωρίζει πως ο Whiteman της άφησε ένα μήνυμα στην παμπ. To οποίο και αποτρέπει την έκρηξη. Με το Λονδίνο να μην έχει βομβαρδιστεί ποτέ, ο Elias Mannix δεν μεγάλωσε και δεν δημιούργησε την ουτοπία, ούτε ταξίδεψε πίσω στο 1890 για να ξαναρχίσει τη γενεαλογία του. Κάπως έτσι παύει να υπάρχει και εξαφανίζεται.
Το Bodies εν κατακλείδι είναι πολύ καλό. Είναι must-see. Έχει ενέργεια και ανατροπές. Είναι έξυπνο, δεν έχει τόση σύγχυση όση το Dark και επιπλέον έχει και συναίσθημα. Ήταν καιρός να επιστρέψει το Netflix με κάτι τόσο καλό. Οι ερμηνείες είναι όλες υπέροχες, αλλά έτσι κι αλλιώς το καστ απαρτίζεται από δυνατά ονόματα όπως αυτά των Kyle Soller, Jacob Fortune-Lloyd, Amaka Okafor και Shira Haas.
Να πέσει το trailer του «Bodies»:
