Οι σεναριογράφοι έχουν την ατυχία να είναι σεναριογράφοι και όχι ζωγράφοι ή γλύπτες ή, έστω, ποιητές. Και αυτός είναι ο κύριος λόγος που το The Fall of the House of Usher δεν μπορεί να λάβει την ίδια εκτίμηση που έλαβαν οι προηγούμενες σειρές του Mike Flanagan στο Netflix, δηλαδή τα Haunting on the Hill House, Haunting on Bly Manor, Midnight Club κλπ.

Αν ένας ζωγράφος έχει συγκεκριμένα μοτίβα που τα επαναλαμβάνει στους πίνακες του, οι ειδικοί κατατάσσουν αυτά τα έργα σε μια περίοδο του καλλιτέχνη και κανείς δεν θα βρεθεί να πει ότι ο ζωγράφος επαναλαμβάνεται. Δεν έχετε ακούσει, φαντάζομαι, για έργο του Picasso ότι είναι τετριμμένο κι ότι έχει πολλά κοινά στοιχεία με άλλα. Για τους σεναριογράφους αυτό είναι ψιλοδεδομένο πως θα συμβεί, ιδίως όταν κινούνται εν γνώση τους στα ίδια αφηγηματικά μονοπάτια και αναζητούν ίδιους ή συναφείς συμβολισμούς

Ο Mike Flanagan κάνει αυτό ακριβώς στη συγγραφική του ιδιότητα σε επίπεδο σειρών και το επιβεβαιών με το The Fall of the House of Usher. Συμβολισμοί γύρω από την γονεϊκή φιγούρα, γύρω από έναν πατέρα που η σκιά του πνίγει τα παιδιά, γύρω από οικογενειακούς δεσμούς που δομούνται πάνω στην ψυχική οδύνη της υποτίμησης του επιτυχημένου πατέρα.

Είναι λες και βλέπουμε το Succession, αλλά σε horror εκδοχή. Ή μήπως το Succession ήταν μια πιο light εκδοχή των προηγούμενων σειρών του Flanagan στο Netflix;

Το στόρι

Στο The Fall of the House of Usher βρισκόμαστε στο πολυεκατομμυριούχο σύμπαν της οικογένειας των Usher, της οποίας κορυφή στην πυραμίδα είναι ο Roderick Usher και η αδερφή του Madeleine. Οι δυο τους έχτισαν την Fortunato, μια φαρμακευτική με τεράστιο τζίρο, η οποία για να φτάσει στην κορυφή, άφησε πίσω της πτώματα. Και τα άφησε εν πλήρη συνειδήσει, με τον Roderick και την Madeleine να κάνουν μια συμφωνία με τον διάολο για να ζήσουν μια ζωή γεμάτη χρήματα.

Ο Roderick μάλιστα, κάνει 6 παιδιά με 5 διαφορετικές γυναίκες, οι οποίες δεν έχουν καμία θέση στη ζωή του και στη ζωή των παιδιών του. Μια πατριαρχική οικογένεια, με τα παιδιά να μεγαλώνουν μέσα στον ανταγωνισμό για το χρήμα και για την ανάγκη να παίρνουν χορηγία από τον πατέρα τους, ώστε να κάνουν τις επιχειρηματικές τους ιδέες πράξη.

Η ζωή των παιδιών όμως δεν θα έχει μακρινό ορίζοντα. Ο Roderick θα καταλήξει να είναι πάλι μόνος, μαζί με την αδερφή και τον πολύ μυστήριο δικηγόρο του (που τον υποδύεται ο Mark Hamill, o Luke Skywalker των Star Wars) και τα παιδιά του θα πεθάνουν όλα με τρόπο απόκοσμα βασανιστικό. Το ένα μετά το άλλο. Κι αυτός ο ταυτόχρονος θάνατος, θα οδηγήσει σε μια δίκη που θα αναγκάσει τον Usher να ομολογήσει σε έναν παλιό του γνώριμο το πώς ο ίδιος σκότωσε έμμεσα τα παιδιά του.

Στο The Fall of the House of Usher τα περισσότερα είναι αρκετά γνώριμα

Το The Fall of the House of Usher είναι μια πολύ καλή horror σειρά, αν την κρίνεις αυτόνομα. Κι αν δεν έχεις δει τις άλλες σειρές του Flanagan, τότε είναι κάτι παραπάνω από πολύ καλή. Θα μπορούσε άνετα να είναι η καλύτερη σειρά του Netflix το 2023.

Είναι ένα άρτιο horror το The Fall of the House of Usher, με μερικές πολύ έντονες σκηνές, αποδίδει τους συμβολισμούς με άψογο τρόπο, έχει τα έντονα στοιχεία του Edgar Allan Poe (βασίζεται σε έργα του η σειρά και ο ρόλος της Verna είναι αναγραμματισμός από το ποίημα Raven του Poe), είναι british goth, έχει κάποιες τρομερές ερμηνείες, είτε εν συνόλω είτε σε συγκεκριμένες σκηνές, είναι εν ολίγοις σειρά που θα την απολαύσεις.

Απλώς, παρά και την ανατροπή στο φινάλε που σοκάρει, βλέπεις την επανάληψη στα αφηγηματικά και τεχνικά μοτίβα, έχεις τους ίδιους ηθοποιούς με τις άλλες σειρές του Flanagan και αφήνει μια μίνι σύγχυση ή σε οδηγεί να αναζητάς ταυτοσημίες.

Οκ, έχει το ενδιαφέρον του το The Fall of the House of Usher, αλλά φέρνει και μια κούραση σε κάποια επεισόδια, ειδικά προς το τέλος, που ο θεατής έχει μπει στο κλίμα. Και επειδή όλα φαίνονται γνώριμα, το να φτάνεις στο 8ο επεισόδιο για να σε συναρπάσσει μια σειρά με 8 επεισόδια μίας ώρας και βάλε το καθένα, είναι πολύ απαιτητική επένδυση ψυχικά και δέσμευση χρόνου.

Κι αυτό είναι τελικά το κακό στην εποχή της υπερπληθώρας. Τα καλά έργα, οι καλές σειρές, τείνουν να φθείρονται χωρίς να οφείλεται σε δικό τους σφάλμα. Δεν είναι κάτι που περνάει από το χέρι τους, δε μπορούν να το αποφύγουν.

Το The Fall of the House of Usher είναι ένα χαρακτηριστικό τέτοιο θύμα.

Πηγή: intronews.gr