Το Shrinking είναι μια σειρά που θυμίζει το Ted Lassο και είναι αυτό που χρειάζεστε για να μην πάθετε κατάθλιψη μετά τις διακοπές. Αν ανήκετε σε εκείνη την κατηγορία ανθρώπων που κάθε καλοκαίρι ερωτεύεστε το νησί που πήγατε διακοπές, ξέρετε ότι η επιστροφή στο σπίτι σας ισοδυναμεί με το απόλυτο ξενέρωμα. Δείτε το Shrinking, θα βοηθήσει κάπως την κατάσταση.

Δεν είναι μόνο τα πλυντήρια που πρέπει να βάλετε, η φασίνα στο μπαλκόνι, το άδειο ψυγείο που κάπως πρέπει να το γεμίσετε. Δεν είναι καν η ζυγαριά σας που μάλλον χάλασε και δείχνει τα κιλά ενός άλλου ανθρώπου. Είναι το γεγονός ότι σας λείπει τα καφενείο που αράζατε και η διαδρομή από το δωμάτιο σας στην παραλία. Ίσως και τα πανηγύρια με το τοπικό κρασί που ήταν ευκολόπιοτο.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το Shrinking, μια σειρά με ψυχολόγους που μοιάζουν να έχουν περισσότερα προβλήματά από τους ασθενείς τους; Μεγάλη. Γιατί σε δέκα μισάωρα επεισόδια έχεις συνηθίσει ξανά την αίσθησή του καναπέ σου ( φιλάκια στους καθηγητές μας που πάσχιζαν να μας εξηγήσουν το κεφάλαιο «επιπολιτισμός»). Το καστ του Shrinking είναι εξαιρετικό. Η Apple TV δεν μας απογοητεύει σχεδόν ποτέ.

Γιατί θυμίζει τόσο το Ted Lasso; Το Shrinking μοιράζεται δύο από τους δημιουργούς του, τον βετεράνο της τηλεοπτικής κωμωδίας Bill Lawrence (που δημιούργησε τον Ted Lasso με τους Jason Sudeikis, Brendan Hunt και Joe Kelly) και τον Brett Goldstein (που γράφει για τον Ted Lasso και υποδύεται τον Roy Kent).

Ποια είναι η υπόθεση; Είναι traumedy. Κωμωδία για ανθρώπους που ξεπερνούν ψυχολογικά τους.  Ένας ψυχολόγος/therapist/Ψ (πείτε τον όπως θέλετε) μένει χήρος. Το ρίχνει το γνωστό τρίπτυχο (ναρκωτικά, γυναίκες, ποτά). Ωστόσο, έχει μια 17χρονη κόρη και μια καριέρα που τον περιμένει να συνέλθει και να συνεχίσει τη ζωή του. Και να θεραπεύσει την ψυχή του. Ξεκινάτε να μετράτε ονόματα A lister πρωταγωνιστών: Τζέισον Σίγκελ, Χάρισον Φορντ, Τζέσικα Γουίλιαμς, Γουέντι Μάλικ. Στο ντιβάνι με τον Χάρισον Φορντ θα μπορούσε να είναι ένας εναλλακτικός τίτλος. Γιατί αυτός ο ηθοποιός καταφέρνει να είναι έξυπνος, αστείος και σέξι στα 81 του χρόνια. Είναι η πατρική φιγούρα του Τζίμι.

Ο Τζίμι ( Τζέισον Σίγκελ) από ναυάγιο αποφασίζει να θεραπευτεί παρέα με τους ασθενείς τους. Δεν ξέρω αν είναι πολύ επαγγελματικό (ένας  ασθενής/ βετεράνος με μετατραυματικό στρες που συλλαμβάνεται επειδή ξυλοκόπησε κάποιον σε ένα μπαρ, μετακομίζει με τον Τζίμι και τη 17χρονη κόρη του, δεν βγάζει νόημα). Είναι τρομερά απολαυστικό όμως να το βλέπεις. Οκ, όλοι μας πληγωνόμαστε και πληγώνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Αλλά πόσοι προσπαθούμε να επανορθώσουμε;

Αυτό μας δείχνει αυτή η σειρά. Δεν είναι αδυναμία να πέφτεις χαμηλά. Αδυναμία είναι να θέλεις να ρίξεις και τους γύρω σου στα πατώματα για να αισθανθείς καλά.  Η σύζυγος του Τζίμι πέθανε και εκείνος παραμελούσε την έφηβη κόρη του, Άλις (Λουκίτα Μάξγουελ), την οποία ουσιαστικά μεγαλώνει η διπλανή τους γειτόνισσα Λιζ (Κρίστα Μίλερ). Είναι δυσλειτουργικός. Και μάλλον μέλος αυτής της σελίδας.

Το χιούμορ της σειράς είναι κάπως μη προσβλητικό, sitcom δηλαδή. Και οι ηθοποιοί είναι όλοι συμπαθητικοί. Σαν αυτούς των sitcom. Είναι δηλαδή μια ευχάριστη σειρά που λειτουργεί καταπραϋντικά γιατί χαίρεσαι να την παρακολουθείς. Κι αυτό είναι ό,τι χρειάζεσαι για να επιστρέψεις στην καθημερινότητά σου μετά τις διακοπές.

Το μόνο σοκαριστικό της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι οι ψυχολόγοι ξέρουν πάντα την απάντηση στα προβλήματα σου, αλλά δεν θα στην πουν ποτέ. Και ότι όλοι χρειάζονται θεραπεία. Κυρίως οι ψυχολόγοι. Κρατήσαμε για το τέλος την ατακάρα του Τζίμι: Ο εγκέφαλός μας είναι μια αίθουσα συνεδριάσεων γεμάτη μαλάκες.