Πατήσαμε play σίγουροι ότι θα σταματήσουμε να βλέπουμε το Platonic στο πρώτο δεκάλεπτο. Ξέρετε τι κάνει μια κωμική σειρά επιτυχημένη; Η χημεία. Και στη ζωή αυτό είναι το μυστικό. Τι να κάνουμε. Μπορείς να έχεις το καλύτερο καστ, να βρεις τον πιο δημοφιλή σκηνοθέτη και το σενάριο σου να φυσάει αλλά να μην καταφέρεις να πείσεις το κοινό. Ενώ η χημεία είναι ασύλληπτα ικανή να πείσει τον οποιοδήποτε. Αυτό έχουν οι δυο πρωταγωνιστές της σειράς Platonic και αβίαστα μας πείθουν για binge.

Κάθε φορά που χάνουμε το χρόνο μας στο Netflix και δεν ξέρουμε τι μας κάνει από το Disney+ (αυτό μας έκανε σίγουρα), στρεφόμαστε στο Apple TV+. Δεν μας απογοητεύει. Οκ, δεν είναι η πρώτη μας επιλογή. Κι αυτό δεν είναι πάντα κακό. Η υπόθεση του Platonic, φαινομενικά, είναι απλή. Δυο κολλητοί από το κολέγιο ξανασμίγουν και θυμούνται τα νιάτα τους. Τίποτα ποτέ δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται.

Εκείνη είναι 40αρα μητέρα τριών παιδιών που κάνει την νοικοκυρά ενώ σκέφτεται ότι παράτησε μια καριέρα δικηγόρου για να τα καταφέρει. Ένα μέρος της θέλει να είναι ανεύθυνο, να ξεχάσει την επιφανειακά ιδανική ζωή της, τα καθήκοντα της μαμάς και της συζύγου, έστω και για μια στιγμή. Εκείνος είναι στερεοτυπικός γεροφασαίος με μια ζωή που απλά δεν είναι η ζωή που θα έπρεπε να ζει πια κάποιος στην ηλικία του, έχει τραύματα από το πρόσφατο διαζύγιο του και θέλει να πουλήσει την μπίρα που φτιάχνει στην μικροζυθοποιία του σε αρκετά ευκατάστατους αλκοολικούς. Ξέρουμε πού να τον βγάλουμε στο Κουκάκι αν έρθει Ελλάδα.

Δυο μεσήλικες (σχεδόν) που περνούν μια κρίση μέσης ηλικίας (εντελώς). Κλέβουν σαύρες από την πρώην του και μασάνε (ναι) τις σημειώσεις του αφεντικού του συντρόφου της. Είναι το Beef χωρίς θυμό και μετανάστες από την Ασία. Ο Γουίλ και η Σύλβια είναι, και παραμένουν, «απλώς» οι καλύτεροι φίλοι. Χωρίς benefits. Η σεξουαλική χημεία είναι μηδενική, ποτέ δεν αναρωτιέσαι αν ο Γουίλ και η Σύλβια θα κοιμηθούν μαζί. Η ανανέωση της φιλίας τους είναι περίπλοκη, αλλά και, κατά κάποιο τρόπο, αυτό ακριβώς που χρειάζονται.

Αν έχεις σκεφτεί να διοργανώσεις πάρτι διαζυγίου (ή έστω χωρισμού) σε φίλους σου, δες το. Θα καταλάβεις τι θέλει να πει η σειρά κάτω από τις λέξεις. Υπάρχει μια ολόκληρη κατηγορία ενηλίκων που μετά τα 40 τους λείπει η ανεμελιά και η καφρίλα των κολλητών τους, όχι το σεξ. Το Platonic απαντά στο αρχαίο ερώτημα των rom-com. Ναι, μπορούν οι άνδρες και οι γυναίκες να είναι φίλοι. Έχουν ανάγκη την μη σεξουαλική τους οικειότητα. Αλλά θέτει ένα νέο ερώτημα. Μπορούν αυτές οι σχέσεις να βγουν αλώβητες από τον γάμο του ενός ή και των δύο φίλων με άλλο άτομο; Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους – ειδικά για τους παντρεμένους – να διατηρήσουν φιλίες με άτομα του αντίθετου φύλου;

Περισσότερο από  δυο κλισέ χαρακτήρων (ένας ανώριμος χίψτερ που κάθεται με τη νεολαία και μια καταπιεσμένη μαμά), ο Γουίλ και η Σύλβια είναι δύο άνθρωποι που αναδεικνύουν τα πιο ανόητα και καταπιεσμένα ένστικτα του άλλου. Οι άνθρωποι που είμαστε στα 40+ μάλλον ζηλεύουν τους ανθρώπους που υπήρξαμε στα 20+. Και αναζητούμε λίγο από τον χαμένο εαυτό μας στους φίλους που μας ήξεραν πριν γίνουμε γονείς, καριερίστες, τα ζευγάρια που κάνουν παρέα μόνο με ζευγάρια με παιδιά και συζητούν για τα παιδιά.

Η εικόνα των δυο τους να τα πίνουν και να συζητάνε τις ανασφάλειες τους λες και μιλάνε στον ψυχοθεραπευτή τους, είναι τόσο οικεία. Και ανακουφιστικά αστεία. Η σκηνή που η Μπερν ρουφά κοκαΐνη με κεταμίνη χωρίς να το ξέρει (και ό,τι ακολουθεί μετά) είναι αψεγάδιαστη κωμωδία. Δεν χρειάζεται όλες οι σειρές που βλέπουμε να είναι το Succession. Μερικές μπορεί να είναι απλές σαν το Platonic.  

Υγ: Οι πλατωνικές φιλίες μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι υγιή, πολύτιμα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας.