Οι Ιταλοί είναι φάρα του διαόλου. Έχουν καταφέρει ένα κάρο προϊόντα τους να τα κάνουν επώνυμα και παγκοσμίως αναγνωρισμένα. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Από την περιοχή του Prato με τα εργοστάσια υφασμάτων, που με αυτά ράβουν ρούχα οι μεγαλύτεροι οίκοι μόδας; Να πας στην Parma, με παγκόσμιας φήμης και κατανάλωσης προϊόντα όπως το προσούτο και η παρμεζάνα… Τα τελευταία χρόνια κατάφεραν ένα παλιό και παραδοσιακό προϊόν τους, την Grappa, να την κάνουν μόδα σε όλα τα καλά εστιατόρια στην Ευρώπη και την Αμερική, σαν ένα εξαιρετικό digestivo (χωνευτικό) μετά από ένα καλό γεύμα.
Και πολλά άλλα προϊόντα, όπως παπούτσια και αξεσουάρ, τυριά όπως η μοτσαρέλα, ποτά όπως το Martini ή το Campari και άλλα. Εκείνο όμως που με κάνει να τους βγάζω το καπέλο είναι ότι και την φτώχια που τυραννούσε τα παλιά χρόνια την πατρίδα τους την πήραν και την έκαναν επικερδές αντικείμενο και όχημα προώθησης των γαστριμαργικών προϊόντων τους.
Πήραν τον παλιό απλοϊκό τρόπο που μαγείρευαν οι κυράδες στην ιταλική επαρχία, με λιγοστά υλικά, την βάφτισαν cucina povera (κουζίνα της φτώχιας ή φτωχή κουζίνα) και την έκαναν μόδα. Παιδιά αυτής της κουζίνας είναι η πίτσα, η φοκάτσα, η κάθε εκδοχή μπρουσκέτας, ανάλογα με το προϊόντα είχε η περιοχή, ο ατέλειωτος αριθμός από σάλτσες, με δύο-τρία υλικά, για τα αγαπημένα τους ζυμαρικά, όπως είναι και η παρακάτω συνταγή.
Πρόκειται για μια σαλτσούλα, για ό,τι ζυμαρικό σας κάνει κέφι, πολύ τσίλικη, απλή και γρήγορη, όσον αφορά την δική σας ενασχόληση. Βάζεις τα υλικούλια σου σε ένα ταψί, τα «σουτάρεις» στο φούρνο, στους 180 βαθμούς, καμιά ωρίτσα γεμάτη, μία και κάτι, το βγάζεις από τον φούρνο και περνάς το ψημένο παρασκεύασμα από το multi και η σάλτσα σου είναι έτοιμη, τόοοσο τσακ μπαμ!
Παίρνεις ένα κιλό ‘’μπόλικο’’ ντοματίνια -δεν έχει και τόση σημασία η ακρίβεια της ποσότητας-, λίγο πάνω, λίγο κάτω. Κόβεις δύο κρεμμύδια σε φέτες κοντόχοντρες, τέσσερις σκελίδες σκόρδο σε φετούλες χοντρές, αλάτι, πιπέρι, θυμάρι. Κόβεις τα ντοματίνια στη μέση, οριζόντια, και βάζεις όλα τα υλικά σε ένα ταψί. Ρίχνεις από πάνω ελαιόλαδο, να λαδωθούν καλά και τα ανακατεύεις. Ααα, μην ξεχάσω, τα τοματίνια να είναι από τα μακρόστενα (βελανίδια) γιατί τα στρογγυλά συνήθως είναι ξινούτσικα.
Στρώνεις όλα τα υλικά σε ένα επίπεδο μέσα στο ταψί και σε φούρνο 180 βαθμών ψήνεις για μία ώρα και λίγο ακόμα, του χρειάζεται. Όταν είναι ψημένα βάζουμε τα υλικά στο multi μαζί με όλα τα ζουμιά του. Τα πολτοποιούμε και έτσι απλά είναι η σάλτσα μας έτοιμη.
Η σαλτσούλα έχει και τα περιθώρια εναλλαγών. Μπορείς αν θέλεις να κόψεις μέσα και φετούλες κολοκυθιού ή και φετούλες καρότου για να δώσεις περισσότερες γεύσεις.
Tips
1. Εάν η σάλτσα ξινίζει, λίγη ζάχαρη μπορεί να διορθώσει την κατάσταση.
2. Εάν τη θέλουμε πικάντικη, πριν την βάλουμε στο φούρνο, ψιλοκόβουμε μαζί με τα άλλα υλικά λίγη καυτή πιπεριά. Όταν είναι έτοιμη μπορείς να την συντηρήσεις σε ένα βάζο στο ψυγείο σου για καμιά εβδομάδα και παραπάνω, αρκεί στο επάνω μέρος να ρίξεις λαδάκι για να μην αρχίσει να σου μουχλιάζει.
