Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Άλλες οι ανάγκες του ενός κι άλλες του άλλου. Διότι, τι ανάγκη έχει εκείνος που θα συρθεί, έστω και με κόπο, έστω και με πόνο καρδιάς, έως το τραπέζι; Το πρόβλημά του συνοψίζεται στο να ξυπνήσει και να παραμείνει ξύπνιος όσο διαρκεί το γεύμα. Ενώ κάποιοι άλλοι, εκείνοι που έχουν επιφορτιστεί με την προετοιμασία του οικογενειακού γεύματος, έχουν όντως λόγο να παραπονιούνται.

Ξεκινάμε από τα απλά:

Αν έχετε την παραμικρή υποψία ότι δεν πρόκειται να ανοίξετε το μάτι σας πριν από τις 10 και οι μουσαφίρηδες θα καταφτάσουν από τη 1-1:30, αφήστε τα μεγαλόπνοα σχέδια κατά μέρος. Αντί για γαλοπούλα ολόκληρη, που απαιτεί ώρες ατελείωτες στον φούρνο, ζητήστε την από τον χασάπη σε κομμάτια –δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση ώρα θα γλιτώσετε με αυτό το απλό τρικ και πόσο καλύτερα θα ψηθεί το πουλί.

Ανάλογα με το πόσοι θα είμαστε, εγώ παίρνω πάντα και ένα κοτόπουλο για σούπα, στο οποίο προσθέτω το λαιμό, τα εντόσθια και ό,τι άλλο μέρος της γαλοπούλας πιστεύω ότι περισσεύει στο ταψί.

Ό,τι τη σούπα την φτιάχνω την προηγούμενη, δεν χρειάζεται να σας το πω. Όποιος ισχυρίζεται ότι μπορεί να αναγνωρίσει τη χθεσινή κοτόσουπα, σας δουλεύει. Όμως και στη γαλοπούλα δεν φέρομαι καλύτερα. Την τοποθετώ σε σακούλα ψησίματος με λάδι, λεμόνι, πορτοκάλι, αλάτι και πιπέρι -τα μυρωδικά προστίθενται την επόμενη μέρα- και την ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να είναι σχεδόν έτοιμη. Ακόμα και τις πατάτες έχω κομμένες σε μια λεκανίτσα με νερό.

Το νοικοκυριό μου συμπληρώνουν σαλάτα κομμένη και πλυμένη στο σακουλάκι, αρτυμένη με σιρόπι ροδιού από το αιγυπτιακό μπακάλικo απέναντι. Χούμους σε κονσέρβα –χωρίς το κονσερβοκούτι, το οποίο εξαφανίζω μη μας πάρει κανά μάτι. Παντζάρια ψημένα στον ατμό, Πέλλας αν δεν με απατά μνήμη μου, από αυτά που βρίσκεις έτοιμα σε σούπερ μάρκετ. Σαλάτα Καισαρείας, έτοιμη κι αυτή. Στα παντζάρια, εννοείται, βάζω και μερικά καρύδiα από πάνω για το μάτι.

Στο τσακίρ κέφι, θα ετοιμάσω και μια πίτα Καισαρείας από έτοιμες πίτες –μακράν καλύτερη η Πίτα του Παππού- στις οποίες θα τυλίξω παστουρμά, φέτες κασέρι και ντοματούλα και θα την ψήσω –φρίξε κόσμε- στην τοστιέρα. Λίγο σουμάκ και ψιλοκομμένος μαϊντανός περιμετρικά του πιάτου θα χορτάσουν το μάτι, πριν άλλα όργανα, πιο ταιριαστά στην περίσταση, αναλάβουν δράση.

Και να μην ξεχάσω: Δεν μεμψιμοιρούμε και δεν απολογούμαστε ποτέ.