Το έλεγε και το ξανάλεγε το Λενάκι, «Κάνω ένα σουφλέ ψωμιού μούρλια! Πεντανόστιμο!». Όπως καταλαβαίνεις το δούλεμα πήγαινε σύννεφο. Όσο ακούγαμε σουφλέ με ψωμί, τόσο το δούλεμα μεγάλωνε.
Η Λένα, πάντα ψύχραιμη, δεν απαντούσε. Και όπως εκ των υστέρων απεδείχθη, καιροφυλακτούσε. Δημιούργησε τις συνθήκες μόνη της για να πάρει την εκδίκηση της για το δούλεμα, χωρίς να βιάζεται, καθότι όπως λέγεται, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγετε κρύο.
Βραδάκι στο σπίτι της, είμαστε μαζεμένοι παρέα 6-7 άτομα και πίναμε ποτάκια, αμπελοφιλοσοφίες, πλακούλα και τα συναφή. Το έγκλημα ήταν ήδη στημένο! Τα ποτάκια έφεραν με τη σειρά τους την πείνα. Πάει να αρχίσει μια κουβέντα για το τι θα φάμε, πετάγετε η Λένα:
-Μην ασχολείστε, έχω κανονίσει εγώ να τσιμπήσουμε κάτι.
Δεν είπε τι, αλλά ούτε και εμείς ρωτήσαμε. Εμφανίζεται, λοιπόν, με ένα πυρέξ με σουφλέ ψωμιού, λέγοντας ότι υπάρχει και δεύτερο χρειαστεί. Με το που δοκιμάσαμε έγινε ανάρπαστο! Νόστιμο, γλασερό, μούρλια! Ζητήσαμε να φέρει και το δεύτερο πυρέξ και τότε ήρθε η ώρα της εκδίκησης:
-Πλάκα σας έκανα δεν υπάρχει δεύτερο. Δεν φαντάστηκα με αυτά που λέγατε τόσο καιρό ότι θα σας άρεσε…
Όλοι μείνανε μισοφαγωμένοι και με ένα “αχ” να αιωρείται! Εκτός από εμένα -γι’ αυτό λέω μείνανε- που έπαθα την μεγαλύτερη πλάκα από όλους: Πίνοντας το ποτό μου υπολόγιζα να φάω από το δεύτερο πυρέξ και καθώς καταλαβαίνετε αφού δεν υπήρχε δεύτερο, έμεινα κάγκελο!
Αλλά μεγάλη καρδιά το Λενάκι δεν με άφησε έτσι. Μου έδωσε την συνταγή:
Υλικά
250 γρ. ζαμπόν τσιγαρισμένο
200 γρ. τριμμένη γκούντα
6-8 φ. του τοστ σε κυβάκια
Λίγη λιωμένη μαργαρίνη
6 αυγά ελαφρά χτυπημένα
2 φλυτζάνια γάλα
Αλατοπίπερο
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε το γάλα, τα αυγά και το αλατοπίπερο. Αλείφουμε το σκεύος με την μαργαρίνη και απλώνουμε τους κύβους του ψωμιού. Ρίχνουμε από πάνω το τσιγαρισμένο ζαμπόν και το τριμμένο τυρί.
Τέλος ρίχνουμε το μείγμα των αυγών πάνω από όλα. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 45-50 λεπτά και μέχρι να πάρει το χρώμα που θέλουμε.
