Στην πιο απλή εκδοχή του, στην πιο τέλεια αν με ρωτάς, κόβεις μια φέτα καρπούζι και δίπλα μια γενναία ποσότητα φέτα (αν έχεις βαρελίσια είσαι το ίνδαλμά μου). Πετυχαίνεις το ουμάμι χωρίς πολλές πολλές φιοριτούρες. Βέβαια, μου έχουν ετοιμάσει στους Λειψούς μια χωριάτικη σαλάτα με καρπούζι. Με λάδι, κρεμμύδι, ελιές, παξιμάδι, φέτα, ρίγανη και καρπούζι. Η λέξη έπος είναι μικρή να περιγράψει την εμπειρία αυτή. Και στα κάρβουνα το έχω φάει το καρπούζι. Κάποιοι, προτιμούν ανθότυρο αντί για φέτα. Δεν θα διαφωνήσω ούτε με αυτούς. Κάποιοι κάνουν σορμπέ καρπούζι, το συνοδεύουν με λάδι και μέντα, βαλσαμικό και φέτα. Αυτούς τους λατρεύω. Καλά, εγώ βέβαια επισκέπτομαι και το watermelon.org για συνταγές, δεν με λες κι αντικειμενική. Εκεί ανακάλυψα τη σαλάτα με μοτσαρέλα.
Αν δεν θυμάστε καλοκαίρια στο μπαλκόνι να σας κόβουν καρπούζι, να σας το καθαρίζουν από τα κουκούτσια και να σας το βγάζουν με φετούλα δίπλα, μάλλον δεν μεγαλώσατε στην Ελλάδα ή έχετε δυσανεξία σε γαλακτοκομικά (πάρα πολύ κρίμα).
Εννοείται το αβοκάντο έχει βρει τρόπο να χωθεί και εδώ. Λέω όχι. Γούστα είναι αυτά. Οι ξένοι στα νησιά παίρνουν το καρπούζι μαζί τους σε παραλίες, σε καφενεία, σε μπαρ. Τρελαίνονται για τη γεύση του. Και το τρώνε σχεδόν όλο, και τη σάρκα του. Που ναι, είναι βρώσιμη. Γνωρίζατε ότι το καρπούζι έχει περισσότερο λυκοπένιο από οποιοδήποτε άλλο φρέσκο φρούτο ή λαχανικό; Το λυκοπένιο είναι ένα αντιοξειδωτικό που συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο καρκίνου, καρδιακών παθήσεων και οφθαλμικών διαταραχών που σχετίζονται με την ηλικία. Το 92% του καρπουζιού αποτελείται από νερό, με άλλα λόγια είναι ιδανικό για να παραμένετε ενυδατωμένοι μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα.
Ειδικά με τον καύσωνα είναι το πιο ελαφρύ γεύμα και (bonus) είναι ένας εύκολος τρόπος για αποθεραπεία των καταπονημένων μυών. Είδες το καρπουζάκι. Δεν χρειάζεται να ειπωθεί ότι έχει ελάχιστες θερμίδες και ότι είναι μια καλή πηγή βιταμίνης C. Υπάρχει βέβαια και γλυκό με καρπούζι και μασκαρπόνε. Μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει ταχυκαρδία. Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή καρπουζιών είναι η Κίνα. Κι όμως. Στην εποχή του εμφυλίου πολέμου στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα καρπούζια καλλιεργήθηκαν συνήθως από ελεύθερους μαύρους και έγιναν ένα σύμβολο για την κατάργηση της δουλείας. Κι όμως.
Σύμφωνα με την Wikipedia, η ελληνική λέξη είναι «υδροπέπων» (υδρο-πεπόνι, αντίστοιχα στην αγγλική γλώσσα water-melon). Η λέξη «καρπούζι» προέρχεται από την αντίστοιχη τουρκική karpuz, η οποία ανάγεται στην περσική xarbuz(a). Στην Κύπρο δε, χρησιμοποιείται και η αραβική ονομασία παττίχα.
