Κάτι «τσιτάτα» ή παροιμίες από τα παλιά έρχεται η ώρα και η στιγμή που επιβεβαιώνονται μέχρι κεραίας και ας τα τρολλάρουμε, αρκετές φορές, ότι και καλά ερήμην σοφίες.
Η ρήση είναι: «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού». Η απόδειξη «εγώ». Τετάρτη μεσημέρι στο γραφείο, μ’ έχει κόψει η πείνα, θέλω να παραγγείλω κάτι φάω αλλά όλο μπλέκω και το αναβάλω. Πήγε τρεις , πήγε τέσσερις… πήγε επτά, ήρθε η ώρα να φύγω.
Το στομάχι έχει φτάσει στη πλάτη. Σκέφτομαι, θα πάρω κάτι στο δρόμο, αλλά το τηλέφωνο την κάνει τη στραβή, φθάνω στο σπίτι με άδεια χέρια.
Μπαίνω στο σπίτι προσευχόμενος η «Αυτού θεία Χάρις» να με βοηθήσει και να βρω τίποτα βολικό και χρήσιμο στις καβάτζες μου και να γλυτώσω από την λιμοκτονία και την βαρεμάρα μου να βγω πάλι έξω.
Τα υλικά που αλιεύθεισαν από τα πέριξ δημιούργησαν σε 13-14 λεπτά την σπεσιαλιτέ σουφλεδο-λουκανικο-ντοματό-ξεπέτα.
Υλικά
* 1/2 φλ. Αλεύρι farin up
* 3 αυγά
* 2-3 κ.σ. ότι τριμμένη gouda ή ότι κίτρινο τυρί σου βρίσκετε
* Λίγο βούτυρο για το σκεύος και άρωμα
* 4 λουκάνικα μεγάλα κατά προτίμηση μοσχαρίσια
* 1 ντομάτα σε κυβάκια
* 1/2 ψιλοκομμένο κρεμμύδι
* Λίγο μαϊντανό
* 2 κ.σ. ελαιόλαδο
* Αλάτι-πιπέρι
Εκτέλεση
* Προθερμάνετε το φούρνο στους 220 β. Αλείφετε τα σκεύη με το βούτυρο. Σε ένα μπωλ ανακατεύετε τα αυγά, το αλεύρι, το τυρί και τα καρυκεύματα μέχρι να ομογενοποιηθούν καλά.
* Λαδώνετε λίγο ένα τηγάνι και τσιγαρίζετε ελαφρώς γύρω-γύρω τα λουκάνικα. Βάζετε τα λουκάνικα στο σκεύος με κενό ανάμεσά τους και προσθέτετε το μείγμα. Ψήνετε για 8-10 λεπτά.
* Σε αυτό το χρονικό διάστημα κόβετε τη ντομάτα κυβάκια και την μαρινάρετε με τα υπόλοιπα υλικά και τι ελαιόλαδο.
* Ξεφουρνίζετε, αφήνετε να πάρει μια ανάσα και σερβίρετε γαρνίροντας με τη ντομάτα. δεν θέλετε μπύρα ή κρασί ή γενικώς αλκοόλ μια δροσάτη Cola είναι μπαμμμ!
