Το καλοκαίρι έχει μπει στην τελική του ευθεία. Και ναι δυστυχώς για εμάς που επιστρέψαμε στης δουλειάς τα εδάφη, είναι τόσο επώδυνο να σας βλέπουμε να περνάτε καλά και να σας ζηλεύουμε, που έχετε αυτό που ποθούμε. Μια πανανθρώπινη αλήθεια είναι πως η ζωή (που μας πέταξε στου δρόμου την άκρη και μας αδίκησε), είναι σκληρή και άλλοι βλέπουν θαλασσίτσα, βουνό και ηλιοβασιλέματα, ενώ άλλοι βλέπουν την Κηφισίας χωρίς μποτιλιάρισμα, τον μπαζωμένο Κηφισό και την μπουγάδα του απέναντι! Ωστόσο ακόμη και εμείς που ιδρώνουμε την φανέλα στο κλεινόν άστυ έχουμε τις καλές μας. Κανένα τσιπουράκι, ουζάκι, μπυρίτσα ή κρασάκι (δεν θα τα χαλάσουμε ποτέ στο πιοτί) συνοδεία με χταποδάκι, καλαμαράκι, γαύρο ή αθερινά σε κάποια ψαροταβέρνα της περιοχής, θα παίξει για να γλυκάνουμε τον πόνο μας! Εκεί λοιπόν θα στα σκάσει θες δεν θες ένα από τα μεγαλύτερα διλήμματα του φαγητού! Ναι ρε μόνο το φαΐ σκεφτόμαστε, κάνε ρόκα σου τώρα και συνέχισε του άρθρου το ανάγνωσμα; Να σου το λοιπόν μπροστά σου ο σερβιτόρος έχει αγκαζάρει τον κατάλογο και πριν φύγει σε ρωτάει. Έχω και μύδια και γυαλιστερές. Να βάλω; Τι του απαντάνε τώρα του ανθρώπου. Ούτε ο ίδιος γνωρίζει προφανώς τι ανακατωσούρα έφερε στην παρέα μας. Καθότι οι άνθρωποι γενικότερα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες και μόνο. Αυτούς που τρώνε μύδια και γυαλιστερές και μετά γλύφουν και δαχτυλάκι και στους άλλους που προτιμούν να φάνε άμμο, παρά να ακουμπήσει η γλωσσίτσα τους τα οστρακοειδή.

Δεν είμαι από τους ναιμεναλλάδες ώστε να μην πάρω θέση στο καυτό δίλημμα που ο ίδιος έθεσα γραπτά! Εγώ τα μύδια και όλα τα συναφή  τα απεχθάνομαι. Για να καταλάβεις τα αντιμετωπίζω όπως οι βιγκαναίοι το σπληνάντερο και το κοντοσούβλι! Καταρχήν είναι ακόμη ΖΩΝΤΑΝΑ; Ζωντανά, κουνιούνται μέσα στα όστρακα. Και έτσι πρέπει να τα φας ΩΜΑ και ΖΩΝΤΑΝΑ, το ξαναγράφω για να το εμπεδώσεις. Με λίγο λαδάκι και λίγο λεμονάκι. Δεν τα μαγειρεύουν λένε οι ειδικοί γιατί μετά σκληραίνουν αναπόφευκτα! Γενικά αποφεύγουμε να τα μαγειρεύουμε θα σου πει ο σεφ ο σωστός. Γενικά δεν τα τρώμε καθόλου θα προσθέσω εγώ. Σύντομα θα αποδείξω με επιστημονικό τρόπο ότι δεν είναι βρώσιμα. Μάλιστα όσο χρειαστεί θα παλέψω για να αναγνωριστεί σε όλους μας το δικαίωμα να φερόμαστε σε αυτά τα οστρακοειδή του διαόλου όπως τους πρέπει.

Θα τα επιστρέφουμε στις θάλασσες, ώστε να γνωριστούν με άλλα μύδια και γυαλιστερές και να κάνουν οικογένειες και να μείνουν για πάντα στον πάτο της θάλασσας, μακριά από όλους εμάς! Τώρα πολλοί θα βγουν και θα πουν ότι είμαι εγκάθετος δημοσιογραφίσκος που τα παίρνω από ψαροταβερνιάρηδες, που σπρώχνουν κατεψυγμένο καλαμαράκι από την εποχή των μαμούθ. Ντάξει δεν θα το πουν, ωστόσο εμένα μου αρέσει να μεγαλοπιάνομαι και θα συνεχίσω λοιπόν. Να ταν μόνο η αηδία από την βρώση τους, έχουμε και εκείνο το αηδιαστικό ρούφηγμα, που κάνει το άλλο της σουπίτσας και του ελληνικού καφέ, να μοιάζει σονέτο του Ραχμάνινοφ! Δεν ξέρετε να τρώτε ρε, τι τα πετάτε τα μύδια! Ρούφα το όλο μέχρι το μεδούλι να πιεις. Σκέτο χωρίς λεμόνι, να ευφρανθεί το μέσα σου, θα προσθέσουν οι δύο περίεργοι συνδαιτημόνες, που μάλλον μικροί δεν είχαν φάει χταποδάκι στα κάρβουνα και παράπεσαν στα μύδια.

Κλείνοντας θα βάλω στην θέση τους όσους υποστηρίζουν την σημαντική διατροφική αξία των ανωτέρω, υπογραμμίζοντας ότι έχουν περισσότερο σίδηρο και από το μοσχαρίσιο κρέας, έχουμε την λύση. Φάε περισσότερο μοσχαρίσιο κρέας για να το ισορροπήσεις! Επίσης ναι γνωρίζω περι ορέξεως κολοκυθόπιτα, ωστόσο επιχειρήματα τύπου είναι πολύ νόστιμα εντάξει; απορρίπτονται γιατί το ίδιο λένε και για τις κατσαρίδες, οι γάτες! Σε κάλυψα; Ευχαριστώ. Πιάσε τώρα ένα γαύρο μαρινάτο γιατί πείνασα.