Απ’ τη στιγμή που εκείνος ο άγνωστος, άγιος άνθρωπος εφηύρε τα ντελίβερι, η επιβίωση είναι πολύ ευκολότερη. Μακαρόνι να μην ξέρεις να βράσεις, θα τη βγάλεις τη μέρα. Τη νύχτα όμως;
Εκεί δυστυχώς τα πράγματα είναι παραδοσιακά και δεν χωράνε πολλές καινοτομίες. Ο έρωτας περνάει απ’ το στομάχι. Κι ενώ εσύ έχεις χρόνια τώρα υπογράψει το διαζύγιο με την κουζίνα, εκείνος ο παραδόπιστος δεν σου κάνει το χατίρι ν’ αλλάξει δρομολόγιο, έστω για μια φορά. Μόνο γι’ απόψε!
Αδερφέ, μη σκας. Θα την εντυπωσιάσουμε τη μαντάμ. Το Provocateur είναι εδώ, για να σου γνωρίσει 5 αλάνθαστες γκουρμεδιές που μπορούν όλοι να τις φτιάξουν. Το αν θα τις φάει εκείνη, είναι μιαν άλλη κουβέντα. Εσύ θα ‘χεις κάνει το χρέος σου. Γκουρμέ ζητάει η εποχή, γκουρμέ θα της προσφέρουμε!
Σούπες
Σε κάποιες αρχαιότερες, λογικές εποχές, η σούπα ήταν μια ζεστή λύση ανάγκης. Την έτρωγες όταν είχε πολύ κρύο ή όταν εσύ δεν είχες πολλά λεφτά. Πάνε αυτά! Σήμερα, αν θες να ‘σαι καθώς πρέπει εστιατόριο, σίγουρα θα ‘χεις σούπες μέσα στο μενού. Κι εσύ, φίλε μου, που θέλεις να το παίξεις κυριλέ εστιατόριο, άκου τι θα κάνεις. Θα σκάψεις στο ντουλάπι της παιδικής σου ηλικίας, και θα ξεθάψεις από κει μέσα ό,τι λαχανικό αρνούνται να φάνε τα παιδάκια που σέβονται τον εαυτό τους. Κουνουπίδια, μπρόκολα, πατζάρια, πιπεριές κτλ. Θα διαλέξεις λοιπόν ένα απ’ αυτά, θα το βράσεις, θα το ρίξεις στο μπλέντερ και θα το χτυπήσεις αλύπητα για όλα τα δύσκολα παιδικά σου μεσημέρια. Βουαλά! Ρίχνεις το άθλιο ζουμί σ’ ένα όμορφο πιάτο, του βρίσκεις ένα πιασάρικο όνομα (ξέρω ‘γω, πατζαρόσουπα – Ματωμένη Τρανσυλβανία!) και πουλάς μούρη. Τώρα, αν χρειαστεί να το φας κιόλας, εκεί πια είσαι μόνος σου…
Ταρτάρ
Ντάξει, να σου πω κάτι; Αυτό εδώ είναι σιγουράκι, αλλά πρέπει να ‘σαι βέβαιος ότι ΔΕΝ θα το φάτε στο φινάλε. Θα καταλάβεις τι εννοώ. Λοιπόν, καταρχάς το ταρτάρ θέλει ειδικό φιλέτο για ταρτάρ. Αν ο κρεοπώλης σου δεν ξέρει ποιο είναι το ειδικό φιλέτο, είναι βλάχος μια χαρά κρεοπώλης και να μην τον αλλάξεις ποτέ! Με το που πάρεις το φιλέτο, το κόβεις πολύ μικρά κομμάτια, ανακατέβεις με κρεμμύδι, λάδι, κάπαρη κι αλάτι. Tέλος. Όχι σοβαρά, αυτό ήταν. Το βάζεις σε πιάτο και το τρως. Έτσι. ΩΜΟ. Α, μην ξεχάσω: σπάσε κι ένα αυγό από πάνω. Άμα δεν πάθεις μόλυνση, να πάθεις τουλάχιστον σαλμονέλα. Έλα τώρα, μην είσαι κότα! Θέλει αρετή και τόλμη η υψηλή γαστρονομία… (Ξέρεις ότι το πιάτο πέτυχε, αν ακούσεις απ’ το στόμα της: “Ω λαλά! Οκ, ασ’ το, πάμε για σουβλάκια”).
Καρπάτσιο
Αν ξέρεις από πριν ότι το παραθυράκι “πάμε για σουβλάκια” δεν παίζει, αν είναι βέβαιο πως θα τη φάτε τελικά τη γκουρμεδιά σου, τότε παράτα το ταρτάρ και πιάσε το καρπάτσιο. Κι αυτό ωμό είναι, αλλά ρίχνεις από πάνω παρμεζάνα, και μπαλσάμικο, και ρόκα, κι όποια άλλη λέξη ακούγεται να ‘χει Ιταλίδα γιαγιά. Αν το φορτώσεις μπόλικο αλάτι, ξύδι και τυρί, κλείσεις τα μάτια και πεις ένα καλό ψέμα στον εαυτό σου, ίσως και να τρώγεται. Μπορεί και να μοιάζει κάπως σαν χαλασμένο ζαμπόν. Μπορεί…
Γεμιστοί Κολοκυθανθοί
Ετούτα τα ‘φτιαχνε η γιαγιά μου τα καλοκαίρια! Κι ήτανε τέρμα νόστιμα, και τέρμα δύσκολα. Όμως μιας κι είναι μάλλον πιθανό να τα ‘φτιαχνε κι η δική σου η γιαγιά, πριν τρομάξεις, σου λέω με σιγουριά: Άραξε! Εδώ δεν έχει ρύζια, τηγάνια, κατσαρόλες και μπελαλίδικα πιπέρια. Αφού στο υποσχέθηκα, εδώ μόνο ευκολάκια. Θα κάνεις λοιπόν το εξής. Πρώτα θα πάρεις λουλούδια κολοκύθας. Δεν έχω ιδέα από πού, όποιος αγαπάει βρίσκει. Το λοιπόν, αφού τα πάρεις, άνοιξέ τα και γέμισέ τα με ανακατεμένα τυριά, γιαούρτια, σάλτσα ντομάτας και μουστάρδα. Τώρα που το σκέφτομαι, πόσο παίζει να μετράει αυτό μέσα σε τοστ; Όπως και να ‘χει, ο κόσμος δεν είναι ακόμη αρκετά ώριμος ν’ αποδεχτεί την υψηλή τέχνη του τοστ. Οπότε, λουλούδια κολοκύθι. Μεταξύ μας, δεν έχω ιδέα αν γίνεται να το φας, αλλά έχω δει ανθρώπους να το παραγγέλνουν με τουπέ. Αν το φτιάξεις, στείλε ένα μήνυμα, να ξέρω. Ευχαριστώ.
Plus | Γλυκό
Εδώ δεν χωράνε οπαδικά. Συνταγή δύο βημάτων. Βήμα πρώτο: Παίρνεις ένα μεγάλο κουτάλι της σούπας. Βήμα δεύτερο: Το βουτάς με δύναμη μέσα στον κουβά με τη μερέντα.
Άσε Παρλιάρο, τα φιλοσοφικά σου αλλού!
