Αψέντι, η Πράσινη Νεράιδα. Η Γάλλοι το λένε La Fee Verte και οι Αγγλόφωνοι Green Fairy. Έχει πολλά προσωνύμια όπως όλοι οι θρύλοι. Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη περιεκτικότητα σε αλκοόλ το έχει αναδείξει σε σημαντικό και ιστορικό ελιξίριο. Από το παραδοσιακό αψέντι Drip (ο κλασσικός τρόπος σερβιρίσματος με σταγόνες νερού περασμένες από έναν κύβο ζάχαρης) μέχρι το Sazerac, κλασσικό cocktail της Νέας Ορλεάνης που περιέχει αψέντι, έχουν ασχοληθεί με την περίπτωσή του καλλιτέχνες, συγγραφείς και βεβαίως χιλιάδες barmen για περισσότερο από 200 χρόνια.
Οι ασχολούμενοι με τα αλκοολούχα ποτά, προκειμένου να καταλάβουν την αλήθεια για αυτό το παρεξηγημένο ποτό, απευθυνθήκαν σε έναν από τους κορυφαίους… αψεντολόγους στον κόσμο, τον Ted A. Breaux. Ο εξαίρετος αυτός επιστήμονας και ερευνητής έχει μελετήσει την Πράσινη Νεράιδα για δεκαετίες και είναι εκείνος που κατάφερε να φέρει πίσω στα ράφια των καταστημάτων της Αμερικής το εξοστρακισμένο ποτό. Δημιούργησε το αψέντι Lucid και ίδρυσε την εταιρία Jade Liqueurs. Είναι χαρακτηριστικό πως το Lucid είναι το πρώτο αψέντι που κυκλοφόρησε στην Αμερική μετά από 95 χρόνια απαγόρευσης…
Διαβάστε, λοιπόν, τους πέντε μεγαλύτερους μύθους που κυκλοφορούν για το πολύπαθο αυτό ποτό.
Το Αψέντι είναι παραισθησιογόνο
Εκ του πονηρού, στο παρελθόν, διάφοροι εμπορευόμενοι το αψέντι θέλοντας να συντηρούν κάποιο μύθο και την φήμη περί παρανομίας, άφηναν να υποβόσκει μια παραφιλολογία περί παραισθησιογόνους δράσης. Πρόσφατες επιστημονικές έρευνες δεν ανίχνευσαν καμία παραισθησιογόνα, οπιούχα ή ψυχοδραστική ουσία στο ποτό. Το… αμάρτημα του είναι μόνον η υψηλή περιεκτικότητά του σε αλκοόλ. Κατά τα άλλα είναι ένα αρωματικό και ενδιαφέρον ποτό που δεν προκαλεί διαφορετικά προβλήματα από αυτά που θα έχεις εάν υπερκαταναλώσεις τζιν, βότκα ή τεκίλα.
Το Αψέντι στις ΗΠΑ είναι κακής ποιότητας
Ο T.A. Breaux, ως ειδικός του θέματος, κατόπιν ερευνών πιστοποιεί ότι πλην λίγων εξαιρέσεων, το αψέντι που κυκλοφορεί στις ΗΠΑ είναι καλής ποιότητας. Όπου παρασκευάζεται με πρώτη ύλη το βότανο άψινθος (AKA grande wormwood) που του δίνει το όνομα και τη γεύση, δεν υπάρχει πρόβλημα. Σε αντίθεση, στην Ε.Ε. κυκλοφορούν διάφορες… παρωδίες αψέντι όπου είναι βότκες κακής ποιότητας χρωματισμένες με οικολογικές βαφές και τις πωλούν σε υψηλές τιμές σαν να είναι γνήσιο αψέντι.
Το αψέντι είχε απαγορευθεί ως παραισθησιογόνο
Γάλλοι παραγωγοί κρασιού και άλλων ποτών βλέποντας ανταγωνιστικά το Αψέντι κατάφεραν να το βγάλουν παράνομο ως παραισθησιογόνο και επικίνδυνο, πράγμα που ήταν αναληθές. Όλα αυτά, την ίδια εποχή που κυκλοφορούσαν στην αγορά τζιν, βότκες και άλλα ποτά παράνομης παραγωγής, χειρίστης ποιότητας και άκρως επικίνδυνα.
Το Αψέντι είναι προϊόν της Τσεχίας
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά την Βελούδινη επανάσταση και τη δημιουργία της Τσεχικής Δημοκρατίας, ο τουρισμός στην χώρα γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη. Οι τσέχοι σκέφτηκαν να αποκτήσουν ένα προϊόν που να έχει πέραση. Έφτιαξαν ένα πράσινο υγρό, το εμφιάλωσαν και του έβαλαν μια ετικέτα που έγραφε αψέντι. Η αλήθεια είναι ότι πατρίδα του είναι η Ελβετία και μάλιστα η περιοχή που έχει σύνορα με την νοτιοανατολική Γαλλία. Η ανακάλυψη του προσδιορίζεται στις αρχές του 19ου αιώνα.
Το Αψέντι σερβίρεται με ένα φλεγόμενο κύβο ζάχαρης
Ο κλασσικός τρόπος σερβιρίσματος είναι ή να προσθέσεις μερικές σταγόνες νερού απευθείας στο ποτήρι με το ποτό ή το πιο εντυπωσιακό, να ακουμπήσεις στο χείλος του ποτηριού το ειδικό τρυπητό κουτάλι και επάνω σε αυτό έναν κύβο ζάχαρη και να ρίξεις μερικές σταγόνες νερού στον κύβο που περνάει μέσα από αυτόν στο ποτό.
Εάν το αψέντι είναι καλής ποιότητας γαλακτώνει με την προσθήκη του νερού. Μερικοί αετονύχηδες, προκειμένου να σου αποσπάσουν την προσοχή, βρέχουν τη ζάχαρη με οινόπνευμα και της βάζουν φωτιά, ώστε να μην παρατηρήσεις ότι το ποτό όταν πέφτει το νερό δεν γαλακτώνει και άρα είναι κακής ποιότητας. Αυτό είναι ένας αυθαίρετος νεωτερισμός που έκανε την εμφάνιση του περί το 1990.
