Πριν από περίπου έναν μήνα, στα μέσα Μαΐου συγκεκριμένα, είχαμε ετοιμάσει ένα θέμα το οποίο τάραξε τα νερά των ελληνικών ιντερνέτς και έσπασε τα μηχανάκια της AGB. Ασχοληθήκαμε με τα τραγούδια που όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε κατακρεουργήσει σε κάποια φάση της ζωής μας, κυρίως σε μικρή ηλικία. Ωστόσο παρατηρήθηκε το εξής φαινόμενο: το πιο αστείο κομμάτι του άρθρου ήταν τα δικά σου σχόλια αναγνώστη. Αν τα αθροίσουμε σε Facebook, Twitter αλλά και μέσα στο Provocateur, κυριολεκτικά ξεπερνούν τα 1000 και τα περισσότερα από αυτά είχαν να καταθέσουν τη δική τους δολοφονία κάποιου γνωστού ή και άγνωστου τραγουδιού.
Έτσι προχωρήσαμε στη δημιουργία του επόμενου κειμένου, που είχε επιλογές δολοφονημένων τραγουδιών μόνο από τα σχόλια. Επειδή όμως ένα κείμενο είναι πολύ μικρό για να αποτυπώσει το μεγαλείο των σχολιαστών, αποφασίσαμε να κάνουμε και τρίτο μέρος (δεύτερο βασισμένο στις εξομολογήσεις των αναγνωστών).
*Ρισπέκτ στον δημιουργό ενός εκ των τραγουδιών που αναφέραμε στα προηγούμενα κείμενα, που επικοινώνησε μαζί μας για να μας πει πόσο γέλασε με την ιδέα.
Αυτά είναι άλλα πέντε τραγούδια που δολοφόνησες και μας εμπιστεύτηκες…
Αυτό που μας διέλυσε
Ο άνθρωπος που ξεσκέπασε τη συνομωσία του Ροβιώλη και μας διέλυσε μια ολόκληρη ιστορία που είχε φωλιάσει στο κεφάλι μας, έχει ονοματεπώνυμο. Λέγεται Αχιλλέας Νούτσος και μας εξήγησε σε σχόλιό του ότι δεν υπάρχει Ροβιώλης, αλλά το τραγούδι μιλάει για “βιολί, σαντουροβιόλι” και όχι για “βιολί, σαν του Ροβιώλη”. Βέβαια η ιστορία έχει τρελό background, αφού ένας θεούλης έκατσε και έφτιαξε στη wikipedia όλη τη ζωή του βιολονίστα (ναι έτσι λέγεται) Τζιανμπατίστα Ροβιόλι και συνέχισε τον θρύλο που όλοι είχαμε δημιουργήσει στο μυαλό μας. Φυσικά η σελίδα διαγράφηκε, αλλά ευτυχώς για εμάς ο κύριος Νίκος Σαραντάκος διέσωσε την ιστορία και την έχει κρατήσει στο blog του.
Αυτό που δολοφονήσαμε 2 φορές
Το πιο ανεξήγητο
Και γι’ αυτό το τραγούδι έγινε ένας μικρός χαμός. Η επική τραγουδάρα του Ρασούλη και το Παπαζόγλου λέγεται πως δημιουργήθηκε για πλάκα, όπως πλάκα έκανε και με τα παιδικά μας (και όχι μόνο) μυαλά. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι αρκετοί συνάνθρωποι μας άκουγαν “Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε ήσουν Σκιούδας” αντί για “Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς κι Ιούδας”. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΓΕΣ ΑΥΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ PROVOCATEUR! Δε μπορεί!
Το πιο ρετρό
Ένα από τα γνωστά τραγούδια της δεκαετίας του 1920 (αστειάκι) είναι το αγαπημένο μας “Παραδώσου” του Πασχάλη. Αυτό το στιχουργικό αριστούργημα αφού κάνει ένα πέρασμα μέσα από τα μονοπάτια της ιστορίας αναφερόμενο στον Ιβάν τον Τρομερό και τον Μέγα Αλέξανδρο, προκαλεί το ανυποψίαστο κορίτσι λέγοντας “Παραδώσου λοιπόν/ άνευ όρων μωρό μου”. Ηρέμησε. Αλήθεια έτσι λέει. Και ναι, όσο και να το θέλεις, σε καμία περίπτωση δεν λέει “Παραδώσου λοιπόν/ πάρε φόρα μωρό μου” γιατί απλά δεν βγάζει κανένα νόημα.
Το δικό μου
Για πες, τι ξεχάσαμε…
