Απρόβλεπτος. Γυναικάς. Αλκοολικός. Άσημος. Ποιητής. Πανέξυπνος. Τεμπέλης. Πανούργος. Ή με δυο λέξεις Τσαρλς Μπουκόφσκι.

Όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο του βιβλίο το “Τοστ Ζαμπόν”, ψάρωσα. Από μέσα μου είπα τι παπαριά είν’ τούτο πάλι; Ξεκίνησα να το διαβάζω… Πρώτη, δεύτερη σελίδα και σε τρεις μέρες είχε διαβαστεί όλο. Συγκλονιστικός τρόπος γραφής σε κάνει να θες να διαβάσεις λίγο ακόμα, άλλο λίγο, ώσπου ξεχνάς την καθημερινότητα σου και η καθημερινότητα του Τσαρλς γίνεται η δική σου.

Καταπιάνεται με τις γυναίκες, τα ναρκωτικά, την underground Αμερική που όλοι βλέπουμε σε ταινίες, άλλα που καμιά δεν μας έχει βάλει τόσο βαθιά στο νόημα. Στη ζωή του μοίραζε γράμματα. Ήταν ταχυδρόμος και τα παράτησε όλα για να γίνει συγγραφέας. Τζογάρει στον ιππόδρομο, εκεί που κανένας δεν έχει φίλους και κάνει λόγο για φιλίες: ”Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, φρόντισε να μπεις φυλακή”.

Ο Χένρι Τσινάσκι, κατά κόσμο Τσαρλς Μπουκόφσκι, μας βάζει στο μυαλό του. Βρίζει και ταυτόχρονα γράφει μεθυσμένος (παρέα με μια βότκα με Sprite ή με ότι αλκοόλ έβρισκε μπροστά του). Όπως λέει ο ίδιος: ”Το αλκοόλ είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που εμφανίστηκαν στη γη”. Ένας περίεργος άνθρωπος που όμως σε βάζει στο ρυθμό του. Σε βάζει στο τραπέζι δίπλα του να πίνετε μαζί και να μιλάτε για Γυναίκες ”Αν είχα γεννηθεί γυναίκα, σίγουρα θα ήμουν πόρνη. Αλλά αφού γεννήθηκα άντρας, λαχταρώ τις γυναίκες συνεχώς”.

Γεννημένος στην Γερμανία (1920), αλλά μεγαλωμένος στο Λος Άντζελες πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ο πατέρας του ήταν βίαιος και στενόμυαλος. Τον έδερνε συνέχεια. Ο ίδιος ο Χένρι συχνά τον ενέτασσε στη θεματολογία του και μέχρι το 1994 που έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τη λευχαιμία, τον “τιμούσε” ιδιαιτέρως.

Οι απόψεις του «αφιλτράριστες», χωρίς νόμους, χωρίς στάνταρ. Τον θάνατο ποτέ δεν το φοβήθηκε: ”Έχω τον θάνατο μέσα στην αριστερή μου τσέπη. Μερικές φορές τον βγάζω έξω και του μιλάω: Γεια σου μωρό μου, τι κάνεις; Πότε θα έλθεις να με πάρεις; Θα είμαι έτοιμος”.


Τον χαρακτηρίζουν μισογύνη. Του αφορίζουν τα βιβλία, ενώ οι πιο ξεχασμένοι άντρες στην κοινωνία της Αμερικής γίνονται ένα μαζί του. ”Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν γιατί και εγώ αλήτης είμαι. Δεν γουστάρω τους νόμους, την θρησκεία, την ηθική τους και τους κανόνες. Δεν γουστάρω να με φερμάρει η κοινωνία στα μέτρα της”.

Στο βιβλίο του με τίτλο ‘’Γυναίκες’’ μιλάει γι’ αυτές. Για κάποιες ωραίες και άσχημες στιγμές που πέρασε μαζί τους. Συχνά τις βρίζει. Συχνά τις εξυμνεί. Αυτός είναι ο Χένρι. Ο πιο περίεργος, αλλά ταυτόχρονα σημαντικός άνθρωπος που έχω διαβάσει.


Τα βιβλία του Τσαρλς είναι οι σκέψεις ενός άντρα. Ενός άντρα που θα του περάσουν οι πιο τρελές σκέψεις απ’ το μυαλό του για τα πάντα! 

Όπως λέει κι ο ίδιος! ”Μερικοί άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ τρέλες. Τι τρομακτική πρέπει να είναι η ζωή που ζουν!”.