Τέλη του ’98. ‘Μια χιλιετία πριν. Ένας συνταξιούχος μπαρμπέρης από την Κυψέλη, ο Αριστείδης Μητρόπουλος, μπινελίκωνε, ψάρευε (μέσα στο διαμέρισμα), τρόλλαρε συγγενείς, κανόνιζε εξόδους σε κλαμπ και είχε μια thug απάντηση για όλα. Και εννοείται ότι έδειξε τον δρόμο του YOLO, πολύ πριν αυτό έρθει κι επίσημα στην Ελλάδα…
Από την άλλη, τα Εγκλήματα ήταν η πρώτη “μαύρη κωμωδία” που μας παρουσίασε τόσο γλαφυρά και ξεκάθαρα την ελληνική οικογένεια και τις ιδιαιτερότητές της. Για παράδειγμα, πάρε τον κάθε ρόλο ξεχωριστά.
Ο Αχιλλέας, που ήταν τίμιος, εργατικός και αρκετά φλώρος, έτρωγε ανελέητο κέρατο από την Φλώρα.
Ο Αχιλλέας, που ήταν τίμιος, εργατικός και αρκετά φλώρος, έτρωγε ανελέητο κέρατο από την Φλώρα.
Στην ίδια πόλη, ο Αλέκος βλέποντας την αδιαφορία της Σωσώς, (η οποία ήθελε να τον σκοτώσει), την κεράτωνε μπροστά στα μάτια της.
Μέχρι και η Κορίνα, η ιερόδουλη του σήριαλ, αποτύπωσε μια άλλη κοινωνία. Μια κοινωνία με φαντάρους, ναυτικούς και παλικαράκια που περνούσαν από το κρεβάτι-σπίτι της και δειλά ακουμπούσαν το χαρτζιλίκι τους (όπως έλεγε και μια ψυχή). Πάμε και πάλι στην cult φιγούρα μας. Μέσα από την ιδιόμορφη συμπεριφορά του, λοιπόν, έκανε τότε πολλούς ηλικιωμένους -και όχι μόνο- να δουν πιο κουλ και πιο YOLO τη ζωή τους (ακόμα κι αν είχαν άννοια, όπως ο μπαρμπα Αριστείδης).
Μέχρι και η Κορίνα, η ιερόδουλη του σήριαλ, αποτύπωσε μια άλλη κοινωνία. Μια κοινωνία με φαντάρους, ναυτικούς και παλικαράκια που περνούσαν από το κρεβάτι-σπίτι της και δειλά ακουμπούσαν το χαρτζιλίκι τους (όπως έλεγε και μια ψυχή). Πάμε και πάλι στην cult φιγούρα μας. Μέσα από την ιδιόμορφη συμπεριφορά του, λοιπόν, έκανε τότε πολλούς ηλικιωμένους -και όχι μόνο- να δουν πιο κουλ και πιο YOLO τη ζωή τους (ακόμα κι αν είχαν άννοια, όπως ο μπαρμπα Αριστείδης).
Ήταν κατάκοιτος, αλλά και τι πάει να πει αυτό; Μπορούσε και την έπεφτε όποτε ήθελε, ξεδιάντροπα και εντελώς ωμά στην Μάχη, στην οποία και της φόρεσε κρυφά το στεφάνι στο τέλος. Ωστόσο, δεν σταμάτησε μόνο εκεί, αφού όποια γυναίκα περνούσε από το κρεβάτι του ώστε να δει τον άρρωστο γέρο, εκείνος εξαπέλυε ελεύθερα τα δίχτυα του.
Επιπλέον, τζόγαρε, έπινε και έπαιρνε τηλέφωνα σε εκπομπές για να παραπονεθεί, αλλά και να παραγγείλει ό, τι του άρεσε. Άσε δηλαδή, που έβλεπε και καμιά τσοντούλα, όταν έλειπε η Μάχη και ο γιος του ο Αχιλλέας.
Οι παππούδες ταυτίστηκαν μαζί του, ενώ και οι πιτσιρικάδες άρχιζαν να βλέπουν με άλλο μάτι τον “γέρο” που είχαν στο σπίτι και άρχισαν να αράζουν και για λίγο μαζί του.
Συμπέρασμα; Όλοι μας τον αγαπήσαμε επειδή έκανε ό, τι γούσταρε χωρίς να ρωτάει τους γιατρούς ή το συγγενολόι του. Ρισπέκτ.
Τσέκαρε τους λόγους που τον έκαναν τον πρώτο ΥOLO παππού κι όσον αφορά τους υπόλοιπους Τηλεπαλαίμαχους, ρίξε μια ματιά εδώ.
Υ.Γ: Σας ευχαριστώ κύριε Αθηνόδωρε Προύσαλη για το φως και το γέλιο που μου δώσατε στα βαρετά μου μεσημέρια.