Μπορεί να μη μου φαίνεται λόγω επωνύμου, αλλά η μύτη μου είναι αρκετή για να αποδείξει ότι έλκω -από την πλευρά της μητέρας μου- καταγωγή από την τιμημένη γη του Πόντου.
Μεγαλωμένος σε μια συνοικία όπου το 90% των κατοίκων είναι και αυτοί Πόντιοι, καταλαβαίνετε πως οι παραδόσεις, η γλώσσα, τα φαγητά και η γενικότερη ποντιακή νοοτροπία, μου είναι πράγματα πολύ οικεία. Κι ακόμη περισσότερο αγαπητά.
Μιας και είμαστε πολλοί εκεί έξω, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το κουιζάκι.
Έτσι…
Για να γελάσουμε, να θυμηθούμε, να μάθουμε και -στην τελική- να αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι ο Πόντος κυλάει ακόμα μπόλικος μέσα στις φλέβες μας.
[Αφιερωμένο στην Πουπουλίτσα μου.]
