Το Football Manager είναι ασθένεια ανίατη και χρόνια. Είναι εθισμός και σίγουρα κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό video game. Υπάρχουν αυτοί που το αντιμετωπίζουν ως ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής τους και εκείνοι που απλά δεν έχουν αφεθεί στη μαγεία του. Το σίγουρο είναι πως ποτέ κανείς δεν είπε: “ε παίζω κανα Football Manager πού και πού”. Παίζεις πολύ ή δεν παίζεις καθόλου.

Προφανώς και θα ασχοληθούμε με τη δεύτερη περίπτωση. Στα έχουμε πει και παλιότερα (ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΕΜΕΙΣ). Ο γράφων είναι ένας από αυτούς τους τύπους που έχει λιώσει mouses, έχει σπάσει πληκτρολόγια για ένα γαμημένο γκολ που έφαγε στο 90′ κι έχει δακρύσει σαν γνήσιος αρσενικός όταν πήρε Champions League με την Αναγέννηση Άρτας.

Είμαστε πολλοί εκεί έξω. 

Αυτοί είναι οι 7 πιο συνηθισμένοι τύποι που παίζουν Football Manager. 

Ο Τίμιος είναι έμπειρος στα μανατζερικά στέκια και βρίσκεται για πολλά χρόνια στη φάση. Είναι αυτός που θα ξεκινήσει το παιχνίδι με μια ομάδα πoλύ χαμηλής κατηγορίας με σκοπό να την κάνει υπερδύναμη. Ψάχνει, διαβάζει, κινείται στην αγορά για να κάνει τις καλύτερες επιλογές και καταλήγει να παίζει το ίδιο save μέχρι το 2028 που θα τα καταφέρει. Τη βγάζει με πολλούς δανεικούς στην αρχή και θα ήθελε πολύ να μπορεί να βάλει στο βιογραφικό του την κατάκτηση της Premier League της Σιέρα Λεόνε με 3 ανόδους στη σειρά. Έχει άπειρο ελεύθερο χρόνο για να το κάνει αυτό και μεγάλη πίστη στον εαυτό του. Δικαίως.

Ο Άσχετος είναι ένας σιχαμένος υποκριτής που θα έπρεπε να παίζει Pro και όχι το αυθεντικό και αντρικό ποδόσφαιρο του Football Manager. Παίρνει Μπαρσελόνα ή Ρεάλ ή Μάντσεστερ Σίτυ (ή όποια άλλη ομάδα έχει πολλά λεφτά) μόνο και μόνο για να κερδίσει εύκολους τίτλους. Φυσικά επειδή το παιχνίδι καταλαβαίνει τους απατεώνες, δεν τα καταφέρνει σχεδόν ποτέ κι έτσι κάνει quit/load μέχρι να φέρει το αποτέλεσμα που επιθυμεί. Μετά ποστάρει στο facebook τα κατορθώματά του και οι καμμένοι τον διαπομπεύουν και πολύ καλά του κάνουν. 

Είσαι δημοσιογράφος. Καλύπτεις το ρεπορτάζ της Αναγέννησης Σουρμένων που πήρε το νέο αστέρι του ποδοσφαίρου της Ουγκάντας και πρέπει με κάποιο τρόπο να βρεις τα στατιστικά και τους τραυματισμούς του. Ανοίγεις Football Manager, τα βλέπεις, τα σημειώνεις και άσε τους συναδέλφους σου να ψάχνουν το site της Ουγκαντιανής Ομοσπονδίας. Ο δημοσιογράφος παίζει και μανατζεράκι στο αεροπλάνο με το οποίο πηγαίνει για τη μετάδοση του αγώνα και γενικά είναι μεγάλη μπαλαδόφατσα που ξέρει να βρίσκει λύσεις.

Ο Πιστός είναι εκείνος ο τύπος που ξεκινάει και τελειώνει το save του με την ίδια ομάδα. Παίρνει τον Αστέρα Τρίπολης και μετά τη δεύτερη χρονιά ενώ έχει προτάσεις από όλη την Ευρώπη δεν παρατάει την ομάδα που τον ανέδειξε. Έχει πείσει και τον πλέον δύσπιστο οπαδό ότι μόνο με εκείνον στο τιμόνι η ομάδα θα πηγαίνει μπροστά ενώ ο πρόεδρος του κάνει όλα τα χατίρια. Κάθε χρόνο η ομάδα του είναι όλο και καλύτερη και επειδή έχει σαρώσει τα πάντα βάζει μόνος του διαφορετικούς στόχους κάθε φορά. Να παίζει μόνο με Έλληνες, μόνο με 19χρονους, μόνο με κοντούς, μόνο με τερματοφύλακες ή ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος! Ο γράφων είναι ένας από αυτούς.

Ο Εθνικάρας (καμία σχέση με τον Μαντζουράνη) είναι ο τύπος που γουστάρει να παίζει με εθνικές ομάδες. Εκεί τα πράγματα είναι περίεργα. Οι εθνικές ομάδες είναι μια άλλη ιστορία. Αρκετοί έχουν ταυτόχρονα και σύλλογο και εθνική, διπλασιάζοντας το χρόνο του παιχνιδιού τους αλλά και το μέγεθος της καύλας. Γιατί με τις εθνικές πρέπει να είσαι τρου μανατζαραίος κι όχι γατί. Και πρέπει να κρατηθείς να μην κάνεις quit/load. Αν έχεις λίγη αυτοεκτίμηση.

Ο Ψεύτης είναι ο πιο σιχαμένος από όσους θα δεις σε αυτή τη λίστα. Είναι ο τυπάς που πειράζει στο editor τα μπάτζετ για να έχει 9.000.000.000€ για μεταγραφές στον Πανιώνιο και φυσικά δεν έχει καμία υπομονή. Στην πρώτη ήττα που θα κάνει το κλείνει και αρχίζει καινούργιο save. Έτσι έχει καταφέρει να παίξει το πολύ 5 μανατζερικούς μήνες, μέχρι να το παρατήσει και να συνεχίσει να ποστάρει αποφθέγματα του “Η απιστία δεν είναι μαγκιά, είναι αυτοταπείνωση”, μέσα από τον κοινό λογαριασμό που έχει με την αρραβωνιαστικιά του. ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΕΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ!

Ο πιο μερακλής από όλους. Ο Χαμάλης ξεκινάει με το χειρότερο δυνατό προπονητικό δίπλωμα, τη μικρότερη εμπειρία και άνεργος. Θα περιμένει να χτίσει μια τίμια καριέρα από τα τοπικά για να φτάσει κάποια στιγμή στο υψηλότερο επίπεδο και να κερδίσει τη δόξα που του αναλογεί και του πρέπει. Τον σεβόμαστε απεριόριστα και του δίνουμε το ρισπέκτ. Αυτοί γράφουν τις πιο όμορφές ποδοσφαιρικές ιστορίες.

 

Αν νομίζεις ότι ξεχάσαμε κάποιον, δώσε πόνο στα σχόλια.