Αν η ευτυχία ήταν γράμμα θα ήταν το αγγλικό U. Δεν το λέμε εμείς, άπειρες έρευνες κάνουν λόγο για την καμπύλη του χαμόγελου και επιμένουν ότι φτάνουμε το ναδίρ της καλοπέρασης στα 47,2. Είναι η ηλικία που θα νιώθουμε κάπως νεκροί μέσα μας. Δυστυχισμένοι. Κι όλα θα ξεκινήσουν εκεί λίγο μετά τα 35, η κάτω βόλτα που λέει και η μαμά μου.

Αυτά διαβάζουμε σήμερα στον Guardian και πιστεύουμε ότι δεν μας αφορούν. Αλλά, ξεπεράσαμε τη μυωπική αντιμετώπιση της πραγματικότητας που μας άφησαν ενέχυρο οι δέκα μέρες διακοπές και ξεκούρασης και είπαμε να το δούμε σοβαρά. Αν ανήκετε στην κατηγορία των ανθρώπων που μετά τη δουλειά βγαίνετε για ποτό, συγχαρητήρια. Γιατί μετά τα 35 θέλεις -μετά το γραφείο/ δουλειά- να κάνεις τα εξής: α) να τρέξεις στο σούπερ μάρκετ πριν κλείσει, β) να πας στις πιλάτες μπας και κάνεις κάτι με τη μέση και το αυχενικό και γ) να βάλεις πιτζάμες και να πάρεις αγκαλιά το σκύλο σου να δείτε Sandman στο Netflix (ή κάτι άλλο σε κάποια πλατφόρμα). Αν είσαι δε και μετά τα 40 δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτά γιατί θα έχεις μικρά παιδιά που θα θέλουν να φάνε ή να παίξουν.

Η “κάτω βόλτα”, λοιπόν, είναι μη αναστρέψιμη. Δεν έχεις ελεύθερο χρόνο κι αυτός που έχεις είναι λιγοστός, κάτι που έχουν αντιληφθεί αυτές οι επιχειρήσεις που κάνουν λόγο για well being και σε αρμέγουν κανονικά. Συσσωρεύεται το άγχος της καθημερινότητας για τα μικρά παιδιά σου που αφήνεις στον παιδικό, για τους ηλικιωμένους γονείς σου που δεν έχεις χρόνο να δεις, για τα ραντεβού με το σύντροφό σου που είναι βραδιές σε βαρετά εστιατόρια που οι σερβιτόροι σε κριντζάρουν λέγοντας “καλή απόλαυση”. Κι έτσι επιβαρύνεται η προσωπική σου ευτυχία. Εκτός κι αν είσαι τοξικός παρτάκιας και κλασική περίπτωση νάρκισσου. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση θα βρεθείς με ένα διαζύγιο ή θα έχεις να χτίζεις καριέρα, άρα πάλι θα αγχώνεσαι. Γενικά, στον ψυχολόγο θα ξοδεύεις ένα σημαντικό πόσο του μισθού σου. Μπορεί να κάνεις και σπασμωδικές κινήσεις κυνηγώντας την ευτυχία και την ανάμνηση της νεότητάς σου. Δεν κρίνουμε απλά έχουμε παρατηρήσει ότι έχουν πολλαπλασιαστεί τα χείλη με υαλουρονικά. Φυσικά το έχουμε σκεφτεί απλά φοβόμαστε τα ενέσιμα.

Θα ζείτε με τις αναμνήσεις σας από τη δεκαετία των 20 και των 30 όσο πλησιάζετε τα 40. Οι γυναίκες θα αποχαιρετήσετε τα χρόνια που το συρτάρι των εσωρούχων ήταν γεμάτο δαντελένια πανάκριβα σουτιέν και θα αγοράζετε τα βαμβακερά σουτιέν εγκυμοσύνης και οι άνδρες θα βλέπετε κάθε μέρα την αραίωση των μαλλιών σας. Νομοτελειακά.

Ακόμη κι αν έχετε έντονη σεξουαλική ζωή, όλα τα μαλλιά σας δεν θα έχετε την οικονομική άνεση που είχατε κάποτε για να είστε ευτυχισμένοι κι ανέμελοι. Είχαμε την δεκαετή οικονομική κρίση, προστέθηκαν κι άλλες, η επισιτιστική, η ενεργειακή και η στεγαστική. Σε απλά ελληνικά, πληρώνουμε το μισθό μας σε ενοίκιο, λογαριασμούς ρεύματος και στα σούπερ μάρκετ και μας περισσεύουν ελάχιστα για να κάνουμε ταξίδια ή κάποιο χόμπι. Όσοι έχουμε χόμπι, γιατί οι έρευνες λένε ότι περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας βλέποντας τηλεόραση. Κι όχι, να ακούς podcast στο αυτοκίνητο από το σπίτι στη δουλειά δεν πιάνεται για χόμπι.

Αυτές είναι οι αντικειμενικές συνθήκες ζωής των μεσηλίκων μιλένιαλς, που ρωτούν ο ένας τον άλλο αν ξέρουν κάποια αξιόπιστη κοπέλα για να τους κρατά το παιδί κι αν συμφέρει να πάρουν στεγαστικό ή να μείνουν στο ενοίκιο. Στα καλά νέα, επειδή η ευτυχία δεν είναι κάτι άπιαστο αλλά αγοράζεται όπως το ελληνικό καλοκαίρι από τους Γάλλους και τους Αμερικάνους που κάνουν κατάληψη στις Κυκλάδες, εκεί γύρω στα 55 θα είμαστε όλοι πάρα πολύ ευτυχισμένοι. Μάλλον γιατί θα έχουμε συνειδητά αποδεχτεί τη νέα μας εικόνα και τη ζωή μας που δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτή των 30 κάτι και θα δίνουμε συμβουλές σε μικρότερους που θα αισθάνονται απελπιστικά ανεπαρκείς. Θα τα έχουμε περάσει ήδη τα δύσκολα.