Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μείναμε σπίτι. Όπως δεν θυμάμαι πότε ακριβώς χρειάστηκε να στέλνουμε sms κάθε φορά που θα θέλαμε να βγούμε από το σπίτι. Θυμάμαι όμως πότε ήταν η πρώτη μέρα που αποφάσισα να ανοίξω βήμα και να ξεκινήσω το τρέξιμο. Ήταν στις 24 Μάρτιου όταν έστειλα με sms τον αριθμό 6. Μέχρι τότε δεν είχα καμία απολύτως επαφή με σπορ. Μπορώ να πω ότι μου φαινόταν έως και βαρετό, εντελώς ξένο προς την καθημερινότητά μου. Ναι, θαυμάζω τους sprinters που εκμηδενίζουν τις αποστάσεις και έχουν την «υποχρέωση» να επιβεβαιώνουν κάθε φορά τις επιδόσεις τους. Θαυμάζω και τον Μο Φάρα που καταπίνει δεκάδες χιλιόμετρα με ακλόνητη πειθαρχία

Χρειάστηκαν μόλις 2 μέρες για να καταλάβω πόσο άδικο είχα όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή η μία ώρα χαλαρού τρεξίματος ήταν η βαλβίδα αποσυμπίεσης μου. Ήταν μία ώρα δική μου για να ξεφύγω από τους τοίχους του σπιτιού. Η διαδρομή ήταν απλή και παρά το γεγονός ότι δεν την έλεγες ειδυλλιακή –καθώς είμαι από εκείνους που ζουν στις μεριές της πόλης που τα ελάχιστα τετραγωνικά ελεύθερου χώρου δίνουν μια άνιση μάχη με την αθηναϊκή θάλασσα από τσιμέντο- με ηρεμούσε. Κάθε φορά που άνοιγα βήμα ήταν και μια αφορμή να σκεφτώ ότι έρχονται καλύτερες μέρες και να θυμηθώ ότι σε αυτές τις στιγμές μόνο η αγάπη για εκείνους που μας λείπουν έχει σημασία. Κάθε επιπλέον μπάρα που εμφανιζόταν στο app που μετρούσα τα χιλιόμετρα ήταν και μια γραμμούλα που συνέδεε εμένα με τον βαθύτερο εαυτό μου. Μιλώντας για το τρέξιμο, ο Ιάπωνας συγγραφέας Χαρούκι Μουρακάμι έχει γράψει ότι το να αθλείσαι και να φτάνεις στα όριά σου είναι η ουσία του τρεξίματος, αλλά και μια μεταφορά για την ίδια τη ζωή.

 

Ο παραολυμπιονίκης Μιχάλης Σεΐτης το είπε κάπως διαφορετικά, μέσα από τη νέα καμπάνια της ΑΜΣΤΕΛ FREE στην οποία πρωταγωνιστεί: «Τρέχω γιατί δε θα ήμουν εγώ, αν δεν το έκανα». 

Ο Μιχάλης έχει αφιερώσει στο τρέξιμο όλη του τη ζωή. Μέχρι το 2013 ονειρευόταν μια συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα σοβαρό τροχαίο όμως στη Ρόδο τον έκανε, για πολύ  λιγο, να κόψει ταχύτητα. Για το Μιχάλη δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να ξεπεράσει τα εμπόδια και να συναντήσει ξανά τον πραγματικό του εαυτό. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, ο άνθρωπος αυτός έδωσε σε όλους το πιο πολύτιμο μάθημα ζωής: το μόνο που χρειάζεται για να κατακτήσεις κάθε στόχο – εντός κι εκτός του στίβου- είναι να βάλεις το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, να ανοίξεις βήμα και να μένεις πιστός στο ραντεβού σου με το δρόμο, αλλά και τον εαυτό σου.

 

Θέλοντας να εμπνεύσει ακόμα περισσότερο κόσμο να ασχοληθεί με το τρέξιμο, ο Μιχάλης μας προσκαλεί να μπούμε στο www.amstelfree.gr και να πάρουμε δύναμη από τις δεκάδες ιστορίες αληθινών δρομέων που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει μέσα από το τρέξιμο. Αν ήδη τρέχεις, ακόμα καλύτερα! Μπορείς να είσαι εσύ αυτός που θα μοιραστεί το δικό του λόγο που τρέχει καθημερινά, δίνοντας κίνητρο σε τόσους άλλους.

Από τις 24 Μαρτίου και για μία ώρα κάθε μέρα απλώς τρέχω. Κάτι περισσότερο όμως συμβαίνει: μέσα σε μια δύσκολη για όλους κατάσταση κατόρθωσα να βρω κυριολεκτικά και μεταφορικά τον βηματισμό μου, ώστε σήμερα να έχω το κίνητρο να ανοίξω βήμα και να προχωρήσω μπροστά. Τυπικά, το τέλος της προπόνησης έρχεται μόλις ολοκληρώσω τη διαδρομή μου, στην πραγματικότητα όμως, η όλη ιεροτελεστία διαρκεί λίγο περισσότερο. Μόλις κάνω μπάνιο, θα ανοίξω το ψυγείο για να πάρω μια δροσιστική ΑΜΣΤΕΛ FREE. H γεμάτη γεύση της με αναζωογονεί, ενώ την ίδια στιγμή βοηθά το σώμα μου να επανέλθει, χάρη στην πλούσια περιεκτικότητά της σε βιταμίνη Β και αντιοξειδωτικά στοιχεία. Αυτός ο γάργαρος ήχος της μπίρας που ρέει στο ποτήρι δε σηματοδοτεί το τέλος της προσπάθεια μου, αλλά την επιβράβευσή της.

 

#Anoiksevima

#Amstelfree