Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μάγκας από εκείνον που έχει δώσει “άκυρο” σε οποιαδήποτε εξάρτηση.Οπότε αν με ρωτούσατε να σας απαντήσω στο δίλημμα “τσιγάρο κανονικό ή ηλεκτρονικό“, χωρίς πολλά-πολλά θα σας έλεγα “κανένα από τα δύο”. Και τα δύο σε κρατάνε εθισμένο. Τελεία και παύλα.

Έλα, όμως, που το κανονικό τσιγάρο, ο Σατανάς αυτός της νικοτίνης περιτυλιγμένος αριστοτεχνικά από ένα χαρτάκι τίγκα στην πίσσα, έχει τόσες χιλιοειπωμένες επιπτώσεις (κι άλλες τόσες χημικές ουσίες) που νομίζω ότι θα ήταν περιττό και κουραστικό να αναφερθούμε. Το ηλεκτρονικό, όμως; Τι γίνεται με αυτό το μαραφέτι που πλέον το συναντάς όπου σταθείς κι όπου βρεθείς; 

Δεν θα μιλήσω ως αυθεντία. Θα μιλήσω, όμως, ως ατμιστής που από το 2011 δεν έχει επιχειρήσει ούτε μισή τζούρα κανονικού τσιγάρου…

Άει ατμίσου!

Την εποχή εκείνη, έκανα ένα πακέτο καπνού μέσα σε μιάμιση μέρα. Ποσότητα ικανή για να σε κάνει να σιχαθείς τον εαυτό σου. Σιχαινόμουν το σώμα μου και τις αντοχές του που παρέπεμπαν σε 45άρη σόρι 45άρη αναγνώστη, αλλά αυτό που σιχαινόμουν περισσότερο ήταν η αδυναμία μου να βγάλω από πάνω μου το βραχνά εκείνο που άναβε κάθε λίγο και λιγάκι με τον αναπτήρα μου. Όταν, λοιπόν, έφτασα στο αμήν κι αποφάσισα να το κόψω, σκέφτηκα πως η μετάβαση πρέπει να είναι σταδιακή και όχι αυτό που λέμε “το κόβω μαχαίρι”. Κάποιοι πιο δυνατοί μπορούν να το καταφέρουν και τους παραδέχομαι, εγώ ωστόσο δεν το είχα…

Τότε, λοιπόν, κάπου στα μέσα του 2011, το γύρισα στο ηλεκτρονικό τσιγάρο το οποίο δεν είχε κάνει ακόμη γερό μπάσιμο στην αγορά. Η πληροφόρηση ελάχιστη, οι επαγγελματίες του χώρου που να είναι σε θέση να σε στηρίξουν μετρημένοι στα δάχτυλα, οι τεχνικές προδιαγραφές των πρώτων συσκευών αστείες και η αποτελεσματικότητά τους διφορούμενη. Παρ’ όλα αυτά, το είχα πάρει ζεστά και βγήκα κερδισμένος από το στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου. Στο ενδιάμεσο, οι αλλαγές που έχω δει πάνω μου συνοψίζονται στην παρακάτω πρόταση: ως καπνιστής λαχάνιαζα για να κάνω καλά 50-60 σκαλοπάτια, ως ατμιστής συμμετείχα κι ολοκλήρωσα έναν μαραθώνιο και δύο ημιμαραθωνίους. Μακάρι να είχε μιλιά και η τσεπούλα μου για να σας έλεγε κι αυτή 2-3 πραγματάκια σχετικά.

Και βρες το… άλλο σου μισό

Πέρα από την προσωπική θέληση, πολύ μεγάλο ρόλο για να “κρατήσω” και να μην ξανακυλήσω στο μαρτύριο της πίσσας, έπαιξε η υποστήριξη που βρήκα από τους επαγγελματίες της alter eGo. Πρωτομπήκα σε ένα από τα καταστήματά τους το 2013 κι έκτοτε μπορώ να πω ότι τους έχω φορτωθεί για τα καλά. Και δεν το λέω αυτό με κάποια τάση υπερβολής, κυριολεκτώ: Συνηθίζω να ψάχνομαι αρκετά τόσο σχετικά με τον εξοπλισμό, όσο και με τις γεύσεις των υγρών που θέλω να αγοράσω, οπότε κάθε μου επίσκεψη μπορούμε να πούμε πως καταλήγει σε μίνι αρμένικη βίζιτα.

Και η αλήθεια είναι πως δεν έχω πέσει ούτε μία φορά σε κάποιον πωλητή της εταιρείας που θα με αντιμετωπίσει ως μια απλή “ξεπέτα” του στυλ “έλα μωρέ τώρα, πάρε αυτό, δώσε μου τα ευρώ σου και σήκω φύγε“. Οι τύπισσες και τα τυπάκια δεν ξεκολλάνε από πάνω σου μέχρι να σου βρουν αυτό που πραγματικά σου ταιριάζει και σε καλύπτει. Τα πάντα όλα, είναι μελετημένα και το ηλεκτρονικό τσιγάρο έχει γίνει η προσωπική τους επιστήμη.

Το επαλήθευσα για μία ακόμη φορά πριν από μερικές ημέρες που κατέβηκα μαζί με τον κολλητό μου στο Κολωνάκι. Μετά από χρόνια σκέψης, πήρε επιτέλους την απόφαση να δοκιμάσει την εμπειρία του ατμίσματος και κάπως έτσι μπήκαμε στο κατάστημα της περιοχής για να αγοράσουμε μια συσκευή και τα παρελκόμενα.

Συναντήσαμε, που λέτε, έναν ενθουσιώδη και φουλ ενημερωμένο πωλητή, τον Δημήτρη και η αλήθεια είναι πως δεν μας άφησε σε ησυχία. Άλλο που δεν θέλαμε, βεβαίως… Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να θες να πάρεις μια από τις πιο σημαντικές αποφάσεις στη ζωή σου και να πέφτεις πάνω σε “επαγγλεματίες” που δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα. Στην alter eGo, δεν παίζουν αυτά, μιας και τα παιδιά που δουλεύουν μέσα, προτού κολλήσουν το πρώτο τους ένσημο στην εταιρεία, περνούν πρώτα μέσα από μία εκπαιδευτική διαδικασία διάρκειας 30 περίπου ημερών.

Εκεί όπου δεν σου πουλάνε φούμαρα

Η… ιεροτελεστία της αγοράς, ξεκίνησε με τις κλασικές ερωτήσεις. “Είναι ασφαλές; Γεμίζει υγρά τους πνεύμονες; Θα μεταλλαχθώ σε βαμπίρ;” κι όλα αυτά που ταλαιπωρούν (χωρίς λόγο) το μυαλό ενός εν δυνάμει ατμιστή, μπήκαν σιγά-σιγά σε μια σειρά. Ο Δημήτρης έκατσε κι εξήγησε αναλυτικά όλες τις νέες εξελίξεις στο χώρο, αναφέροντας μια σειρά από δημοσιευμένες μελέτες που έχουν γίνει από “πιο-αξιόπιστες-πεθαίνεις” πηγές, όπως αυτή του Ιατρικού Συλλόγου της Μεγάλης Βρετανίας (Royal College of Physicians). Ο Οργανισμός που από το 1962 είχε συνδέσει το κάπνισμα με τον καρκίνο, ζητάει ξεκάθαρα από γιατρούς, κυβερνήσεις κλπ να “ενθαρρύνουν τους καπνιστές να γίνουν ατμιστές, καθώς υπάρχουν επαρκή στοιχεία που καταδεικνύουν ότι τα ηλεκτρονικά τσιγάρα είναι σε μεγάλο βαθμό πιο ασφαλή από το συμβατικό κάπνισμα και ότι βοηθούν σημαντικά στη διακοπή του καπνίσματος”.

Στην ίδια λογική και το πόρισμα του Βρετανικού Υπουργείου Υγείας, η έρευνα του οποίου συνοψίζεται στο εξής: “Τα ηλεκτρονικά τσιγάρα είναι έως και 95% λιγότερο βλαβερά για τον οργανισμό από ότι τα συμβατικά και είναι σε θέση να βοηθήσουν έναν καπνιστή να διακόψει το κάπνισμα.” Βέβαια, υπάρχει και ο αντίλογος, καθώς όπως πολύ σωστά αναφέρει ο θείος ενός γνωστού κάποιου άγνωστου προσώπου: “μην κάνεις ηλεκτρονικό γιατί γεμίζουν υγρό οι πνεύμονες! Να κάνεις το κανονικό που είναι ασφαλές! Άκου που σου λέω, εγώ ξέρω…“. Διαλέγεις και παίρνεις…

Ο Παναγιώτης (ο κολλητός ντε) διάλεξε το επιστημονικό πόρισμα κι αφού εξήγησε τις καπνιστικές τους συνήθειες στο Δημήτρη, ο τελευταίος του πρότεινε μια σειρά από εναλλακτικές, μέχρι να βεβαιωθεί πως αυτό που θα πουλούσε θα κάλυπτε τις προσωπικές ανάγκες του Παναγιώτη. Μπαταρίες κι ατμοποιητές πήγαιναν κι ερχόντουσαν, ενώ του έδωσε να δοκιμάσει περισσότρερες από 5 γεύσεις υγρών. Κατέληξε στον “Virginia” της σειράς El GRECO liquid, η οποία -όπως μας πληροφόρησε ο πωλητής- παράγεται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα και πιστοποιείται από τα Πανεπιστήμια Θεσαλλίας και Κρήτης.

Εννοείται πως του εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια το πώς θα χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του τη συσκευή, ενώ απάντησε και σε κάθε άλλη πιθανή κι απίθανη ερώτηση που μπορεί να έχει ένας… πρωτάρης. 

Όχι πια χημεία, μόνο απόλαυση!

Όταν ο Παναγιώτης κατέληξε στο ηλεκτρονικό τσιγάρο που του ταίριαζε και βγήκαμε από το μαγαζί, ήξερα πως ακόμη ένας ατμιστής -αν και νουμπάς- έχει προχωρήσει σε μια από τις πιο σημαντικές “επενδύσεις” της ζωής του.

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως περίπου το 40% των ατόμων που ξεκινούν το ηλεκτρονικό, το πάνε μέχρι τέλους και καταφέρνουν να κερδίσουν το τρόπαιο του “Πρώην Καπνιστή”. Και κάπου εδώ βαράμε παλαμάκια σε ανθρώπους όπως αυτοί της alter eGo. ΟΚ, θα μου πεις, τη δουλειά τους κάνουν. Από τη στιγμή, όμως, που η δουλειά τους έχει ως αποτέλεσμα τον απεγκλωβισμό χιλιάδων ανθρώπων από τη μάστιγα του συμβατικού τσιγάρου, δεν μπορούμε παρά να τους επαινέσουμε.

Μην το σκέφτεσαι ούτε λεπτό. Οπλίσου με μπόλικη θέληση, μπες σε ένα κατάστημα της alter eGo (να ξέρεις ότι παίζει και e-shop) και τα υπόλοιπα αφησέ τα πάνω στους ανθρώπους της. Αυτοί, ξέρουν (τώρα μου ‘ρθε).