Το Fight Club δεν είναι απλά μια ταινία. Το Fight Club είναι μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, με φανατικούς οπαδούς αλλά και φανατικούς “αντιφρονούντες”. Οι Προβοκάτορες προφανώς και ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Για την ακρίβεια θυμόμαστε τους διαλόγους απ’ έξω και στον ελεύθερο χρόνο μας αναπαριστούμε τις σκηνές με το βρωμόξυλο στον καθρέφτη.
Η ταινία βγήκε στις αίθουσες το 1999 και έσπαγε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ενώ οι Εντουαρντ Νόρτον και Μπραντ Πιτ είδαν την καριέρα τους να παίρνει την ανιούσα με απίστευτα γρήγορο ρυθμό.
Το Fight Club είναι βασιμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Chuck Palahniuk που είχε εκδοθεί τρία χρόνια νωρίτερα και του οποίου τα δικαιώματα πωλήθηκαν έναντι του πενιχρού ποσού των 10.000$. Φυσικά αυτά τα χρήματα είναι αμελητέα ποσότητα σε σχέση με τις εκατοντάδες εκατομύρια εισπράξεις που έκανε η ταινία.
Όπως είναι προφανές, η ταινία έχει αρκετές διαφορές με το βιβλίο, καθώς αν το βιβλίο γυριζόταν αυτούσιο, τότε θα διαρκούσε γύρω στις 6 ώρες. Δεν το λέμε στην τύχη. Η ίδια η εταιρία παραγωγής, ηχογράφησε την ανάγνωση του βιβλίου για να διαλέξει ποια κομμάτια θα κόψει. Και η αλήθεια είναι ότι σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη David Fincher, πετσόκοψαν λίγο το τέλος.
Κάπου εδώ έρχεται μια άλλη (λιγότερο επαγγελματική από όσο καταλαβαίνουμε) εταιρία παραγωγής και βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Η Banana-Dragon Productions γυρίσε το τέλος του Fight Club, όπως ακριβώς είναι γραμμένο στο βιβλίο. Και είναι αρκετά διαφορετικό από το τέλος της ταινίας. Είναι όμως εξίσου αρρωστημένο.
Όλα αθόρυβα, ποπ κορν και έτοιμοι!
