Η στάση των λιμενεργατών του Πειραιά είναι ένα ζωντανό παράδειγμα θάρρους, ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας. Στις 17 Οκτωβρίου, οι εργαζόμενοι του λιμανιού αρνήθηκαν να φορτώσουν πυρομαχικά με προορισμό το Ισραήλ, αντιστεκόμενοι στον κύκλο της βίας που πλήττει τον Παλαιστινιακό λαό και ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η απόφασή τους δεν ήταν απλώς μια πράξη διαμαρτυρίας, αλλά μια βαθιά συνειδητή κίνηση, μια ηθική στάση που απορρίπτει τη συμμετοχή σε πολεμικές συγκρούσεις και τη γενοκτονία των αθώων.
Αυτή η πράξη δεν ήταν τυχαία. Προέκυψε μέσα από οργανωμένες διαδικασίες, με τους λιμενεργάτες να αποφασίζουν συλλογικά και δημοκρατικά στη γενική τους συνέλευση να μη γίνουν συμμέτοχοι σε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Σε έναν κόσμο που τα κράτη και οι κυβερνήσεις συχνά επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της ανοχής ή της συμμετοχής σε πολεμικές επιχειρήσεις για γεωπολιτικά συμφέροντα, οι εργαζόμενοι του Πειραιά έδειξαν έναν άλλο δρόμο: τον δρόμο της αντίστασης στην αδικία, του σεβασμού της ζωής και της αλληλεγγύης προς τους λαούς που υποφέρουν.
Το μήνυμά τους ήταν ξεκάθαρο: «Με των λαών το αίμα τα χέρια τους δεν βάφουν». Σε μια εποχή που οι πόλεμοι αποσυνθέτουν κοινωνίες και καταστρέφουν ζωές, αυτή η στάση αποτελεί υπόδειγμα για κάθε εργαζόμενο, κάθε πολίτη, αλλά και για τις κυβερνήσεις που θέλουν να λένε ότι υποστηρίζουν την ειρήνη. Η απόφαση των λιμενεργατών είναι μια άρνηση της βαρβαρότητας, μια αντίσταση στον κυνισμό που χαρακτηρίζει πολλές πολιτικές αποφάσεις σήμερα. Είναι επίσης ένα φωτεινό παράδειγμα ότι οι λαοί μπορούν να αντισταθούν και να κάνουν τη διαφορά.
Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από την παγκοσμιοποίηση των συμφερόντων, όπου οι ανθρώπινες ζωές συχνά λογίζονται ως αριθμοί σε γεωπολιτικά παιχνίδια, οι εργαζόμενοι αυτοί έστειλαν το μήνυμα πως η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά δεν είναι για πούλημα. Κάθε λιμάνι, κάθε εργοστάσιο, κάθε πόλη μπορεί να γίνει ορμητήριο της ειρήνης αντί του πολέμου, αρκεί οι άνθρωποι να μην επιτρέπουν να γίνονται γρανάζια στις μηχανές των πολεμικών συγκρούσεων.
Αυτό που καθιστά τη στάση των λιμενεργατών τόσο σημαντική είναι ότι επέλεξαν τον δύσκολο δρόμο. Γνώριζαν ότι θα μπορούσαν να αδιαφορήσουν, να επιτρέψουν τη φόρτωση του κοντέινερ και να συνεχίσουν τη ζωή τους σαν να μη συνέβη τίποτα. Όμως, αποφάσισαν να υψώσουν το ανάστημά τους. Και αυτό ακριβώς είναι που δίνει στη στάση τους έναν ξεχωριστό ηθικό χαρακτήρα. Αντιμετωπίζοντας την αδικία, πήραν θέση όχι με τα λόγια, αλλά με τις πράξεις τους. Αυτή η πράξη είναι που τους τοποθετεί «στη σωστή πλευρά της ιστορίας», όπως πολλοί εξέφρασαν.
Η συγκεκριμένη κινητοποίηση απέδειξε ότι η πραγματική δύναμη δεν βρίσκεται στα όπλα και τα πυρομαχικά, αλλά στις καρδιές και τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Οι λιμενεργάτες επέλεξαν να μην γίνουν συνεργοί σε ένα έγκλημα, να μην συμμετάσχουν σε μια πολεμική μηχανή που έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο αθώων. Έδειξαν έμπρακτα τι σημαίνει αλληλεγγύη και διεθνισμός, με την ενέργειά τους να αντλεί δύναμη από τη συλλογική συνείδηση των λαών που θέλουν να ζουν σε ειρήνη.
Οι λιμενεργάτες θύμισαν αυτό που οι περισσότεροι ξεχνούν
Σε μια εποχή που πολλοί επιλέγουν την αποστασιοποίηση από τα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, οι λιμενεργάτες θύμισαν σε όλους ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Ότι οι αποφάσεις, ακόμα και οι μικρές, έχουν τεράστιες συνέπειες, ειδικά όταν αφορούν ζωές. Με το να αρνηθούν να συμμετάσχουν σε έναν πόλεμο, έδειξαν ότι η ανθρωπιά μπορεί ακόμα να υπερισχύσει των συμφερόντων.
Αυτό το μήνυμα πρέπει να ακούσουν οι λαοί και οι κυβερνήσεις παντού. Ο κόσμος δεν χρειάζεται περισσότερους πολέμους, δεν χρειάζεται περισσότερη βία. Χρειάζεται αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και ειρήνη. Και οι λιμενεργάτες του Πειραιά έδωσαν ένα λαμπρό παράδειγμα για το πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό. Όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με πράξεις που κάνουν τη διαφορά.
Η ιστορία γράφεται από τέτοιες στιγμές. Από τους ανθρώπους που δεν φοβούνται να σταθούν απέναντι στην αδικία, από εκείνους που ξέρουν ότι η αξιοπρέπεια είναι ανεκτίμητη και ότι η ανθρωπιά δεν μπορεί να διαπραγματευτεί. Οι λιμενεργάτες του Πειραιά έδειξαν ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που νοιάζονται για το τι είναι σωστό. Και αυτό το παράδειγμα πρέπει να το ακολουθήσουν οι λαοί, οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο.
Στην εποχή μας, που οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις φαίνονται ατελείωτοι, τέτοιες πράξεις ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και ηθικής γενναιότητας είναι πιο απαραίτητες από ποτέ. Οι λιμενεργάτες του Πειραιά μας δείχνουν τον δρόμο προς έναν πιο δίκαιο και ειρηνικό κόσμο. Και γι’ αυτό τους αξίζουν τα συγχαρητήρια, αλλά και η μίμηση.
