Κάναμε, όλοι ή σχεδόν, ένα λάθος όταν τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι. Βιαστήκαμε να ρίξουμε τίτλους τέλους, να πούμε τι είδαμε, τι δεν είδαμε, να συμφωνήσουμε, να διαφωνήσουμε και μετά γρήγορα, καταναλωτικά και άγαρμπα να «πάμε γι’ άλλα». Όσοι ωστόσο κατάφεραν και έμειναν πιστοί το πνεύμα εκείνων των ημερών που περιμέναμε πώς και πώς τι θα κάνουν ο Μίλτος Τεντόγλου, ο Μανόλο Καραλής και τα άλλα παιδιά, δεν το μετάνιωσαν καθόλου. Γιατί αυτό που ακολούθησε, ήταν επιπλέον δράση αθλητισμού υψηλού επιπέδου. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι και αυτοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Απλά άλλου τύπου.
Συμμετέχουν και σε αυτούς άνθρωποι που ξεχωρίζουν από το μέσο όρο για τα αθλητικά τους προσόντα. Άνθρωποι που κοιτάμε με θαυμασμό, που μόνο να μάθουμε μπορούμε από το παράδειγμά τους, από τη δύναμη τους, ψυχική και σωματική. Και τα παρακάτω «κλικς» από τη διοργάνωση που μόλις ολοκληρώθηκε στο Παρίσι, έρχονται να το πιστοποιήσουν. Εμφατικά.
Το ουσιώδες και κομβικό είναι να μην εξαντλούμε το όλο θέμα σε κάτι παροδικό. Να μην το αντιμετωπίζουμε τους Παραολυμπιακούς ως μια διοργάνωση που μας κάνει να δείχνουμε «πιο ευαίσθητοι». Το να αντιμετωπίζει ισότιμα μια κοινωνία τους ανθρώπους με αναπηρίες δεν είναι «μια φορά στα τέσσερα χρόνια». Πρέπει να είναι κάτι το καθημερινό, κάτι που ξεπερνάει το κάδρο του αθλητισμού και γίνεται βίωμα, τρόπος ζωής. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα, αυτό θα είναι πραγματικά νίκη.
Και αυτό περνάει και μέσα από την τηλεοπτική μετάδοση. Να μπουν οι Αγώνες σε prime time, να μην είναι για να «γεμίσουν τρύπες» ή διαθέσιμοι μόνο μέσω streaming. Την επόμενη φορά λοιπόν που κάτι θα σου φανεί βουνό, που θα νιώσεις πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι ή πολύ απλά που θα θες να γκρινιάξεις για κάτι το εντελώς επουσιώδες, θυμίσου τα όλα αυτά, αλλά και τα παρακάτω. Καλό θα (σου) κάνεις.
Παραολυμπιακοί Αγώνες 2024: Τι πρέπει να θυμόμαστε
Την εξαιρετική ελληνική παρουσία
Σύνολο: 13, επιμερισμένα ως εξής: 3 χρυσά, 3 ασημένια και 7 χάλκινα. Η ελληνική συγκομιδή στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού ήταν εντυπωσιακή για τη χώρα μας, μας πήγε στην 33η θέση της γενικής κατάταξης.
Χρυσά (3)
Νάσος Γκαβέλας – 100μ (Τ11) στίβος
Θανάσης Κωνσταντινίδης – σφαιροβολία (F32) στίβος
Αλεξάνδρα Σταματοπούλου – 50 μέτρα ύπτιο (S4) κολύμβηση
Αργυρά (3)
Θανάσης Κωνσταντινίδης – κορίνα (F32) στίβος
Αντώνης Τσαπατάκης – 100μ πρόσθιο (SB4) – κολύμβηση
Λήδα Μανθοπούλου – 100μ (Τ38) στίβος
Χάλκινα (7)
Γρηγόρης Πολυχρονίδης – ατομικό (BC3) μπότσια
Λάζαρος Στεφανίδης – σφαιροβολία (F32) στιβος
Κωνσταντίνος Τζούνης – δισκοβολία (F56) στίβος
Μανώλης Στεφανουδάκης – ακοντισμός (F54) στιβος
Θεοδώρα Πασχαλίδου – 70κ (J1) τζούντο
Χριστίνα Γκέντζου – 65κ (Κ44) τάε κβον ντο
Ελένη Παπασταματοπούλου – +65κ (Κ44) τάε κβον ντο
Αυτό το σκηνικό
Ο ρεπόρτερ της ΕΡΤ Νίκος Παγιωτέλης δείχνει πως δημοσιογράφος δεν σημαίνει μόνο να είσαι μες στην είδηση, να τη μεταφέρεις σωστά στο κοινό, να φιλτράρεις, να αναλύεις, να εξηγείς. Είναι και να καταλαβαίνεις πως το σημαντικό δεν είσαι εσύ, αλλά οι άνθρωποι, το πλαίσιο.
Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου πήρε χρυσό μετάλλιο την ημέρα των γενεθλίων της. Ο συνάδελφος δημοσιογράφος, στον ορισμό της ενσυναίσθησης, λέει και κάνει τα εξής:
«Κανονικά εμείς έπρεπε να σου κάνουμε δώρο, αλλά μας έκανες εσύ δώρο, και επειδή τα μηνύματα που μου έρχονται είναι πάρα πολλά και δεν έχω τι να σας δώσω, εκ’ μέρους όλης της Ελλάδας και όλων των Ελλήνων, θέλω να σας δώσω μόνο μία αγκαλιά, σαν δώρο, τουλάχιστον, για τα γενέθλια σας». Κι αυτό έκανε. Τόσο στην Ελληνίδα αθλήτρια όσο και στον προπονητή της, Μιχάλη Νικολόπουλο.
Αυτή τη ματσάρα
Σε ένα κατάμεστο γήπεδο, ένας συγκλονιστικός τελικός. Γαλλία Vs Αργεντινή. Ποδόσφαιρο τυφλών. Νικητές οι «Τρικολόρ», στα πέναλτι με 3-2 (καν. αγώνας 1-1). Η απόλυτη σιγή της ώρας της διαδικασίας (απαραίτητο ώστε οι παίκτες να «αισθάνονται» τι συμβαίνει και να «βλέπουν» με το δικό τους τρόπο) σε ένα υπέροχο κοντράστ με τις ιαχές χαράς των ντόπιων φαν στο τέλος.
Και αυτόν τον αθληταρά
Χρυσός στα 100μ., χρυσός και στο άλμα επί κοντώ. Ο Έζρα Φρετς σάρωσε εις διπλούν. Το κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό ως γεγονός το ότι το 100άρι δεν το ‘χε κατά νου για νίκη. Και ότι επίσης στο επί κοντώ έκανε ρεκόρ Αγώνων.
Αυτό το «γκεσταριλίκι»
Το ότι ο Γιούργκεν Κλοπ είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησίες, ένας άνθρωπος που κάθε άλλο παρά σε γυάλα ζει επειδή απλά είναι διάσημος, το ξέραμε ήδη. Και πάλι βέβαια, ήταν κάπως να βλέπεις ένα πρώην προπονητή της Premier League να παρακολουθεί αγώνα μπάντμιντον στους Παραολυμπιακους στο Παρίσι.
Αλλά να που ο Γερμανός ήταν στην εξέδρα, τρώγοντας Haribo και ενθαρρύνοντας έναν φίλο του αθλητή, με τον οποίο γνωρίζονται πάνω από 20 χρόνια. Αυτός ηττήθηκε, αλλά ο Κλοπ, πάντα τζέντλεμαν, έσπευσε μετά να συγχαρεί τον νικητή.
Αυτήν την ατάκα
Η Τζόντι Γκρίνχαμ έγινε η πρώτη έγκυος που κερδίζει μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς. Πήρε χάλκινο στην τοξοβολία. «Το μωρό δεν σταμάτησε να κλωτσάει, σαν να μου έλεγε “μαμά, τι συμβαίνει εδώ, έχει πολύ φασαρία, μαμά τι κάνεις;”. Αλλά ήταν και μια υπέροχη υπενθύμιση της υποστήριξης που είχα ως και μέσα από την κοιλιά μου!», πέταξε μετά την ατακάρα.
Αυτή τη φωτό
«Ντρεπόμουν τόσο πολύ παλιά για τα χέρια μου». Ο αρχηγός της ομάδας ράγκμπι των ΗΠΑ, Τσακ Αόκι δεν ντρέπεται πια. Όχι πώς έπρεπε ποτέ. Με το ασημένιο ανά χείρας, μας θυμίζει πως πρέπει να «μας αγαπάμε» όπως είμαστε. Και πως αυτό είναι μια συνεχής διαδικασία, διόλου δεδομένη.
