Καλά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ζούμε σε μια χώρα όπου το χάος είναι πιο οργανωμένο από το κράτος. Το επεισόδιο με το SAONISOS στο λιμάνι της Άνδρου δεν ήταν απλώς ένα τυχαίο περιστατικό, αλλά μια τέλεια μικρογραφία του πως λειτουργούν τα πράγματα εδώ, στην χώρα της “φαιδράς πορτοκαλέας”. Από τον πλοίαρχο που αποφάσισε να παίξει το ρόλο του «καπετάνιου-ήρωα», μέχρι το Υπουργείο Ναυτιλίας και το Λιμενικό, που απέδειξαν για ακόμα μια φορά ότι η ασυνεννοησία και η έλλειψη κοινού νου είναι προαπαιτούμενα για κάθε δημόσιο αξίωμα.

Ξεκινάμε με τον πλοίαρχο, που μέσα σε δύσκολες καιρικές συνθήκες αποφάσισε να σηκώσει τη μπουκαπόρτα και να αποχωρήσει από το λιμάνι του Γαυρίου, αφήνοντας πίσω επιβάτες να πηδούν σαν τους ήρωες του Mission Impossible. Σαφώς και καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση ήταν δύσκολη, αλλά πότε έγινε ξαφνικά το Μάστερ Σεφ της θάλασσας, όπου ο καπετάνιος αποφασίζει ποιος θα μείνει και ποιος θα φύγει; Μάλλον δεν πήγε σε εκείνα τα μαθήματα στο ναυτικό σχολείο που λένε ότι προτεραιότητα έχει η ασφάλεια όλων των επιβατών, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να μείνουν στο λιμάνι λίγο παραπάνω.

Τώρα θυμήθηκαν την “ασφάλεια στα λιμάνια” στο υπουργείο

Αλλά ας μην ξεχνάμε το υπουργείο και το λιμενικό που έτρεξαν να πιάσουν δουλειά… μετά το γεγονός. Η ανακοίνωση του Υπουργού Ναυτιλίας είναι το απόλυτο παράδειγμα της υποκρισίας που μας κατατρέχει. «Δεν είναι αποδεκτή καμία έκπτωση στα θέματα ασφαλείας», λέει, ενώ ταυτόχρονα ένας καπετάνιος αποφασίζει αυθαίρετα να θέσει σε κίνδυνο επιβάτες και οχήματα. Άραγε, πού ήταν το λιμενικό όταν ο καπετάνιος έπαιζε τον ρόλο του αυτοσχέδιου… Σούπερμαν; Μάλλον κάπου θα έπιναν κάποιο κοκτέιλ και θα συζητούσαν το επόμενο τους μεγάλο… διάβημα.

Και αφού όλοι οι αρμόδιοι ανακαλύπτουν το περιστατικό αφού έχει γίνει το κακό, τρέχουν να κάνουν τι; Να συλλάβουν τον πλοίαρχο, να βγάλουν ανακοίνωση και να συνεχίσουν το ίδιο έργο με το οποίο διασκεδάζουν τους εαυτούς τους εδώ και δεκαετίες. Προανάκριση από το λιμενικό, εισαγγελείς, μηνύσεις, και το ίδιο παλιό θέατρο για να δείξουν ότι «κάτι κάνουν».

Επίσης, ξέρετε τι δεν θα ακούσετε σήμερα, έτσι; Για το πόσο “καλύτερος από τους προηγούμενους” είναι ο σημερινός υπουργός Ναυτιλίας (μια θέση που, για όποιον δεν το θυμάται, δεν την διαλέγει κανένας πρωθυπουργός, αλλά όπως όλοι παραδέχονται όταν είναι κλειστά τα μικρόφωνα, έρχεται “κατά παραγγελία” από τα “μεγάλα αφεντικά”, συγνώμη, αυτούς που πρέπει να ελέγχει το υπουργείο, τους πλοιοκτήτες. Όχι, όχι, σιγά μην συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην σύγχρονη “Ελλάδα 2.0”. Κακεντρεχείς φήμες για ανεπιβεβαίωτες παλιούς πολιτικούς μύθους θα είναι αυτά). Ποιος θυμάται δηλαδή πια, εκεί στο κυβερνόν κόμμα λέμε τώρα, πως κάποτε ο υπουργός Βαρβιτσιώτης (τζούνιορ) εξίσωνε θύτες και θύμα μιας δολοφονίας σε μια μπουκαπόρτα; Ποιος θα απαντήσει σήμερα στο τι ακριβώς έχει συμβεί για να μην ξαναϋπάρξουν τέτοιες τραγωδίες;

Όλα αυτά ενώ οι υπόλοιποι, δηλαδή οι επιβάτες, αναρωτιούνται αν τελικά θα έπρεπε να δένονται με σχοινιά κάθε φορά που μπαίνουν σε πλοίο, γιατί το να φτάσουν στον προορισμό τους σώοι και αβλαβείς μοιάζει να είναι θέμα… τύχης, όχι ικανοτήτων ή νομοθεσίας. Σε αυτή τη χώρα, όλοι έχουν μερίδιο στην ευθύνη, αλλά κανείς δεν δείχνει να έχει τη λύση.