Μία ημέρα του Μαίου, βρέθηκα να περπατώ στην Πλάκα, με προορισμό το Cine Paris. Βασικά, δεν ήταν ακριβώς περπάτημα, ήταν περισσότερο ένα βήμα τη φορά, αφού τα στενά της ήταν ασφυκτικά γεμάτα από τουρίστες. Ένιωσα, θυμάμαι, λες και βρισκόμουν σε ελληνικό νησί, Αύγουστο μήνα. Πλέον, μας χωρίζουν λίγες ημέρες από τον Ιούλιο και ο υπερτουρισμός έχει χτυπήσει την πόρτα μας για τα καλά.
Κι αυτό είναι ευχάριστο και δυσάρεστο ταυτόχρονα. Είναι όμως σαν να λειτουργούμε με βάση την ικανοποίηση και την εξυπηρέτηση των τουριστών. Δεν ξέρω, μπορεί να κάνω και λάθος. Για παράδειγμα, πριν κάτι ημέρες, χρειάστηκε να καλέσω ταξί για να πάω σε δουλειά, αλλά καμία υπηρεσία δεν είχε ελεύθερο οδηγό. Υποψιάζομαι πως οι περισσότεροι κινούνται πλέον στο κέντρο της Αθήνας, που υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση και από τουρίστες. Για ευνόητους λόγους, όπως καταλαβαίνετε. Δεν τσουβαλιάζω, απλά εντοπίζω μία δυσκολία τις ημέρες του καλοκαιριού.
Αυτός ο υπερτουρισμός δεν αφορά την Αθήνα, μόνο. Η πιο ανυπόφορη κατάσταση επικρατεί στα νησιά. Αφορμή, άλλωστε, γι’αυτό το κείμενο στάθηκε ένα βίντεο στο TikTok, που δείχνει σοκάκι της Οίας να έχει πήξει από τον κόσμο. Και μόνο που το βλέπεις από την οθόνη του κινητού σου, σε πιάνει κλειστοφοβία. Σε συζήτηση που είχαμε στο γραφείο βλέποντας το εν λόγω βίντεο, ειπώθηκε αυτό που νομίζω υιοθετείται από πολλούς. «Άλλη Σαντορίνη γνωρίσαμε εμείς».
@steasynails Προσοχη στους δρομους οι οδηγοι,δεν κανουν στην άκρη… #santorinigreece #santorini #summervibes ♬ Gidia – Efi Thodi
Φυσικά, δεν είναι μόνο η Σαντορίνη. Είναι και η Μύκονος. Θα μου πείτε, ποιος φταίει που τα νησιά προσαρμόστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να επωφεληθούν οικονομικά; Εύλογο ερώτημα, αλλά νομίζω πλέον πως και οι ντόπιοι έχουν κουραστεί. Το τίμημα είναι πιο σοβαρό. Οι υποδομές των νησιών δεν αντέχουν και φαίνεται. Για παράδειγμα, η Τήνος που αποκαλείται η «νέα Μύκονος» είναι επίσης από τα νησιά που δεν αντέχουν.
Δεν είναι μόνο η κυκλοφοριακή συμφόρηση και η ταλαιπωρία, είναι το σύστημα υδροδότησης που δεν αντέχει, είναι τα βασικά αγαθά που εξαφανίζονται, είναι και το γεγονός πως ακόμα και τα μαγαζιά είναι φτιαγμένα για λίγο κόσμο. Δηλαδή για να πας να φας κάπου, πρέπει οπωσδήποτε να έχεις κλείσεις τραπέζι, αλλιώς πας με βάρκα την ελπίδα.
Τώρα ποιες λύσεις πρέπει να δοθούν για τον υπερτουρισμό, δεν γνωρίζω. Σίγουρα δεν ενστερνίζομαι τις απόψεις με το να διώχνουμε τους τουρίστες. Άλλωστε, κι εμείς είμαστε ταξιδιώτες και πιθανόν να λένε το ίδιο και για εμάς. Είναι γενικό το πρόβλημα, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Αλλά, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να υπάρξουν μέτρα για να μπορέσουν όλα να γίνουν πιο βιώσιμα.