Σε έναν απολιτίκ μουσικό διαγωνισμό, όπως προσπαθεί ξανά και ξανά να μας πείσει η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) ότι είναι η Eurovision, η σκιά της γενοκτονίας που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας από τις επιθέσεις του Ισραήλ, έχει απλωθεί στη φετινή διοργάνωση. Όχι, φυσικά, με αναφορές στην πείνα, την έλειψη νερού, τους δεκάδες χιλιάδες θανάτους, την διακοπή πρόσβασης βοήθειας, και το ότι περισσότεροι από 1 εκατ. εκτοπισμένοι άνθρωποι δεν έχουν πια τρόπο διαφυγής, αλλά κρύβοντας την κατάσταση κάτω από το χαλάκι. Σα να μην συμβαίνει τίποτα στον υπέροχο κόσμο μας.
Επί της ουσίας, η EBU όχι μόνο απαγόρευσε τη σημαία της Παλαιστίνης με σχετική ανακοίνωση (στα πλαίσια του να μην κυματίζει καμία σημαία από τις χώρες που δεν συμμετέχουν στην Eurovision), αλλά απαγόρευσε και το παλαιστινιακό keffiyeh (το μαυρόασπρο μαντήλι), το σύμβολο που χρησιμοποιείται συχνά σε φιλοπαλαιστινιακές και αντι-ισραηλινές διαδηλώσεις. Αντ’αυτού, επέτρεψε τη συμμετοχή του Ισραήλ, τη στιγμή που στις 25 Φεβρουαρίου του 2022 απαγόρευσε τη συμμετοχή της Ρωσίας, μια μέρα μετά την εισβολή της στην Ουκρανία, επικαλούμενη τότε τις αξίες ενός πολιτιστικού διαγωνισμού που προωθεί τη διεθνή κατανόηση» και του ιερού σκοπού να «να ενώσει την Ευρώπη σε μια σκηνή».
Άλλο, βέβαια, που αυτός ο σκοπός χάθηκε στην πορεία και καταπώς φαίνεται δεν αγγίζει τη συμμετοχή του Ισραήλ. Η ίδια διοργάνωση, λοιπόν, που στήριξε την Ουκρανία (και δικαίως), η οποία κέρδισε και τον διαγωνισμό το 2022, φέτος κρατάει αμέτοχη στάση. Ή τουλάχιστον προσπαθεί να κρατήσει.
Διότι ενώ η Eurovision, που όπως είπαμε θεωρείται απολιτίκ διαγωνισμός, με στόχο να ενώσει και όχι να διχάσει, καταφέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και το ότι από την έναρξή της το 1956, είχε απαγορεύσει τις πολιτικές δηλώσεις και τους πολιτικούς στίχους, παραμένοντας μονάχα ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός. Όμως φέτος, το Ισραήλ εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα, αφού το τραγούδι έχει σαφείς αναφορές στην 7η Οκτωβρίου, τότε δηλαδή που η Χαμάς εξαπέλυσε επίθεση, με απολογισμό 1.200 νεκρούς. Το μόνο που έκανε η EBU, ήταν να ζητήσει την αλλαγή του τίτλου του τραγουδιού, από «October Rain» σε «Hurricane».
Να σημειωθεί πως όλο το προηγούμενο διάστημα, περισσότεροι από 1.000 καλλιτέχνες της Σουηδίας ζητούσαν την απαγόρευση της συμμετοχής του Ισραήλ, ομοίως και από την Φινλανδία και την Ισλανδία. Η EBU δεν έδειξε καμία τέτοια διάθεση, άσχετα βέβαια από το γεγονός πως αναμένονται διαδηλώσεις κοντά στο σημείο όπου διεξάγεται η Eurovision. Φυσικά και έχει τα μάτια της ανοιχτά ώστε να μην φανεί τίποτα που να σχετίζεται με την Παλαιστίνη, όμως της «ξέφυγε» ο Eric Saade, ο οποίος βγήκε στην σκηνή φορώντας στο χέρι το παλαιστινιακό keffiyeh. Το αποτέλεσμα; Η εμφάνιση του δεν αναρτήθηκε ούτε στα επίσημα social media της διοργάνωσης, ούτε και στο επίσημο κανάλι του Eurovision Song Contest στο YouTube.
Λίγες ημέρες πριν, ο Saade του οποίου ο πατέρας έχει καταγωγή από την Παλαιστίνη, κατηγόρησε την EBU για διάδοση της ισραηλινής προπαγάνδας και για επαίσχυντο χειρισμό, μετά την απαγόρευση των σημαιών και συμβόλων οποιουδήποτε έθνους που δεν συμμετέχει στον Διαγωνισμό, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων. Μετά την εμφάνισή του στον πρώτο ημιτελικό, η EBU ζήτησε συγγνώμη για το περιστατικό και υπενθύμισε τον μη πολιτικό χαρακτήρα της διοργάνωσης.
Προφανώς κανείς δεν περίμενε η Eurovision να λύσει την κρίση στη Μέση Ανατολή, όμως στην προσπάθειά τους οι διοργανωτές να μην κάνουν οποιαδήποτε αναφορά, έχουν καταφέρει το εντελώς αντίθετο. Όπως επίσης, επιβεβαίωσαν πως προφανώς και είναι ένας διαγωνισμός με πολιτικά στοιχεία. Και όλα αυτά ενώ η Eurovision έχει τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στον κόσμο. Πέρυσι, πάνω από 56 εκατομμύρια θεατές συντονίστηκαν για να παρακολουθήσουν τον τελικό ζωντανά, ενώ περίπου 7,6 εκατομμύρια το παρακολούθησαν στο Youtube. Χθες, τον α’ ημιτελικό τον παρακολούθησαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια στο Youtube. Αλλά δεν πειράζει, ας συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε, το κάνουμε πολύ καλά.
