Θεωρητικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους ως γεγονότα. Κι όμως υπάρχει μια γραμμή, παράνοιας και θλίψης, που ενώνει τις δυστυχίες, τις τραγωδίες. Τέμπη – Άγιοι Ανάργυροι. Ένα κοινό δρομολόγιο στη χώρα του «από τύχη ζούμε»…
Έχει να κάνει με την αδυναμία του (ελληνικού) κράτους να εγγυηθεί στους πολίτες του τα θεωρητικά δεδομένα και αυτονόητα. Όπως δηλαδή το να μπορεί να πάει κανείς με ασφάλεια στον προορισμό του χρησιμοποιώντας το τρένο. Όπως δηλαδή το να μπορείς να καταγγείλεις κακοποιητική και επικίνδυνη για τη ζωή συμπεριφορά μέσα μάλιστα σε αστυνομικό τμήμα, και όντως να σε προστατέψουν.
Αυτός είναι ο λόγος της κοινωνικής οργής που ολοένα μεγαλώνει. Δεν είναι η κακιά στιγμή, η «στραβή στη βάρδια», δεν είναι πως συνέβησαν πράγματα που δεν μπορούσαν να ελεγχθούν, απρόβλεπτοι παράγοντες και μεταβλητές.
Είναι ένα σύνολο νοσηρής ανικανότητας που βγαίνει μπροστά ως φαινόμενο και μας τρομάζει, μας θυμώνει. Η αποτυχία μιας ολόκληρης χώρας. Σε συνδυασμό με διάφορα εξοργιστικά που ακούγονται. Γι’ αυτό και στην τελική είναι λάθος να επικεντρωνόμαστε στον έναν, αναζητώντας ατομικές ευθύνες, προσεγγίζοντας τα ως μεμονωμένα περιστατικά.
Τέμπη – Άγιοι Ανάργυροι: Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης
Στα Τέμπη αυτόν το ρόλο, του ενός δηλαδή και μοναδικού φταίχτη, επιτέλεσε ο σταθμάρχης. Που ήταν «60 χρονών, ασπρομάλλης, άπειρος στη θέση και ακατάλληλος». Λες και άμα ήταν 40άρης, καλογυμνασμένος και εξαιρετικός στη δουλειά του όλα θα ήταν μια χαρά – αν λιποθυμούσε π.χ. την ώρα της βάρδιας ποιος θα τον κάλυπτε που τον είχαν αφήσει μόνο του;
Στους Αγίους Αναργύρους, το ανάθεμα πέφτει στον τηλεφωνητή του 100, που δεν κατάλαβε ποτέ (ούτε ασχολήθηκε σοβαρά…) πόσο κινδύνευε η 28χρονη Κυριακή και την ειρωνεύτηκε κιόλας, με τη φράση που, το ξέρουμε από τώρα, θα μας στοιχειώνει για πολύ καιρό: «Το περιπολικό δεν είναι ταξί…».
Κι ενώ και οι δύο έχουν αναμφίβολα τεράστιες ευθύνες για ό,τι συνέβη, δεν είναι οι αποκλειστικοί υπαίτιοι όπως κάποιοι επιχειρούν να το πλασάρουν σε μια απόπειρα να καλύψουν τις πραγματικές ευθύνες.
Στα Τέμπη δεν λειτουργούσε το ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης, παρότι αγορασμένο ως σύστημα από το 2000 και χρυσοπληρωμένο. Ακόμα χειροκίνητα γινόταν η δουλειά, οι διαδοχικές προειδοποιήσεις ανθρώπων που ήξεραν και έβλεπαν το κακό να έρχεται, αγνοήθηκαν επιδεικτικά. Στους Αγίους Αναργύρους, ένα σύνολο αστυνομικών, ένα ολόκληρο τμήμα έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο.
Τέμπη – Άγιοι Ανάργυροι: Τα αναπάντητα γιατί…
Και τα πραγματικά καίρια ερωτήματα είναι τούτα: Ποιος αξιολόγησε πως κάνουν γι’ αυτή τη δουλειά και τους έβαλε σε αυτές τις θέσεις; Τι είδους εκπαίδευση έχουν λάβει; Τι δικλείδες ασφαλείας και πρωτόκολλα είχαν οριστεί και αν ναι, γιατί δεν εφαρμόστηκαν;
Γιατί επίσης απουσιάζει η αστυνομία όταν πραγματικά τη θες στη χώρα που είναι η 2η στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε αναλογία αστυνομικών ανά 100.000 κατοίκους (σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat) και το έγκλημα-παραβατικότητα κάνει πάρτι;
Πολλά γιατί. Μια απάντηση. Είναι η κακιά η (χ)ώρα.
