Πώς κανονικοποιείς κάτι δυσβάσταχτο; Πώς προσπαθείς να μετατρέψεις σε εύπεπτο κάτι εξ ορισμού άσχημο χρησιμοποιώντας ένα λογικοφανές, αλλά διόλου λογικό στην πραγματικότητα, επιχείρημα; Αυτό είδαμε να συμβαίνει στον ΣΚΑΪ στην εκπομπή των Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλου.
Το ρεπορτάζ του Γιώργου Τσελίκα είχε να κάνει με την ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ. Έκπληκτος είπε στους παρουσιαστές πως είδε μία κυρία να αγοράζει μόλις τέσσερις φέτες ζαμπόν και τέσσερις φέτες τυρί. «Τέσσερις! Μόνο τέσσερις!», άρχισε να μονολογεί.
Αν περίμενε συμπαράσταση, πόνταρε σε κουτσό άλογο. Οι δύο παρουσιαστές στο στούντιο έδειξαν πως η κατανόηση και η ενσυναίσθηση είναι έννοιες που μάλλον δεν τους αφορούν.
«Πόσες φέτες να πάρει ρε Γιώργο;» απάντησε αρχικά ο Δημήτρης Οικονόμου. «Τέσσερα τοστ θα φτιάξει. Πρέπει να πάρει 10 φέτες να τις πετάξει τις μισές;». Για να πάρει την «πάσα» ο Άκης Παυλόπουλος και να πει το εξής αμίμητο απευθύνοντας στον ρεπόρτερ: «Με 4 τοστ, Γιώργο, χορταίνει η οικογένεια όλη».
Υπάρχει κι ένα όριο στο πώς επιλέγεις να παρουσιάσεις μια κατάσταση, στο να προσπαθείς να κάνεις το μαύρο άσπρο. Εδώ μιλάμε για μια εντελώς επιφανειακή και κακόγουστη προσπάθεια εξωραϊσμού ενός τεράστιου προβλήματος με άπειρες προεκτάσεις. Ο (τήλε)θεατής δικαίως οργίζεται και νιώθει πως του προσβάλουν τη νοημοσύνη.
Επίσης το αυτό το «κάποτε παίρναμε 10 φέτες και πετάγαμε τις μισές» είναι ο ορισμός του λέω κάτι σωστό για να δικαιολογήσω κάτι εντελώς λάθος. Μια επιλεκτική αλήθεια (γιατί όντως είναι προβληματικό ως γεγονός αυτό που λέμε «food waste») με σκοπό να πάει η συζήτηση αλλού. Στο «για δες, ευκαιρία να γίνουμε πιο λογικοί και λιγότεροι σπάταλοι». Μόνο που αυτό είναι απλώς και μόνο ένα παρακλάδι του συνόλου.
Ούτε καν τα προσχήματα δεν τηρούνται πια στην προσπάθεια να μην ειπωθεί κάτι άσχημο για την κυβέρνηση από πλευράς ορισμένων μέσων ενημέρωσης. Ακόμα και σε ένα τόσο, θεωρητικά, αυτονόητο ζήτημα. Κάπως έτσι έφτασε το τοστ να γίνει μονάδα μέτρησης της ευζωίας μιας οικογένειας. Αυτό, ομολογούμε, δεν το ‘χαμε δει να έρχεται…
