Μπορεί η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ να γυρίζει την πλάτη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, εκείνος όμως εμφανίζεται αποφασισμένος να φέρει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών και να γίνει έτσι η Ελλάδα η 21η χώρα της ευρωπαϊκής ηπείρου, στης οποίας τα εδάφη επιτρέπονται οι γκέι γάμοι.
Το πρόβλημα για τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, αφορούσε τη δυσθυμία των βουλευτών του κόμματός του να ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Στο πλαίσιο αυτό, έπρεπε και να χαρτογραφηθεί η δεξιά «δεξαμένη» ψηφοφόρων και για τον λόγο αυτό επιστρατεύτηκε ο Αμερικανός επικοινωνιολόγους του πρωθυπουργού, Σταν Γκρίνμπεργκ, για να αναλύσει την αντίδραση ειδικών ομάδων ψηφοφόρων της ΝΔ στο πολυαναμενόμενο νομοσχέδιο. Το πολιτικό κόστος είναι άλλωστε το πρώτο που εξετάζει η ομάδα γύρω από τον πρωθυπουργό.
Τα ευρήματα που άναψαν το πράσινο φως
Σύμφωνα με όσα μεταδίδει η Καθημερινή, ο Γκρίνμπεργκ συμπέρανε μια μεταστροφή της ελληνικής κοινωνίας στους γάμους των ομόφυλων ζευγαριών. Εστιάζοντας στους κεντρώους ψηφοφόρους, στους οποίους ο επικοινωνιολόγος δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα, θεωρεί πως το επίπεδο ανοχής στο συγκεκριμένο θέμα επιτρέπει πλέον την κατάθεση του νομοσχεδίου, χωρίς πολιτικό κόστος στις επικείμενες Ευρωεκλογές.
Ίσα ίσα, που οι συγκεκριμένοι κεντρώοι ψηφοφόροι θα θεωρούσαν πως η μη κατάθεση του νομοσχεδίου συμβαίνει επειδή ο πρωθυπουργός είναι δέσμιος των ακροδεξιών φωνών μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Αλλά και στην κεντροδεξιά, σύμφωνα με τις μετρήσεις, το νομοσχέδιο αυτό δεν αποτελεί «κόκκινη γραμμή» για τις ευρωεκλογές του 2024. Οι ψηφοφόροι που κινούνται ακόμη πιο δεξιά, υπερσυντηρητικοί και ακροδεξιοί, δεν ψηφίζουν τη ΝΔ, ούτως ή άλλως, σύμφωνα με τον Γκρίνμπεργκ.
Αν και οι περισσότεροι εντός του κόμματος της ΝΔ θα στοιχημάτιζαν πως ο πρωθυπουργός θα έφερνε το νομοσχέδιο μετά τις Ευρωεκλογές, ήταν οι μετρήσεις των focus group και η οικοδόμηση του προφίλ ενός doer πρωθυπουργού που παραμένει συνεπής στις εξαγγελίες του.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως ήταν το μακρινό 1989, όταν η Δανία έγινε η πρώτη χώρα που ψηφίζει το σύμφωνο συμβίωσης. Από τότε έχει μπει πολύ νερό στο αυλάκι της Ευρώπης. Η πρώτη χώρα που ψήφισε τον πολιτικό γάμο παγκοσμίως ήταν η Ολλανδία, το 2000. Οι ευρωπαϊκές χώρες που την ακολούθησαν ήταν το Βέλγιο (2003), η Ισπανία (2005), η Σουηδία και η Νορβηγία το 2009. Έναν χρόνο αργότερα ψηφίστηκε και στην Πορτογαλία, για να πάρουν σειρά η Δανία (2012), η Γαλλία (2013), η Μεγάλη Βρετανία (2014), η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο και η Ιρλανδία το 2015. Το 2017 στο club των ευρωπαϊκών χωρών που επιτρέπουν τον πολιτικό γάμο ομόφυλων ζευγαριών μπαίνουν Γερμανία και Μάλτα, για να ακολουθήσει η Αυστρία (2019), η Ελβετία (2020), η Σλοβενία (2022) και το 2023 η Εσθονία.
Ποια παρένθετη μητέρα;
Παρόλο που το νομοσχέδιο αυτό πρόκειται να διαφημίσει τον Κυριακό Μητσοτάκη ως τον προοδευτικό πολιτικό που πράττει όλα όσα υπόσχεται, σε καμία του διάταξη δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για τις παρένθετες μητέρες.
Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους: Πρώτον γιατί στην κυβέρνηση θέλουν να τραβήξουν μια διαχωριστική γραμμή από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι υπέρ της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Έτσι, θα είναι διακριτές οι διαφορές των δύο κομμάτων.
Δεύτερον επειδή θέλουν να κάνουν «μασάζ» στους βουλευτές της συμπολίτευσης που εμφανίζονται ακόμη αναποφάσιστοι.
Σύμφωνα με την Καθημερινή, ο αριθμός των βουλευτών του κυβερνώνοντος κόμματος που πρόκειται να ψηφίσει το νομοσχέδιο κυμαίνεται μεταξύ των 80 με 90 βουλευτών. Οι υπόλοιποι ή θα φροντίσουν να απόσχουν από την ψηφοφορία ή θα ψηφίσουν αρνητικά. Εδώ υπάρχει το εξής τρικ: Η αποχή εξασφαλίζει χαμηλότερη απαιτούμενη πλειοψηφία! Άρα, ο βουλευτής που δεν θα πάει να ψηφίσει, βοηθάει να περάσει το νομοσχέδιο.
Τι συμβαίνει όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη, σε ό, τι αφορά την τεκνοθεσία; 23 χώρες της Ευρωπαϊκής ηπείρου επιτρέπουν την από κοινού τεκνοθεσία, με την Ολλανδία να τη νομοθετεί από το 2001. Οι 15 χώρες μάλιστα ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι οι Αυστρία, Γερμανία, Μάλτα, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Φινλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Δανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Ισπανία, Σλοβενία, Βέλγιο, Κροατία και Εσθονία.
