Τον περασμένο Ιούνιο ένας άνδρας, στη Θάσο, δελέασε ένα γατάκι με φαγητό, προκειμένου να το χτυπήσει στο κεφάλι με ένα μπουκάλι. Λίγες εβδομάδες αργότερα, τον Αύγουστο, ένας άνδρας στη Θεσσαλονίκη κλώτσησε μια γάτα δύο μηνών, προκαλώντας τής αποκόλληση της γνάθου. Τον ίδιο μήνα, στην Πάρο, κάποιοι σταύρωσαν ένα κοράκι και το άφησαν σε δημόσια θέα. Αυτά τα τρία αποτρόπαια περιστατικά δεν είναι τα μοναδικά, δεν είναι και τα τελευταία.
Κάθε φορά που μαθαίνουμε για θάνατο ή κακοποίηση ζώου από ανθρώπινο χέρι, μας κατακλύζει οργή. Η ίδια οργή που μας κατέκλυσε, για ακόμη μια φορά, με την κτηνωδία στην Αράχωβα. Το χάσκι, ο Όλιβερ, που ξεψύχησε, επειδή κάποιος αποφάσισε να το βιάσει μέχρι θανάτου, χρησιμοποιώντας αιχμηρό αντικείμενο. Ποιες λέξεις είναι κατάλληλες, άραγε, για να χαρακτηρίσει κανείς αυτό το ειδεχθές έγκλημα;
Όλα ξεκίνησαν όταν ο Όλιβερ δεν επέστρεψε στο σπίτι της οικογένειας, πριν τέσσερις ημέρες. Την επομένη, το χάσκι εντοπίστηκε ημιλιπόθυμο με χτυπήματα στο κεφάλι και σπασμένα πλευρά. Το αποτέλεσμα: Ο Όλιβερ κατέληξε. Η κτηνίατρος που τον εξέτασε διαπίστωσε τι είχε συμβεί και στη γνωμάτευσή της έγραψε για «σοβαρό τραύμα από αιχμηρό αντικείμενο στην περιοχή του πρωκτού».
Τα κλειστά στόματα και το cancel για την Αράχωβα
Σε κάθε πόλη και επαρχία της Ελλάδας, υπάρχουν εκείνοι που θα αποτελούν ντροπή του ανθρώπινου είδους. Τις τελευταίες ώρες, κι ενόσω αναζητούν οι αρχές ακόμα τον δράστη που ευθύνεται για την βίαιη σεξουαλική κακοποίηση του Όλιβερ, η Αράχωβα δέχεται cancel. Μαζικά ο κόσμος ζητά το μποϊκοτάζ της περιοχής. Να σταματήσουν οι επισκέπτες να πηγαίνουν στον -ίσως- πιο τοπ προορισμό για τις χειμερινές διακοπές. Ο λόγος; Γιατί υπάρχουν κάποιοι που γνωρίζουν και δεν μιλάνε.
Κάτι δηλαδή που συμβαίνει από πάντα. Η κλασική νοοτροπία της επαρχίας και της πόλης. «Μην ανακατευτούμε», «να προστατέψουμε τον δικό μας». Ένα τσουβάλιασμα, δηλαδή, που και σε αυτό είμαστε πολύ καλοί. Είμαστε δικαστές. Λες και ευθύνονται όλοι οι Αραχωβίτες γι’αυτό που συνέβη. Λες και φταίνε όλοι οι Παριανοί. Δεν πάει έτσι. Αυτοί που γνωρίζουν σαφέστατα και πρέπει να μιλήσουν. Κυρίως για να γίνουν παράδειγμα. Να μην επιτρέψουν με τη σιωπή τους να συμβεί ακόμα μια τέτοια πράξη. Να θανατωθεί, δηλαδή, ακόμα μια ψυχή.
Όπως γράφει και ο λογαριασμός «A little Shelter» στο Instagram, «πληροφορίες αναφέρουν ότι οι κάμερες της περιοχής ξηλώθηκαν. Προσπαθώντας να κλείσει η υπόθεση, κάποιοι αποπροσανατολίζουν υποδεικνύοντας τους δράστες ως… άλλα ΖΩΑ παρότι η κτηνίατρος που τον περιέθαλψε δηλώνει σοκαρισμένη με τα τραύματά του και επισημαίνει ότι η νεκροτομή αποδεικνύει ότι υπήρξε ανθρώπινη παρέμβαση και περισυνέλεξε γενετικό υλικό».
Ίσως το 2023 να κλείσει με δικαίωση. Το ευχόμαστε όλοι. Για μια οικογένεια όμως θα κλείσει με απώλεια. Γιατί αυτό δεν καταλαβαίνουν πολλοί. Δεν είναι ένα απλά ένας σκύλος, μια γάτα. Είναι μέλος. Ο Όλιβερ είχε μια οικογένεια. Υπάρχουν τόσα αδέσποτα ζώα εκεί έξω και βλέπουμε κάποιοι επιτήδειοι μέχρι πού είναι ικανοί να φτάσουν. Κι αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως η προστασία των ζώων θέλει πολλή δουλειά ακόμα. Αλλά και πως δεν αντέχουμε άλλη κτηνωδία. Δεν πρέπει να συνηθίσουμε.
