Καθώς περπατάω προς το μνημείο του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, στο σημείο που δολοφονήθηκε το βράδυ της 18ης Σεπτεμβρίου, αντικρύζω από μακριά πολλούς ανθρώπους κάθε ηλικίας που έχουν συγκεντρωθεί εκεί από νωρίς το απόγευμα για να αποτίνουν φόρο τιμής και να συμμετάσχουν στην καθιερωμένη πορεία στο μπλόκο Κοκκινιάς. Από τα ηχεία ακούγονται τα τραγούδια του Παύλου. «Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαίνεις/ όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα/ με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία/ Έλληνας κι ότι συνάδει αυτό, όχι μια σημαία».
Η εικόνα της μητέρας του, Μάγδας Φύσσα, η οποία έχει δώσει τόσα χρόνια τον αγώνα της, να φιλάει το μνημείο του γιού της, συγκινεί. Κόσμος συνεχίζει να συγκεντρώνεται και μετά τις ομιλίες ξεκινάει η πορεία στο μπλόκο Κοκκινιάς. Στην κεφαλή της πορείας η οικογένεια του Παύλου, μαζί με τον πατέρα του Βασίλη Μάγγου, κρατώντας πανό με σύνθημα «Ούτε βήμα πίσω», δίνοντας το μήνυμα ότι ο αγώνας ενάντια του φασισμού και της αστνομικής βίας δεν έχει σταματήσει.
Η πορεία σταμάησε μπροστά από το μνημείο των πεσόντων του μπλόκου της Κοκκινιάς, όπου η Μάγδα Φύσσα άφησε λουλούδια και φώναξε «αθάνατοι». Το «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου ακουγόταν και όλοι οι διαδηλωτές τραγουδούσαν δυνατά ότι «δεν θα περάσει ο φασισμός».
