Κοίτα λίγο έξω από το παράθυρό σου, κάνει… Λονδίνο. Βροχερός, συννεφιασμένος καιρός, κρυάκι. Θα λέγαμε πως «χάλασε ο καιρός» αν δεν σκεφτόμασταν αμέσως μετά πως είναι χειμώνας, άρα έτσι πρέπει να είναι. Όχι τα κοντά 20άρια που είχαμε σε θερμοκρασίες μέχρι λίαν προσφάτως – δεν είναι μάλλον αυτό (οι) Αλκυονίδες, θα θέλαμε, αλλά «κλιματική κρίση» το λένε στην (πικρή) πραγματικότητα.
Μήπως άραγε αυτή η λονδρέζικη καιρική επέλαση μας κάνει να υιοθετήσουμε και άλλες εγγλέζικες συνήθειες; Δεν εννοούμε το tea time ή την οδήγηση από αριστερά, άλλο μας «γυάλισε» τρόπον τινά: Η Ημέρα Χωρίς Παντελόνι (No Trousers Tube Ride). Γιατί είναι το απόλυτο fun, το «δεν βαριέσαι και μια ζωή την έχουμε αν δεν την γλεντήσουμε, τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντίσουμε». Δύσκολα βέβαια το φανταζόμαστε να συμβαίνει εν Αθήναις, δεν είμαστε τόσο open minded ως κοινωνία, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
Σε κάθε περίπτωση, το happening στο Λονδίνο έλαβε χώρα (και) φέτος. Το απόγευμα της Κυριακής (12/1). Συμμετείχαν εκατοντάδες ντόπιοι που μπήκαν σε επιλεγμένους σταθμούς του Μετρό της πόλης φορώντας από τη μέση και κάτω μόνο τα εσώρουχά τους. Θέλει που θέλει τόλμη κάτι τέτοιο, ήταν ένα «τικ» περισσότερο καθώς αυτές τις μέρες στην αγγλική πρωτεύουσα κάνει κρύο, όχι αστεία. Και ξεκίνησαν να (μην) είναι ντυμένοι έτσι από το δρόμο, παρακαλώ.
Λονδίνο: Έγινε ετήσια παράδοση το «μπουτάκια έξω λοιπόν»
Δεν είναι κάτι το καινοφανές. Κάθε χρόνο συμβαίνει αυτό στο Λονδίνο, από το 2009 και έπειτα, πάντα στο Underground της πόλης. Ξεκίνησε για πλάκα το 2002 στη Νέα Υόρκη και επεκτάθηκε ως «σκηνικό» και σε άλλα μέρη του κόσμου, έγινε κάτι σαν παράδοση. Μην ψάχνεις κάποιο βαθύτερο νόημα ή οτιδήποτε τέτοιο. Είναι αγνή… χαζομάρα. Ο μόνος στόχος είναι να δείξεις ανόητος, για μια μέρα. Δεν θέλει μήτε να προκαλέσει, μήτε να ενοχλήσει. Μόνο να διασκεδάσει. Αυτούς που συμμετέχουν, αυτούς που βλέπουν.
Θα μπορούσε κανείς να φιλοσοφήσει περί του ότι στέλνεται ένα μήνυμα κατά της σοβαροφάνειας και ότι καλό είναι να χαλαρώνουμε από καιρό σε καιρό, αλλά ΟΚ, δεν είναι δα και απαραίτητο. Είπαμε, ο κύριος στόχος είναι το fun. Κάπως σαν τις ετήσιες γυμνές ποδηλατάδες που οργανώνονται αλλού.
Ακούμε κάποιους να λένε πως «αυτά είναι χαζομάρες, προβλήματα του… πρώτου κόσμου, προκλητικά αν σκεφτούμε το τι συμβαίνει εκεί έξω και δείγματα σήψης και παρακμής της κοινωνίας». Μπάστα. Απλά να πούμε πως και δίχως λίγο τρέλα δεν βγαίνει η φάση. Θα… τρελαθούμε. Το γέλιο μακραίνει τη ζωή. Γνωστό είναι αυτό. Στο Λονδίνο, με αφορμή αυτό το σκηνικό, τραβήχτηκαν selfies, οι συμμετέχοντες αντάλλαξαν χαμόγελα, γενικώς βγήκανε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Και αυτό είναι κάτι. Καλύτερο από το τίποτα.
To προτιμάμε χίλιες φορές απο κάτι άλλο που κάνουν στο Λονδίνο εσχάτως. Τι; Μπαίνουν στα διάφορα «κριτικάδικα» (ας μας επιτραπεί ο νεολογισμός) από Google ως TripAdvisor και γράφουν… ό,τι να ‘ναι, Τα αγαπημένα τους μέρη για φαγητό ή βόλτα, για παράδειγμα, τα μειώνουν επίτηδες ενώ την ίδια στιγμή γράφουν ύμνους για πολύ μέτρια μαγαζιά. Για να προστατέψουν μαγαζιά που τους είναι «σπέσιαλ» από τις ορδές των ξένων επισκεπτών. Μας βγάζουν από τα ρούχα μας κάτι τέτοια….
Δες φωτογραφίες και βίντεο από την Ημέρα Χωρίς Παντελόνια στο Λονδίνο:
