Μια φορά στα 100 χρόνια; ΟΚ, κάπου… εκεί. Την έχουμε την υπερβολή στο αίμα μας εμείς οι δημοσιογράφοι. Όχι πάντως πως δεν δικαιολογούνται οι πηχυαίοι τίτλοι, τα μεγάλα λόγια για τον τρόπο που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να αποκλείσει τον ΠΑΟΚ και να περάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, στη διαδικασία των πέναλτι (6-5).
Μιλάμε για ένα επικό roller coaster συναισθημάτων, από τη χαρά στη λύπη, από την προσμονή στη ματαίωση, από την αγωνία στη λύτρωση, από την ελπίδα στην απογοήτευση – μια έτσι, μια αλλιώς, μια ο ένας, μια ο άλλος. Και εν τέλει, πράσινη χαρά, ευτυχία πιο σωστά. Ω, μα τι είναι άραγε το ποδόσφαιρο στο βάθος του, στην ουσία του; Συναίσθημα, το δίχως άλλο. Έντονο και τρομερό!
Κι αυτό ακριβώς εξέφρασε γλαφυρά στην πράξη η ρεπόρτερ της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη, Λία Χριστάρα. Βούρκωσε σε ζωντανή σύνδεση, στην εκπομπή «Συνδέσεις», μην έχοντας ακόμα καταφέρει να ξεπεράσει τον αποκλεισμό της αγαπημένης της ομάδας. «Η συγκίνηση της Λίας είναι από τον αέρα και το κρύο», έκαναν το λάθος να υποθέσουν οι παρουσιαστές της εκπομπής της ΕΡΤ.
«Όχι, όχι… Το δάκρυ είναι από τα χθεσινά (σ.σ.: 21/2), από την αγανάκτηση και το σοκ πέρασα στην συγκίνηση από αυτά που συνέβησαν χθες στο γήπεδο. Ας το ξεπεράσουμε», είπε on camera. Λία, μη στεναχωριέσαι, μπάλα είναι και γυρίζει… Μια άλλη φορά θα γελάσεις εσύ και θα κλάψουν αυτοί – οι όποιοι αυτοί.
